Αντιεθνικιστική συγκέντρωση

Πλατεία Βικτωρίας, Κυρική 20/1, 13:00

ΚΑΝΕΝΑ ΕΘΝΟΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ

ΚΑΝΕΝΑ ΟΝΟΜΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΧΩΡΙΖΕΙ

Με αφορμή και πρόσχημα την επίλυση του ονοματολογικού ζητήματος του κράτους της Μακεδονίας, παρακολουθούμε τους τελευταίους μήνες τον εθνικιστικό παροξυσμό που εκφράστηκε αρχικά με «αυθόρμητα» και υπερκομματικά συλλαλητήρια και εσχάτως με το τερατούργημα των λίγων εθνικιστικών μαθητικών καταλήψεων. Ενώ είναι προφανές ότι κράτος και κεφάλαιο ταΐζουν την κοινωνική βάση με έθνος και εξωτερικούς εχθρούς, ένας μέρος της αυτής ανταποκρίνεται και αναπαράγει την εθνικιστική ρητορεία και πρακτική. Οι συμμετέχοντες/ουσες στα συλλαλητήρια, βρέθηκαν πλάι πλάι με ακροδεξιούς κομματικούς, με νεοναζί, με στρατιωτικούς, με την εκκλησία, καθώς και με πολλές άλλες γραφικές παρουσίες του ακροδεξιού θιάσου αλλά και αριστερών παραφυάδων, ισχυροποιώντας το δόγμα ΠΑΤΡΙΣ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ και τον εθνικισμό/πατριωτισμό και νομιμοποιώντας τις φασιστικές ομάδες κρούσης. Κατά τη διάρκεια ή στο τέλος των εθνικιστικών αυτών μαζώξεων πραγματοποιήθηκαν επιθέσεις, πάντα με τις πλάτες της αστυνομίας, σε χώρους αντίστασης και ελευθερίας (ΕΚΧ σχολείο, εμπρησμός κατάληψης Libertatia, κατειλημμένο θέατρο Εμπρός, κατάληψη πρώην ΠΙΚΠΑ), άλλα και σε μετανάστες/στριες.

Με την επικείμενη ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών από το ελληνικό κοινοβούλιο ο ΣΥΡΙΖΑ, συνεπής στην εθνικιστική ιδεολογία υπό τη μορφή του αριστερού πατριωτισμού, αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο ότι το κράτος έχει συνέχεια και μπαίνει μπροστά στην υπόθεση της εθνικής συνοχής, προωθώντας και ισχυροποιώντας τα εθνικά συμφέροντα. Η αριστερή πολιτική διαχείριση βασίζεται επίσης στο ιδεολόγημα της εθνικής ενότητας που προϋποθέτει την ύπαρξη μιας φαντασιακής κοινότητας, τα μέλη της οποίας δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν μεταξύ τους. Το αποτέλεσμα είναι οι ταξικοί, φυλετικοί και έμφυλοι διαχωρισμοί να αποκρύπτονται, και ως εκ τούτου να διατηρούνται πάντα προς όφελος των κυρίαρχων και των ισχυρών.

Η ίδια κρατική διαχείριση δολοφονεί μετανάστες και μετανάστριες στα σύνορα ή τους/τις φυλακίζει ή εξοντώνει στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, και καταστέλλει κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Οι μηχανισμοί καταστολής της συνεργάζονται με τα τάγματα εφόδου, εξευτελίζουν, βασανίζουν, φυλακίζουν αγωνιστές/αγωνίστριες. Η ίδια στοχοποιεί εσωτερικούς εχθρούς, που δεν ταιριάζουν στο εθνικό της αφήγημα.

Οι εθνικές ιδέες γεννούν νεκροταφεία.

Να μην αφήσουμε σπιθαμή γης στον εθνικισμό και τις φασιστικές συμμορίες.

Ενάντια σε έθνη, κράτη, σύνορα, πατρίδες, πατριαρχία, θρησκεία, πολεμικές μηχανές

Αγώνας για την κοινωνική απελευθέρωση

Αναρχικές συλλογικότητες, καταλήψεις, αναρχικοί – αναρχικές

ΦΡΑΧΤΕΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ

«Η πλατεία Βικτωρίας ανακαταλήφθηκε και παραδόθηκε στους κατοίκους της», δήλωσε πρόσφατα ο πρωτοστάτης στους αποκλεισμούς και την καταστολή, κύριος Καμίνης. Ο εξουσιομανής δήμαρχος που ξήλωσε παγκάκια για να μην κοιμούνται άστεγοι, που τοποθέτησε κάγκελα σε όλα τα πεζούλια της πλατείας για να μην κάθεται κόσμος. Ο αδίστακτος τεχνοκράτης, που πρόσφερε απλόχερα μεγάλο έδαφος της πλατείας, για να καταληφθεί από τραπεζοκαθίσματα και κιόσκια, ικανοποιώντας τις ορέξεις των μαγαζατόρων-αφεντικών. Επανεμφανίστηκε, λοιπόν, στο προσκήνιο, μπροστάρης αυτή τη φορά στην επιχείρηση εκκένωσης της πλατείας Βικτωρίας. Απέναντι στους μετανάστες και τις μετανάστριες, που βρήκαν ξανά πρόσκαιρο «καταφύγιο» εκεί, στον ιδιαίτερα δύσβατο δρόμο τους για να περάσουν στην Ευρώπη. Η αστυνομοκρατία που επιβλήθηκε εδώ και 2 βδομάδες συνεχίζεται κανονικά, απαγορεύοντας την παραμονή των μεταναστών πάνω στην πλατεία. Με τις κλούβες των ΜΑΤ και τους δεκάδες μπάτσους, να υπενθυμίζουν εμφατικά, ότι φράχτες δεν υπάρχουν μόνο στα σύνορα, αλλά και στο εσωτερικό των δυτικών μητροπόλεων. Κι ότι για να να νοείσαι ως κάτοικος σε αυτή την περιοχή, θα πρέπει να είναι το χρώμα σου λευκό, η τσέπη σου γεμάτη , η παρουσία σου στην πλατεία να εξαντλείται στην κατανάλωση στα μαγαζιά της. Αν είσαι μάλιστα και ιδιοκτήτης θεωρείσαι ακόμη πιο πολύ κάτοικος.
Πέρα από όλα τα άλλα, η εκκένωση και ο αστυνομικός φραγμός της πλατείας Βικτωρίας αποβλέπει στον εξοστρακισμό των μεταναστριών από το δημόσιο χώρο. Γιατί μία από τις βασικές επιδιώξεις της αντιμεταναστευτικής πολιτικής είναι το μάντρωμα των μεταναστών έξω από τον κοινωνικό ιστό και η αναχαίτιση της διασταύρωσης τους με το ντόπιο και αλληλέγγυο πληθυσμό. Ένα γιγαντιαίο σύστημα ελέγχου και ταυτοποίησης, μέσω του οποίου το κράτος και το κεφάλαιο θα έχουν τον πρώτο λόγο πάνω στις ζωές τους.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε με όλες μας τις δυνάμεις, στο πλευρό των ξεριζωμένων, ανθρώπων που ζουν δίπλα μας κι ανάμεσά μας ή απλώς ξαποσταίνουν σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Απέναντι στην κρατική –καπιταλιστική μηχανή και στο πλέγμα των σχέσεων εξουσίας κι εκμετάλλευσης. Απέναντι σε όσους κι όσες, ενώ ο κόσμος γύρω τους χάνεται, κοιτούν να σώσουν το τομάρι τους, το μαγαζάκι τους, στη λογική του «ο θάνατος σου η ζωή μου». Προτάσσουμε την εμπιστοσύνη και μόνο στις δικές μας δυνάμεις, στη δυνατότητα αυτοοργάνωσης της ζωής και αλληλεγγύης μεταξύ των από κάτω.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ

αντίστροφη μέτρηση/συνέλευση στ πέριξ της Πατησίων

Όταν το κράτος και τα αφεντικά μιλούν για ανθρώπινες ζωές, αίμα μυρίζει.
Για τους μετανάστες και τις μετανάστριες, για όσους και όσες περισσεύουν.

Εδώ και δεκαετίες το ελληνικό κράτος επιλέγει να εξαπολύσει μια ευθεία επίθεση στους μετανάστες, κατασκευάζοντας στο πρόσωπό τους έναν εχθρό. λέξεις όπως λαθρομετανάστες, εισβολείς, υγειονομικές βόμβες, εγκληματικότητα, δίνουν και παίρνουν τόσο στον καθεστωτικό λόγο όσο και στα φερέφωνα του, τα μίντια. Η αντιμεταναστευτική πολιτική ξεδιπλώνεται με το χειρότερό της πρόσωπο, με καθημερινές «σκούπες», επιχειρήσεις του διαβόητου ξένιου δία, φυλακίσεις μεταναστριών, βασανισμούς σε αστυνομικά τμήματα. Με σφαίρες από τα αφεντικά σε απλήρωτους εργάτες που διεκδικούσαν τα δεδουλευμένα τους, δολοφονίες στα σύνορα ή από τα μαχαίρια φασιστών και κάλυψη ή άμεση συνεργασία σε ρατσιστικά και φασιστικά πογκρόμ. Ένα ρατσιστικό, κατασταλτικό και επιθετικό μοντέλο διαχείρισης που τους τελευταίους μήνες παρουσιάζεται ότι παραμερίζεται για να βγει στο προσκήνιο ένα φαινομενικά πιο ανθρωπιστικό.

Από την Ευρώπη-φρούριο, στην Ευρώπη της “φιλοξενίας….

Γεγονός που δεν παρατηρείται μόνο στο ελληνικό κράτος, αλλά αντικατοπτρίζεται και σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης. Τα ίδια κράτη, λοιπόν, τα ίδια ευρωπαικά επιτελεία, που εδώ και χρόνια διεξάγουν μια ανοιχτή πολεμική διαχειρίση απέναντι στους μετανάστες και τις μετανάστριες, διατυμπανίζουν σε όλους τους τόνους τις ευρωπαικές ρίζες του διαφωτισμού, των ίσων δικαιωμάτων και της ανοχής στο διαφορετικό, την ευρώπη της «ανθρωπιάς και αλληλεγγύης». Και δύο διαφορετικές στρατηγικές εμφανίζονται να είναι αντίρροπες. Από τη μία η Ευρώπη-φρούριο, μια ωμή επίθεση που εκκινεί από τις εμπόλεμες ή μη χώρες προέλευσης των μεταναστών και φτάνει μέχρι τη στρατιωτικοποίηση στα σύνορα, άλλα και το εσωτερικό των δυτικών μητροπόλεων. Από την άλλη η Ευρώπη της «φιλοξενίας», που «ανοίγει» τα σύνορά της και «δίνει μεγαλύτερη έμφαση» στη δημιουργία γιγαντιαίων κέντρων για την καταγραφή, την ταυτοποίηση και τον έλεγχο των μεταναστριών. Η φαινομενική αυτή απόκλιση πραγματοποιείται πάνω στο πεδίο της προσωρινής άρσης της συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ, των διακρατικών συμφωνιών για άνοιγμα ή κλείσιμο περασμάτων και της ποσόστωσης αρκετών ευρωπαικών κρατών στην υποδοχή χιλιάδων μεταναστών. Ουσιαστικά, πάνω στο πεδίο της τακτικής επιλογής για επιτάχυνση ή επιβράδυνση της μετανάστευσης. Έτσι βλέπουμε το «άνοιγμα της στρόφιγγας» για ένα κομμάτι των 3 εκατομμυρίων μεταναστών(κυρίως Σύρων) που ήταν εγκλωβισμένοι εδώ και καιρό στην Τουρκία, αλλά και την πιο εντατική επιτήρηση και φύλαξη των συνόρων προς το μέτωπο της Β.Αφρικής. Για την τακτική επιλογή του πρόσκαιρου «ανοίγματος» των συνόρων Τουρκίας-Ευρώπης θα μπορούσαν να γίνουν διάφορες εκτιμήσεις. Μέχρις ενός σημείου, σημαντικό ρόλο έχει παίξει η ανάγκη για επιπλεόν φθηνό, ανειδίκευτο ή ειδικευμένο εργατικό δυναμικό (δηλώσεις του προέδρου του γερμανικού συνδέσμου εργοδοτών). Ακόμη κι η σχετική αδυναμία διαχείρισης του μεγέθους του μεταναστευτικού ρεύματος, σε συνδυασμό με την οξύτητα και την πολυπλοκότητα του πολέμου στη Συρία και τη Μέση Ανατολή. Ιδιαίτερη σημασία, όμως, έχει το γεγονός, ότι η κερδοφορία του κεφαλαίου και η κρατική ισχύς, ο ταξικός και ιδεολογικός πόλεμος που διεξάγεται με μένος είναι οι παράγοντες, που πάντα θα προσπαθούν να καθορίσουν το πώς ανοιγοκλείνει η στρόφιγγα των μεταναστευτικών ροών. πόσοι μετανάστες θα γίνονται δεχτοί, πόσοι θα σκοτώνονται στα σύνορα, το αν θα εφαρμοστεί ή θα παγώσει μια διακρατική συμφωνία, το πόσο θα στρατιωτικοποιούνται τα σύνορα. Στο βαθμό, που μπορούν όντως να αντιμετωπίσουν την ανάγκη και την αποφασιστικότητα των ίδιων των μεταναστριών να περάσουν με κάθε τρόπο σε ευρωπαϊκό έδαφος. Και μέσα σε αυτό το πλαίσιο η «νέα» διαχείριση θα συνδιαλλέγεται με την παλιά, θα της παρέχει τις απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις, θα μετράει τα πιθανά της όρια και θα την εμπλουτίζει με νέα στοιχεία, ώστε να διευρύνει τις δυνατότητες της αντιμεταναστευτικής πολιτικής. Εξακολουθώντας να αντιλαμβάνεται το μεταναστευτικό ως μείζον πρόβλημα, που απαιτεί ειδική μεταχείριση και έκτακτες λύσεις. Continue reading →

Αναδημοσίευση από το blog του Συντονισμού αλληλέγγυων από τις περιοχές του κέντρου της Αθήνας στους μετανάστες και τις μετανάστριες

      Την Παρασκευή 6/11 ο ρατσιστικός συρφετός μαγαζατόρων, «αγανακτισμένων κατοίκων», κεκαλυμμένων- ή μη- φασιστών επιχειρεί εκ νέου να χύσει το ρατσιστικό του δηλητήριο στην πλατεία Βικτωρίας. Σε μια πλατεία που το τελευταίο διάστημα βρίσκουν προσωρινά καταφύγιο εκατοντάδες μετανάστες και μετανάστριες, στο δύσβατο δρόμο τους από τις εμπόλεμες και ρημαγμένες χώρες τους προς κάποια ευρωπαική μητρόπολη. Σε ένα δρόμο που περνάει από χιλιόμετρα με τα πόδια, οικονομική αφαίμαξη, φράχτες, τείχη, εκατοντάδες πτώματα από ναυάγια στη Μεσόγειο. Από ένα γιγαντιαίο σύστημα καταγραφής, ελέγχου, κράτησης και ταυτοποίησης, την απόφαση για ευρύτερη στρατιωτικοποίηση στα ευρωπαικά, αλλά και τα αφρικανικά σύνορα. Και μια ρητορική που λανσάρει κρατικό ανθρωπισμό, συμπόνοια και φιλανθρωπία. Που κατακλύζει το δημόσιο λόγο από δηλώσεις και άρθρα, δάκρυα και ευαισθησία. Απενοχοποιεί το θάνατο στις συνειδήσεις-μετατρέποντας τον σε θέαμα στις οθόνες- και επιχειρεί να αφομοιώσει – ενσωματώσει την αλληλεγγύη από τα κάτω.
Στην πλατεία Βικτωρίας, το τελευταίο διάστημα ξεδιπλώθηκαν άρκετες κινήσεις αλληλεγγύης στους μετανάστες και τις μετανάστριες από συλλογικότητες, εγχειρήματα, συντρόφους και συντρόφισσες από την περιοχή και άλλες γειτονιές της πόλης. Υλική στήριξη σε είδη πρώτης ανάγκης και διανομή αρκετών μερίδων φαγητού, μοιράσματα, παρεμβάσεις , παιδικά εργαστήρια και συγκεντρώσεις υπεράσπισης των μεταναστ(ρι)ών στην πλατεία ενάντια σε κάθε ρατσιστικό κατακάθι. Παράλληλα με την αμέριστη βοήθεια από δεκάδες μεμονωμένους ανθρώπους .
Οι μαγαζάτορες, τα αφεντικά , οι φασίστες και οι ρατσιστές συνοδοιπόροι τους επανέρχονται πιο απροκάλυπτα και δείχνουν τις πραγματικές τους προθέσεις. Στο εμετικό τους κάλεσμα – «όχι στη γκετοποίηση, όχι στον εποικισμό της Αθήνας, όχι σε καταυλισμούς στην Αθήνα, όχι στην ανομία» επαναφέρουν στο προσκήνιο ωμά τον φασιστικό λόγο των προηγούμενων χρόνων. Πλέον, χωρίς το ανθρωπιστικό προσωπείο «για τα καημένα τα παιδάκια που μένουν στην πλατεία» και τα κακόμοιρα αφεντικά «που χάνουν τις δουλειές τους». Μια ξεκάθαρη απόπειρα συγκρότησης φασιστοεπιτροπής με ευρύτερες στοχεύσεις πέρα από το πρόσχημα της παρουσίας μεταναστ(ρι)ών στην πλατεία. Γιατί γνωρίζουν ότι πλέον δεν διαμένουν μετανάστ(ρι)ες στην πλατεία το βράδυ, αλλά περνούν και ξαποστένουν εκεί καθημερινά για κάποιες ώρες, μέχρι να ξεκινήσουν για τον επόμενο προορισμό τους. Ο ρατσιστικός συρφετός ακολουθεί εν μέρει το μοντέλο αντίστοιχων προσπαθειών που έπεσαν στο κενό στο παρελθόν. Και θα πέσουν και στο παρόν και στο μέλλον.
Στηρίζουμε, λοιπον, έμπρακτα την αντιφασιστική συγκέντρωση αλληλεγγύης στους μετανάστες, που καλεί η συνέλευση πλατείας Βικτωρίας την Παρασκευή 6/11 στις 4μμ στην πλατεία. Παράλληλα καλούμε τις αναρχικές, αντιεξουσιαστικές και αντιφασιστικές συλλογικότητες, μεμονωμένους συντρόφους και συντρόφισσες, τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα και κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο να πλαισιώσουν τη συγκέντρωση της Παρασκευής.

Αλληλεγύη στους μετανάστες και τις μετανάστριες
Ενάντια στο κράτος, τα αφεντικά, τους φασίστες και κάθε ρατσιστικό δηλητήριο

αντίστροφη μέτρηση

συνέλευση στα πέριξ της Πατησίων

οι 50 αποχρώσεις του φαιού*
*φαιό είναι το χρώμα που ταυτίζεται με τους ναζί και τους φασίστες γενικότερα
(με ιστορική προέλευση από το σακάκια των μελανοχιτόνων).

      Από τις αρχές του καλοκαιριού, οι μεταναστευτικές ροές από την Αφρική και κυρίως την Ασία με προορισμό τις βορειοκεντρικές ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις, μέσω του ελλαδικού χώρου (πύλη εισόδου στην αλαζονικά αφιλόξενη για τους κολασμένους των δικών της στρατιωτικών και οικονομικών πολέμων, Ευρώπη-φρούριο), έχουν αυξηθεί σε
τεράστιο βαθμό. Χιλιάδες αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες –στα νησιά, την Αθήνα, τις μεγάλες πόλεις-πέρασμα προς τα βόρεια σύνορα, αλλά και πέρα από αυτά– στέκονται στο πλευρό των μεταναστών και των μεταναστριών, των ξεριζωμένων από τον πόλεμο, τη βία, την κακοποίηση, τη βαρβαρότητα, την οικονομική εκμετάλλευση, το θάνατο. Την ίδια στιγμή, ο
σιχαμερός υπόκοσμος των ρατσιστών, των φασιστών, των αφεντικών, των μαγαζατόρων, των μαφιόζων και των μπάτσων έχει κηρύξει ένα νέο πόλεμο εναντίον των υποτιμημένων και αποκλεισμένων «ξένων».
Στην πλατεία Βικτωρίας, πριν οι δεκάδες χιλιάδες μετανάστες/μετανάστριες του φετινού Σεπτέμβρη στρώσουν πρόχειρα τις κουβέρτες τους για μια μικρή ανάσα στο μακρύ ταξίδι τους, οι ρατσιστές είχαν ήδη προσπαθήσει να στρέψουν τους «ντόπιους» κατοίκους εναντίον των μεταναστών γειτόνων τους. Όμως η γειτονιά τούς γύρισε την πλάτη και οι συνεχείς και δυναμικές παρεμβάσεις αλληλεγγύης στους μετανάστες (αφισοκολλήσεις, μοιράσματα κειμένων, μικροφωνικές συγκεντρώσεις, πορείες, συλλογικές κουζίνες, παιδότοποι) από ένα πλήθος τοπικών συλλογικοτήτων έστειλαν τα καθάρματα πίσω στις τρύπες τους.
Τώρα ξεμύτισαν και …άλλαξαν τροπάρι. Υποψιασμένοι για την αντίδραση της γειτονιάς μετά τις αποτυχημένες πρώτες απόπειρες να μολύνουν την πλατεία με το ρατσιστικό δηλητήριό τους και όλο και πιο σίγουρες μετά τη συμπαράσταση που έδειξαν οι κάτοικοι της περιοχής (και όχι μόνο) μοιράζοντας τρόφιμα, νερό, ρούχα, φάρμακα, είδη πρώτης ανάγκης και ανοίγοντας τις εισόδους των πολυκατοικιών τους για να στεγάσουν τους μετανάστες τις μέρες που έβρεχε, οι ρατσίστριες φόρεσαν τις μάσκες του ανθρωπιστή και του θύματος και …οι κανίβαλοι γίναν καρνάβαλοι! Έτσι, τα ίδια άτομα που πάντα ήθελαν να διώξουν τους μετανάστες από τη γειτονιά, είναι τα ίδια άτομα που σήμερα δήθεν «υποφέρουν να βλέπουν τα καημένα τα παιδάκια» –τα βρώμικα και κατώτερα από τα δικά τους μέχρι χθες– «να κοιμούνται στο δρόμο». Αυτοί οι υποκριτές, που ούτε μια μπουκιά φαγητό δεν πρόσφεραν στα «καημένα τα παιδάκια» (εκτός κι αν την πλήρωσαν πρώτα λες και ήταν χρυσάφι!), που έβριζαν και απειλούσαν άτομα που μοίραζαν τρόφιμα και ρούχα «να πάρουν οι βρωμιάρηδες τους βρωμιάρηδες στα σπίτια τους», «να φύγουν και να μην ξαναπατήσουν στην πλατεία τους». Γιατί η πλατεία –αυτό πιστεύουν τα γελοία καθάρματα– ανήκει σε αυτούς και τα τραπεζοκαθίσματά τους! Σε αυτούς τους απερίγραπτους πρώην φανερούς και νυν κρυφοφασίστες μαγαζάτορες, που παριστάνουν τα θύματα-ομήρους των μεταναστών, γιατί «χάνουν τις δουλειές, τις εισπράξεις, τους πελάτες τους», γιατί «καταστρέφονται οικονομικά και θα επιτεθούν οι ίδιοι στους μετανάστες για να προστατεύσουν τις επιχειρήσεις τους» όπως απειλούσε ένας από αυτούς στο «Μακελειό.gr» (πολύ ταιριαστό όνομα!) του υστερικού προπαγανδιστή της χρυσής αυγής, Στέφανου Χίου.
Τα ξέρουμε καλά αυτά τα «δυστυχισμένα αφεντικά», ξέρουμε από πρώτο χέρι τι σημαίνει να είσαι αναλώσιμη και περισσευούμενος στις πλατείες τους και τα μαγαζάκια τους. Έχουμε ζήσει τη μισθωτή σκλαβιά στα κάτεργα-επιχειρήσεις τους και ξέρουμε πώς είναι να τρέχεις όλη μέρα για ένα μισθό πείνας. Χωρίς ρεπό, δώρα και πληρωμή των υπερωριών. Χωρίς ένσημα, ασφάλιση και αποζημίωση απόλυσης. Να σε ξεζουμίζουν και να σου φωνάζουν ότι «δεν είσαι αρκετά καλή στη δουλειά σου». Να σε εκμεταλλεύονται άγρια και να σου λένε πως «δε βγάζουν πολλά», «δεν πάει καλά το μαγαζί» και «δε γίνεται να πληρωθείς αυτό το μήνα, να περιμένεις». Και άμα δε θέλεις ή δεν μπορείς, «να φύγεις, ξέρεις πόσοι ψάχνουν για δουλειά; εσύ θα χάσεις». Ξεδιάντροποι. Τα πάντα για το συμφέρον, τη μπίζνα και την κονόμα τους. Εργάτες και εργάτριες, «ντόπιοι/ντόπιες» και μετανάστες/μετανάστριες, όλοι και όλες εργαλεία αναλώσιμα και περισσευούμενα, γιατί αλλιώς τα αφεντικά καταστρέφονται.
Κι από κοντά, τα ΜΜΕ (μέσα μαζικής εξαχρείωσης …των συνειδήσεων) και ο δήμος-δήμιος των δημόσιων χώρων (που τους νοικιάζει και γίνονται ιδιωτικοί, και γίνονται όμορφα τραπεζοκαθίσματα και ευρώ που αλλάζουν χέρια, από τους πελάτες στους μαγαζάτορες και από αυτούς στο δήμο), να σιγοντάρουν. Μεγάλοι υποκριτές ανθρωπιστές και αυτοί, να
χύνουν τόνους μελάνι και δάκρυα κροκοδείλια για «τους βασανισμένους που τρέχουν να ξεφύγουν από τον πόλεμο», για να θολώσουν τα νερά. Ότι δήθεν τους νοιάζονται και τις συμπονούν. Αλλά ούτε λέξη για τα άδεια σπίτια της γειτονιάς –και όλων των γειτονιών– που θα μπορούσαν να τους/τις στεγάσουν. Και μισές κουβέντες, ύπουλες, για τα στοιχειώδη (τροφή, νερό, τουαλέτες, φάρμακα, νοσηλεία) που στερούνται, όχι γιατί κανένας και καμία δεν μπορεί –και δεν πρέπει– να τα στερείται, αλλά γιατί «δεν αντέχουν άλλο οι κάτοικοι και οι καταστηματάρχες τη βρώμα και τη δυσωδία», γιατί «θα αρρωστήσουν οι γείτονες». «Να φύγουν», «να τους πάρουν από εδώ και να τους πάνε αλλού».
Ώσπου ήρθαν τα λεωφορεία και τους πήραν. Για να θεωρηθεί λήξαν το «πρόβλημα» της πλατείας Βικτωρίας. Λες και λύθηκαν τα δικά τους προβλήματα και οι ανάγκες τους στα γήπεδα που τους στοιβάζουν και κανείς δεν τους βλέπει. Απλά, γίναν αόρατοι, για να μην μολύνουν με την ενοχλητική παρουσία τους στους δρόμους. Κι ήρθαν οι κλούβες με τους μπάτσους να φυλάνε την πλατεία και να σηκώνουν τις μετανάστριες από τα παγκάκια, που είναι μόνο για ελληνικούς κώλους!Και ευχαριστήθηκε ο δήμος, και επιδοκίμασαν τα ΜΜΕ. Επιδοκίμασαν και οι ίδιες πάντα φάτσες, οι ίδιοι πάντα φασίστες! Μαζί με τους παρατρεχάμενούς τους, όπως στέκονταν κάτω από τα πανό τους “για τη ζωή τους που υποβαθμίζεται και τα μαγαζάκια τους που καταστρέφονται” παρουσίαζαν μια εμετική εικόνα, τελείως ανίκανοι μες στην “αγανάκτησή τους” να καταλάβουν την πραγματική κίνηση της απαξίωσης που ξετυλίγεται πρόθυμα από κράτος και κεφάλαιο. Οι τυχόν αφελείς που βρίσκονταν αναμεταξύ τους είναι μόνο η πιο γελοία έκφραση της αμηχανίας μιας κοινωνίας να αντιδράσει στην λεηλασία και την υποταγή της. Όσες επιπλέον αηδίασαν από τις χυδαίες βρισιές στους αλληλέγγυους, καιρός να επαναπροσδιορίσουν τη θέση τους στην πλατεία και τη θέση μιας πλατείας στον κόσμο.
Ό,τι και να πείτε, ό,τι και να κάνετε (κράτος, δήμος, ΜΜΕ, μπάτσοι, φασίστες κάτοικοι και καταστηματάρχες), εμείς έχουμε διαλέξει εδώ και καιρό τους φίλους μας και τους εχθρούς μας. Στεκόμαστε και θα συνεχίσουμε να στεκόμαστε στο πλευρό των μεταναστών και των μεταναστριών, δίπλα στους υποτιμημένους και τις αποκλεισμένες και απέναντι στο δικό σας άθλιο και γερασμένο κόσμο. Χτίζουμε και θα συνεχίσουμε να χτίζουμε σχέσεις φιλίας, εμπιστοσύνης και αλληλοσεβασμού, χωρίς ιεραρχίες και διαχωρισμούς φυλής.

Δεν θα αφήσουμε κανένα ρατσιστικό καθήκι να διεκδικήσει χώρο για το μισαλλόδοξο και νοσηρό δηλητήριό του σε μια πλατεία ζωντανή από μετανάστες και μετανάστριες.

Η πλατεία Βικτωρίας ήταν και θα είναι πλατεία αλληλεγγύης!

 αντίστροφη μέτρηση – συνέλευση στα πέριξ της Πατησίων

Κάποιες από τις παρεμβάσεις αλληλεγγύης στην πλατεία Βικτωρίας το προηγούμενο διάστημα.

https://athens.indymedia.org/post/1548839/

https://athens.indymedia.org/post/1549315/

https://athens.indymedia.org/post/1549378/

https://athens.indymedia.org/post/1549436/

https://athens.indymedia.org/post/1549561/

https://athens.indymedia.org/post/1549661/

Σήμερα το απόγευμα πραγματοποιήθηκε ακάλεστη-μίνι πορεία στην πλατεία Βικτωρίας από 70 συντρόφους και συντρόφισσες. Η πορεία έγινε σε αλληλεγγύη στους μετανάστες και απέναντι σε κάθε απόπειρα μαγαζατόρων και επίδοξων “αγανακτισμένων” ρατσιστών να χύσουν το δηλητήριο τους στην πλατεία. Μοιράστηκαν κείμενα, πετάχτηκαν τρικάκια και έγινε ολιγόλεπτη στάση έξω από 3 μαγαζιά που επιχειρούν αποτυχημένα το τελευταίο διάστημα να εκφράσουν το ρατσιστικό τους οχετό και να φτιάξουν κλίμα και έδαφος για την παρουσία “αγανακτισμένων” στην πλατεία. Κατάπτυστα χαρτιά που έχουν κολληθεί στις τζαμαρίες τους, εμετικό ρεπορτάζ με ένα από τα αφεντικά στο μακελειό του χίου, λεκτική επίθεση σε άτομα που μοίραζαν τρόφιμα στους μετανάστες είναι μερικά γεγονότα ενδεικτικά για το ποιόν αυτών των τύπων”.

Το κείμενο που μοιράστηκε

Υποβάθμιση για τις γειτονιές είναι τα αφεντικά και οι ρατσιστές

Το τελευταίο διάστημα η πλατεία Βικτωρίας κατακλύζεται από μετανάστες και μετανάστριες. Μετά την εκδίωξή τους από το Πεδίον του Άρεως, η πλατεία είναι πλέον ο χώρος όπου πλήθος από οικογένειες διανυκτερεύνουν για λίγες μέρες, μέχρις ότου καταφέρουν και πάλι να μετακινηθούν με προορισμό την βορειοκεντρική ευρώπη.

Επάνω στην ιδιαιτερότητα και τον έκτακτο χαρακτήρα αυτής της συνθήκης έγιναν κάποιες αποτυχημενες απόπειρες ακροδεξιάς/φασιστικής παρουσίας.Τη Δευτέρα 7/9 μοιράστηκε στη Βικτώρια ένα κείμενο κάποιων δήθεν «αγανακτισμένων κατοίκων», το οποίο αν και μόλις δύο γραμμών συμπύκνωνε όλη τη ρατσιστική τους σαπίλα απέναντι στην παραμονή των μεταναστών στην πλατεία. Τέσσερις μέρες μετά, την Παρασκευή 11/9, προσπάθησαν να κάνουν και μια πιο οργανωμένη συγκέντρωση – που έφτασε το πολύ τα δέκα άτομα. Η αρχική τους εμφάνιση προσπαθούσε ματαίως να επενδύσει επάνω σε ένα δήθεν ανθρωπιστικό προσωπείο μιλώντας για τα παιδάκια των προσφύγων.  Δυστυχώς για αυτά τα φασιστοειδή, η κινητοποίηση και η παρουσία αλληλέγγυου κόσμου τους ξεμπρόστιασε γρήγορα. Έτσι, λίγο πριν εξαφανιστούν από την πλατεία, εκδήλωσαν τις πραγματικές ρατσιστικές διαθέσεις τους και οι ίδιοι αξιώθηκαν ως υπερασπιστές της καθαρότητας, της τάξης και της ασφάλειας. Continue reading →

Αναδημοσίευση από το blog της συνέλευσης “αντφασίστες-ριες από τις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας”