Επανα(δια)τυπώσεις απο τα παλιά. Αφίσα ενάντια στην αστυνομοκρατία

Ανα(δια)τυπωση αφίσας του 2009 με αφορμή τις απεργίες στη καθαριότητα και το ρόλο της αστυνομίας ως εγγυητή των απεργοσπαστικών μηχανισμών και της κρατικής επιβολής. Με μικρές αλλαγές τα νοήματα παραμένουν επίκαιρα…ayta ta skoupidia poios tha ta mazepsei

 

ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΑ ΜΑΖΕΨΕΙ; 

Οι μπάτσοι ήταν, είναι και θα είναι αυτοί που:

  • ρίχνοναι πρόθυμα να τσακίσουν διαδηλώσεις και κοινωνικές αντιστάσεις ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας και που με κάθε ευκαιρία συνεργάζονται με τις φασιστικές συμμορίες.
  • καταστέλλουν εργατικούς αγώνες, προστατεύουν απεργοσπαστικές κινήσεις και διαφυλάττουν τα συμφέροντα των αφεντικών.
  • γίνονται η μηχανή στρατιωτικής διαχείρισης του κράτους για τους μετανάστες στα σύνορα, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης αλλά και στις πόλεις με καθημερινούς ελέγχους και με τις εκκενώσεις μεταναστευτικών καταλήψεων.
  • ευθύνονται για τους χιλιάδες εξευτελισμούς, τους ξυλοδαρμούς αλλά και τις αμέτρητες δολοφονίες στα αστυνομικά τμήματα και τις γειτονιές, είναι αυτοί που σκότωσαν το Νικολά Τόντι γιατί τον πέρασαν για ληστή, αυτοί που επισφράγισαν – νομιμοποίησαν τη δολοφονία του Ζακ από μια δράκα νοικοκυραίους.
  • στους δρόμους που εκτέλεσαν τον Καλτεζά και τον Γρηγορόπουλο, επιβάλλουν τρομοκρατία και στρατιωτική κατοχή στοχεύοντας πραγματικά και συμβολικά, όσους/ες εξεγείρονται στην εξουσία, χτίζουν κοινότητες αλληλεγγύης και χαράσσουν δρόμους για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση.

Από το ξέσπασμα της κρίσης, τα σώματα ασφαλείας – σε αντίθεση με άλλους – δε τα κουνάει κανείς. Με δεξιά ή αριστερή κρατική διαχείριση, με το δόγμα μηδενικής ανοχής, ή με χειρουργική καταστολή ντυμένη με κοινωνικό μανδύα, στόχος του κράτους είναι είτε να κατευνάσει και να ενσωματώσει, είτε να τρομοκρατήσει, να σβήσει με εμφανή -ή και όχι- βία κάθε αντιστεκόμενη φωνή.

Και οι μπάτσοι έχουν καταλάβει το καίριο σημείο της θέσης τους στο πεδίο των κοινωνικών-ταξικών αγώνων, ώντας πεπεισμένοι πως είναι αυτοί που κρατάνε τη πόλη. Και θα αδράξουν κάθε ευκαιρία να χτυπήσουν, να ματώσουν, να σκοτώσουν. Γιατί πέρα από έμμισθες ένοπλες ομάδες κρούσης, είναι ένα κοπάδι βασανιστών.

ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΥΣ

αναρχικές/οί – αντιεξουσιαστές/τριες

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΠΟΥ ΣΤΗΘΗΚΕ ΣΤΑ LEROY MERLIN ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ Χ. ΚΟΡΤΕΣΗ. ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 6 ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ

  • ΔΕΥΤΕΡΑ 22/7, 18.30 ΜΕΤΡΟ ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, στα γραφεία της εταιρείας security OVIT

 

  • ΤΡΙΤΗ 23/7, 18.30, στο κατάστημα του LEROY MERLIN Αμαρουσίου, Λεωφ.Κηφισίας  73

 

Ακολουθεί το κείμενο που μοιράζεται στις παρεμβάσεις:

 

 

OVIT A.E – LEROY MERLIN- ΚΡΑΤΙΚΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ

ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝΕ ΜΑΖΙ

Την Παρασκευή 12/7/19, στο πολυκατάστημα της Leroy Merlin στην Πειραιώς μια απλή απόπειρα κλοπής μερικών εμπορευμάτων στέκεται η αφορμή προκειμένου η διοίκηση της Leroy Merlin σε αγαστή συνεργασία με την εταιρεία security OVIT να διαμορφώσουν ένα κακοστημένο σκηνικό για την στοχοποίηση αρχικά του συντρόφου εργαζόμενού Γ.Α. ως δήθεν συνεργού. Σαφής τους στόχος να δρομολογήσουν την «αιτιολογημένη» απόλυση ή εξώθηση σε παραίτηση ενός αγωνιστή με ενεργό συνδικαλιστική δράση στο χώρο του εμπορίου και στους κοινωνικοταξικούς αγώνες. Η ιστορία που ξεκινά από ένα συμβάν ρουτίνας ανάμεσα σε ράφια και βιτρίνες – μιας πράξης που αποτελούσε ανέκαθεν, πόσο μάλλον στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης μια σχετικά διαδεδομένη πρακτική αυτομείωσης για μεγάλο κομμάτι των πιο υποτιμημένων τάξεων – καταλήγει μέσα σε ένα 24ωρο στην μετατροπή μιας ασήμαντης απόπειρας κλοπής προϊόντων αξίας μόλις 180 ευρώ στην αναβαθμισμένη δίωξη συνολικά 7 εμπλεκόμενων συντρόφων και τελικά στην προφυλάκιση του αναρχικού συντρόφου Χ.Κορτέση.

Οι 2 σύντροφοί που αρχικά υποδεικνύονται ως «ύποπτοι» οδηγούνται βίαια από τους σεκιουριτάδες στο δωμάτιο ασφαλείας και ενώ μετά από κάποια ώρα, η διαφορά φαίνεται να οδεύει προς επίλυση, ο πρώην καραβανάς, υπεύθυνος ασφαλείας και ιδιοκτήτης της OVIT, Κωνσταντίνος Δρίβας,  αρχίζει να απειλεί και να εκβιάζει με χρήση ψυχολογικής και σωματικής βίας, ώστε οι σύντροφοι να κατονομάσουν τον εργαζόμενο Γ.Α. ως «συνεργό» τους. Να σημειωθεί ότι το “βιογραφικό” του Δρίβα περιέχει την ειδική του στρατιωτική εκπαίδευση γύρω από την άντληση, συλλογή, διαχείριση και αξιοποίηση υπηρεσιακών πληροφοριών με σειρά στρατιωτικών σεμιναρίων που ακολουθούν τα πρότυπα του ΝΑΤΟ! Έτσι, η Ovit αναλαμβάνει πρόθυμα για λογαριασμό της Leroy Merlin τον ρόλο των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους και η ιστορία αρχίσει πλέον να παίρνει αναντιστοιχίες διαστάσεις. Φαίνεται αρχικά, ότι η στοχοποίηση του Γ.Α. συνδέεται με την ενεργή και ανιδιοτελή συνδικαλιστική πολιτική του δράση, ως απεργού,  μέλους του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Πειραιά, ως αλληλέγγυου στους αγωνιζόμενους συναδέλφους, στους εργατικούς αγώνες, ως συνεπή αγωνιστή που μπαίνει στη μύτη της διοίκησης. Στην άρνηση των 2 συντρόφων να νομιμοποιήσουν την μεθόδευση των αφεντικών, ο Δρίβας τους απειλεί με την εμπλοκή της ΕΛ.ΑΣ., εκμεταλλευόμενος χυδαία το γεγονός της αναστολής ποινής του Χ. Κορτέση για προηγούμενη δίωξη του και επιχειρώντας με την βία την παρακράτηση τους στο χώρο. Οι 2 σύντροφοι έχοντας επιστρέψει τα προϊόντα απαιτούν να αφεθούν. 3 ώρες αργότερα, η παρουσία αλληλέγγυων συντρόφων που προσέτρεξαν να καταβάλλουν το χρηματικό αντίτιμο και να καταγγείλουν το περιστατικό εργοδοτικής βίας, επέφερε την αποδέσμευσή τους από την αιχμαλωσία τους.

Η πρώτη μεθόδευση καταρρέει πλήρως όταν η προσωπική-συντροφική σχέση του εργαζόμενου Γ.Α. με τον Χ.Κορτέση αξιοποιείται από την εργοδοσία, ώστε να εκβιαστεί η παραίτηση του, απόπειρα που πέφτει στο κενό. Αυτό αποτελεί και την αφορμή, ώστε ο εργαζόμενος Γ.Α. να κληθεί στην Ασφάλεια Πειραιά για απλή κατάθεση. Το κατηγορητήριο που διαβιβάζει η ΕΛ.ΑΣ. στην Εισαγγελία Πειραιώς αφορά σε 3 πλημμελήματα: κλοπή, παράνομη χρήση βίας, σωματικές βλάβες. Την επόμενη μέρα, ο σύντροφος Χ. Κορτέσης συλλαμβάνεται σε κεντρικό δρόμο της Αθήνας, από μπάτσους που του φορούν κουκούλα και τον οδηγούν με περιπολικό σε άγνωστη κατεύθυνση, ενώ τον ξυλοκοπούν κατά τη σύλληψή του, μέχρι να καταλήξουν στην Ασφάλεια Πειραιά. Ταυτόχρονα, πραγματοποιείται μια τρομοκρατικού τύπου έρευνα στο σπίτι του με την αρωγή πολυπληθών αστυνομικών δυνάμεων.

Για την μεθοδευμένη διόγκωση του κατηγορητηρίου, την προφυλάκιση
και την συνολικότερη απόπειρα πολιτικής εξόντωσης του Χ.Κ.

Η κρατική εκδικητικότητα οδήγησε τελικά στην μετατροπή της αρχικής κατηγορίας της κλοπής στο κακούργημα της «ληστρικής κλοπής» με σκοπό την άμεση προφυλάκισή των 2 συντρόφων, γεγονός που επιβεβαιώνεται με την προφυλάκιση του Χ. Κορτέση. Η αιτιολόγηση της προφυλάκισης αυτής στηρίζεται ουσιαστικά στην άρνηση του να κατονομάσει τους υπόλοιπους συντρόφους και συντρόφισσες και στην κρίση του ανακριτή Παντελίδη ότι η πολιτική διαδρομή του Χ.Κορτέση τον καθιστά ύποπτο για τέλεση νέων αξιόποινων πράξεων.

Το κράτος και οι διωκτικοί-κατασταλτικοί μηχανισμοί του έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς με τους δηλωμένους εχθρούς τους και με αγωνιστές που εδώ και χρόνια δίνουν μάχες σε κάθε πεδίο του κοινωνικού ανταγωνισμού. Ο Χ.Κορτέσης είναι αναρχικός και δεν το έκρυψε ποτέ. Έχει καταδικαστεί από ειδικό δικαστήριο για την κατηγορία συμμετοχής στην οργάνωση “Επαναστατικός Αγώνας” και έχει φυλακιστεί για 2 χρόνια. Ένας από τους πολλούς ανθρώπους που στάθηκαν στο πλάι του απέναντι στην κρατική καταστολή είναι και ο αναρχικός σύντροφος και εργαζόμενος στα Leroy Merlin Γ.Α., ο οποίος και είχε παραστεί στην δίκη του ως πολιτικός μάρτυρας. Οι πολιτικές και προσωπικές σχέσεις των δύο συντρόφων είναι αρκετές, ώστε να κατασκευαστεί άλλη μια αστυνομική δικαστική δίωξη με σκοπό την πολιτική εξόντωση των δύο. Η ανυποχώρητη στάση τους μέσα στους αγώνες είναι το καταφανές κίνητρο για το ξέσπασμα αυτού του κύματος εκδικητικότητας που δρα παραδειγματικά προς όλους όσοι στέκονται αλληλέγγυοι απέναντι στους σχεδιασμούς κράτους-αφεντικών. Έτσι, η μαρτυρική εκείνη κατάθεση του συντρόφου Γ.Α. αποτελεί ικανή ένδειξη, ώστε να βρεθεί ξαφνικά στη θέση του κατηγορούμενου σε βαθμό κακουργήματος με την κατηγορία της “άμεσης συνέργειας σε ληστρική κλοπή”. Συνολικότερα, η εισαγγελέας Αγγελούδη ασκεί διώξεις σε άλλα 5 άτομα, ανεβάζοντας τον αριθμό των διωκόμενων σε 7. Για να δέσει και το γνωστό εισαγγελικό τρομοσενάριο, ανασύρεται και η συνήθης καταδοτική πρακτική του πλαστού «ανώνυμου τηλεφωνήματος», ώστε να ταυτοποιηθεί και ο αναρχικός σύντροφος Π.Χ. για την συμμετοχή του στο περιστατικό. Τέλος, την Πέμπτη 18/7, ο εργαζόμενος Γ.Α περνά από ανακριτή και αφήνεται ελεύθερος χωρίς περιοριστικούς όρους αφού αποδομήθηκε πλήρως η κατηγορία που του φόρτωσε η εισαγγελέας και ξεμπροστιάστηκε η εργοδοτική μεθόδευση που οργανώθηκε από κοινού μεταξύ OVIT-Leroy Merlin.

Η στοχοποίηση του αναρχικού κινήματος και των πολύμορφων εκφάνσεών του, η ενορχηστρωμένη προσπάθεια εγκληματοποίησης των κοινωνικών ταξικών αγώνων, η απόπειρα στοχοποίησης και εξόντωσης αγωνιστών-ριών, το τσάκισμα κάθε έκφανσης αυτοοργανωμένου και ακηδεμόνευτου αγώνα, η τρομοκράτηση και ο αφοπλισμός των κινημάτων βρίσκονται στον πυρήνα του δόγματος «τάξη-ανάπτυξη-ασφάλεια» που υπηρετεί εδώ και χρόνια το πολιτικό προσωπικό του ελληνικού κράτους εν μέσω συστημικής καπιταλιστικής κρίσης. Από τις κραυγές για πάταξη της ανομίας και ισοπέδωση των Εξαρχείων, την εκκένωση των καταλήψεων, με πρόσφατη την εκκένωση της στεγαστικής κατάληψης «Μπρούκλυν» στα Γιάννενα, την τρομοκράτηση των τοπικών αντιστάσεων (χτύπημα της πορείας γειτονιάς στο Κουκάκι ενάντια στο AirBnB και την τουριστική ανάπλαση) ως την ποινικοποίηση της απεργίας, την επικείμενη κατάργηση του ασύλου, την φρονηματική δίωξη με κριτήριο την πολιτικής τους ταυτότητα 20 πρώην και νυν πολιτικών κρατουμένων για λόγους δημόσιας έκφρασης της αλληλεγγύης σε αγώνες εντός της φυλακής, το κράτος και τα αφεντικά οικοδομούν το σύγχρονο ολοκληρωτικό πλαίσιο αντιμετώπισης κάθε κοινωνικής εστίας αμφισβήτησης και αγώνα. Δηλώνουμε συλλογικά παρόντες και παρούσες στο μέτωπο του κοινωνικό – ταξικού πολέμου. Δηλώνουμε ότι δε θα αφήσουμε κανέναν σύντροφο μόνο του απέναντι στις κατασταλτικές μεθοδεύσεις, καμία αγωνιζόμενη ανυπεράσπιστη απέναντι στο κράτος, τα αφεντικά και τα τσιράκια τους, απέναντι σε αυτούς που διαπράττουν πραγματικά την μεγάλη ληστεία, απομυζώντας κέρδη δισεκατομμυρίων. Μια διαρκή και καθημερινή ληστεία, άλλοτε ξεκάθαρα βίαιη, άλλοτε αποσπώντας μεθοδικά την συναίνεση των εκμεταλλευόμενων κι άλλοτε βρίσκοντάς τους να ορθώνουν δυναμικά ανάστημα ενάντιά της.

Καμία πρόκληση δε θα μείνει αναπάντητη.
Να τσακίσουμε την τρομοκρατία κράτους και αφεντικών.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ Χ. ΚΟΡΤΕΣΗ
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ – ΤΑΞΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

Συνέλευση αναρχικών συλλογικοτήτων,
συντρόφων, συντροφισσών και αλληλέγγυων

18.04.19 Εκδήλωση – Ενημέρωση για τις κινητοποιήσεις του κινήματος των Κίτρινων Γιλέκων στην Γαλλία

ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ για τις πολύμηνες κινητοποιήσεις του κινήματος των κίτρινων γιλέκων στις γαλλικές πόλεις, μέσα από τη ματιά των γάλλων συντρόφων/ισσών της συλλογικότητας CLASSE, που συμμετείχαν ενεργά στο κίνημα στην Τουλούζη.

Ημέρα/Ώρα: 18/04/2019 στις 19:30

Τοποθεσία: Αθήνα / ΑΣΟΕΕ, Πατησίων 76

Οι αντιστάσεις, οι πολύχρονοι αγώνες και τα πρόσκαιρα κινήματα αποτελούν τη ζωντανή έκφραση της άρνησης της κοινωνικής-ταξικής ειρήνης. Στην Γαλλία, στην Ελλάδα, παντού, αναζητούμε και υπερασπιζόμαστε πρακτικές και προτάγματα που ριζοσπαστικοποιούν τον κοινωνικό ανταγωνισμό, διευρύνουν την κοινωνική του βάση και απελευθερώνουν τις δυνατότητές του: την μαζική οικειοποίηση των δρόμων και των δημόσιων χώρων, την μετατροπή των μητροπολιτικών κέντρων από τουριστικά αξιοθέατα σε πεδία παραγωγής πολιτικής «από τα κάτω», το μπλοκάρισμα της κυκλοφορίας ανθρώπων κι εμπορευμάτων σε κόμβους και εμπορικά κέντρα, τη νομιμοποίηση της κοινωνικής αντιβίας απέναντι στις δυνάμεις καταστολής, τις επιθέσεις σε τράπεζες και εταιρείες, τους εμπρησμούς των διοδίων και των καμερών διαχείρισης της κυκλοφορίας, την υλική αντιπαράθεση και την πολιτική απομόνωση απέναντι στους φασίστες, τη διάχυτη και οριζόντια οργάνωση των αγωνιζόμενων, την άρνηση αναγνώρισης και ανάθεσης του αγώνα σε αριστερούς-δεξιούς εκπροσώπους και διαμεσολαβητές. Στην εποχή της αναβίωσης των κάθε λογής πατριωτισμών και εθνικισμών, συνεχίζουμε να προτάσσουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη των αγωνιζόμενων ανθρώπων και κοινοτήτων πέρα από έθνη, κράτη και τα σύνορα. H ελεύθερη κυκλοφορία των εμπειριών και των αρνήσεών μας, η διαρκής συνέχεια των κοινών μας αγώνων εμπλουτίζουν την συλλογική μας ευφυΐα και δύναμη ώστε όλα πλέον να φαίνονται δυνατά.

Αναρχικές συλλογικότητες από την Αθήνα, σύντροφοι και συντρόφισσες

Αλληλεγγύη στους εξεγερμένους των γαλλικών πόλεων

Αναδημοσίευση: https://athens.indymedia.org/post/1596017/

Την Τρίτη 26/2 σύντροφοι και συντρόφισσες παρεμβήκαμε στα κεντρικά γραφεία της ΑΧΑ, γαλλικής πολυεθνικής ασφαλιστικής και χρηματιστηριακής εταιρείας, στην οδό Μιχαλακοπούλου στην Αθήνα. Γράφτηκαν συνθήματα αλληλεγγύης, πετάχτηκαν τρικάκια και μοιράστηκαν κείμενα στο εσωτερικό του κτιρίου και στους περαστικούς.

Η παρέμβασή μας αποτελεί μια έμπρακτη απόκριση στο διεθνές κάλεσμα αλληλεγγύης των εξεγερμένων από διάφορε πόλεις της Γαλλίας όπως δημοσιεύτηκε στα μέσα Γενάρη.

Παρακάτω το κείμενο που μοιράστηκε, μεταφρασμένο και στα γαλλικά, καθώς και μερικές φωτογραφίες από την παρέμβαση.

Από την Αθήνα μέχρι τη Γαλλία, οι εξεγέρσεις δεν έχουν σύνορα και πατρίδα! Πόλεμο σε κράτος και κεφάλαιο!

Τον Γενάρη του 2019 έπεσε στα χέρια μας το διεθνές κάλεσμα αλληλεγγύης από τους «Εξεγερμένους και εξεγερμένες από διάφορες πόλεις της Γαλλίας», που αποτελούν κομμάτι των αποκαλούμενων κίτρινων γιλέκων (www.athens.indymedia.org/post/1594617/). Είμαστε από αυτές που παρακολουθήσαμε στενά τις εξελίξεις και τις ταραχές που σημαδεύουν από τα τέλη του Νοέμβρη τη ζωή των γαλλικών πόλεων και (αυτο)προσδιορίζονται ως κίνημα των κίτρινων γιλέκων.

Αν και από απόσταση, όλο αυτό το διάστημα, πέρα από τους προβληματισμούς και την έμπνευση που μας γέννησαν οι εκεί κινητοποιήσεις, εντοπίσαμε στο εσωτερικό του κινήματος περιεχόμενα και πρακτικές που και εμείς εξασκούμε και υπερασπιζόμαστε στα πλαίσια κοινωνικών κινημάτων που έχουν κατά καιρούς αναδυθεί και στον ελλαδικό χώρο. Πρακτικές και προτάγματα που ριζοσπαστικοποιούν τον κοινωνικό ανταγωνισμό, διευρύνουν την κοινωνική του βάση και απελευθερώνουν τις δυνατότητές του: την μαζική οικειοποίηση των δρόμων και των δημόσιων χώρων ως σημεία συγκρότησης και πολύμορφης έκφρασης, το μπλοκάρισμα της κυκλοφορίας ανθρώπων κι εμπορευμάτων σε λεωφόρους, κόμβους και εμπορικά κέντρα, την διάχυση και τη νομιμοποίηση της κοινωνικής αντιβίας απέναντι στις δυνάμεις καταστολής, τις επιθέσεις σε τράπεζες και εταιρείες, τα επαναλαμβανόμενα πλιάτσικα σε πολυκαταστήματα, τους εμπρησμούς των διοδίων και των καμερών διαχείρισης της κυκλοφορίας, την υλική αντιπαράθεση και την πολιτική απομόνωση απέναντι στους φασίστες, τη διάχυτη και οριζόντια οργάνωση, την άρνηση αναγνώρισης και ανάθεσης του αγώνα σε αριστερούς-δεξιούς εκπροσώπους και διαμεσολαβητές. Σ’ αυτό, λοιπόν, το κάλεσμα αλληλεγγύης και σ’ αυτούς τους ανθρώπους που δρουν με αυτό τον τρόπο βρήκαμε τους εαυτούς μας και τους συμμάχους μας. Γιατί αναγνωρίζουμε στο κοινωνικό κίνημα που εξελίσσεται αυτή τη στιγμή στη Γαλλία το γεγονός ότι, όπως όλα τα κινήματα, ανταγωνίζεται ΚΑΙ στο εσωτερικό του αφού σ’ αυτό συναντιούνται διαφορετικές προθέσεις και κίνητρα, αποκλίνουσες χειρονομίες και επιλογές, ή ακόμα και αντικρουόμενα συμφέροντα. Έτσι, η αλληλεγγύη μας δεν μπορεί παρά να’ ναι συγκεκριμένη, ολόψυχη και μεροληπτική ταυτόχρονα προς εκείνες και εκείνους που μας ενώνουν κοινά εφαλτήρια και στοχεύσεις αγώνα ενάντια στην ασφυξία του κόσμου αυτού.


Μετά από 13 εβδομάδες κινητοποιήσεων και διάχυτων συγκρούσεων σε δεκάδες πόλεις, μετράμε,ως τις 9/1, «ήδη ένα άτομο δολοφονημένο από χτύπημα δακρυγόνου, πολλά άτομα σε κώμα από πλαστικές σφαίρες( flashball) στο κεφάλι, 4 άτομα που ακρωτηριάστηκαν στα χέρια (από χειροβομβίδες GLI F4 που περιέχουν TNT), 12 άτομα τραυματίστηκαν στα μάτια, από τα οποία 1 έχασε οριστικά και την ακοή του και περισσότερα από 100 άτομα έχουν τραυματιστεί βαριά ( κατάγματα, σπασμένα κεφάλια, σκισμένα μάγουλα κλπ)». Σ’ αυτά προστίθενται οι χιλιάδες συλλήψεων, προληπτικών προσαγωγών, δικαστικών ποινών και φυλακίσεων. Η πολεμική καταστολή του γαλλικού κράτους απέναντι στις ταραχές που ξέσπασαν μπορεί να αποκωδικοποιηθεί μόνο μέσα από το διαρκές καθεστώς έκτακτης ανάγκης που εφαρμόζεται εδώ και μια πενταετία στη Γαλλία στο όνομα της αντιτρομοκρατίας με τον εθνικό στρατό να βρίσκεται στους δρόμους των γαλλικών πόλεων ως ρυθμιστής της εθνικής ασφάλειας. Και δεν είναι τυχαίο ότι πέρα από την τυπική κήρυξη ή μη της «έκτακτης ανάγκης», το γαλλικό κράτος, όπως και πολλά άλλα ευρωπαϊκά κράτη, συνεχίζει (και θα συνεχίζει) να επεκτείνει και να αξιοποιεί το θεσμικό και νομοθετικό πλαίσιο του ειδικού καθεστώτος. Η στρατιωτικοποίηση της καθημερινότητας των δυτικών μητροπόλεων δεν είναι κάτι καινούργιο ούτε και πρωτότυπο παρά μια από θεμελιακές εκφάνσεις του κρατικού-καπιταλιστικού ολοκληρωτισμού σε όλη την επικράτεια της «πολιτισμένης Δύσης»: από την στρατιωτική διαχείριση των περισσευούμενων πληθυσμών στα σύνορα, στα προάστια και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ως την αστυνομο-στρατιωτική καταστολή των κοινωνικών εντάσεων. Οι εχθροί του σύγχρονου ολοκληρωτισμού και των πολεμικών του μηχανών στριμώχνονται εντός των συνόρων, μέσα στο αστικό πεδίο, εντός των πολύπλοκων κοινωνικών σχέσεων και των απρόβλεπτων εντάσεών τους. Εκεί ακριβώς που σύσσωμα τα κοινοβουλευτικά/δημοκρατικά τόξα των ευρωπαϊκών κοινοβουλίων όσο και τα εθνικιστικά/ακροδεξιά ρεύματα επιθυμούν να βασιλεύσει ο φόβος, η φτωχοποίηση και η μισαλλοδοξία. Αυτό είναι το πολιτικό πρόγραμμα της εθνικής ενότητας που πρέπει να τσακίσουμε, αυτό είναι το βίαιο μονοπώλιο των κρατών που πρέπει να αμφισβητήσουμε έμπρακτα.

Κι όμως. Τα τελευταία χρόνια στη Γαλλία, υφαίνεται και ξεδιπλώνεται ένα νήμα ανυπακοής και ταραχών που επιχειρεί να γεννήσει από τα κάτω τη δική του «κατάσταση εξαίρεσης» απέναντι στις πολιτικές του γαλλικού κράτους. Η διαρκής ανυποταξία των μαθητών και των μαθητριών στα λύκεια της χώρας, οι κινητοποιήσεις ενάντια στην εργασιακή αναδιάρθρωση και η συνάντηση εργατών, νεολαίων και επισφαλών στους δρόμους, ο αυθορμητισμός και η ανατρεπτική διάθεση του κινήματος των «Όρθιων Νυχτών» (nuits debouts), η μαχητική αντίσταση ενάντια στα καταστροφικά mega projects όπως οι δεκάδες ZAD ανά την Γαλλία καθώς και η αντίσταση κατασκευή γραμμών υπερταχείας κυκλοφορίας στα ιταλο-γαλλικά σύνορα (TAV), είναι μερικά μόνο στιγμιότυπα όξυνσης των κοινωνικών αντιθέσεων που πυρπολούν την πολυπόθητη κοινωνική ειρήνη. Αντιθέσεις που πυροδοτούνται αφενός από την βιαιότητα της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης και την εντατικοποίηση που αυτή γεννά στις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων ΚΑΙ στη Γαλλία και αφετέρου από την ευρύτερη σκλήρυνση των όρων επιβίωσης μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο ειδικών νομοθεσιών, ειδικών μέτρων, ειδικών χειρισμών του γαλλικού κράτους απέναντι σε όσους περισσεύουν, αντιστέκονται και πρέπει να πειθαρχήσουν ή να εξοντωθούν. Όλες αυτές οι αντιστάσεις, οι πολύχρονοι αγώνες και τα πρόσκαιρα κινήματα αποτελούν τη ζωντανή έκφραση της άρνησης της κοινωνικής-ταξικής ειρήνης που με κάθε μέσο και κόστος επιχειρεί να διαφυλάξει το γαλλικό κράτος. Παράλληλα, στο εσωτερικό των κινημάτων αυτών αναπτύσσονται και οι δυναμικές αποκαθήλωσης και αντιπαράθεσης με τις δεξιές/εθνικιστικές και τις αριστερές/δημοκρατικές εναλλακτικές του γαλλικού κράτους δυσχεραίνοντας την προσπάθεια διαμελισμού και καναλιζαρίσματος των κοινωνικών αντιστάσεων. Η άρνηση των από κάτω να εκπροσωπηθούν και να συνδιαλλαγούν με τους όρους του παραδοσιακού συνδικαλισμού, η παραγωγή μιας νέας ενότητας στους δρόμους με την συμμετοχή των σπαστών και των «χωρίς χαρτιά» σε κάθε μαζική έκφραση των κινημάτων, η απόκρουση φασιστικών ομάδων κρούσης και η ακύρωση της δημόσιας έκφρασής της, ο παραγκωνισμός του «Εθνικού Μετώπου» της Λεπέν αλλά και του Αριστερού Κόμματος του Μελανσόν ως επίδοξων εκπροσώπων της αντικυβερνητικής δυσαρέσκειας αποτελούν κάποιες από τις δημιουργικές αρνήσεις που απελευθερώνουν τις δυνατότητες και τις προοπτικές της κοινωνικής ανυποταξίας. Γιατί από την πλευρά μας, συνεχίζουμε να βλέπουμε την ιστορία από την οπτική γωνία όσων περισσεύουν και αντιστέκονται, αυτών που ασφυκτιούν και οργίζονται, αυτών που επιθυμούν και θέλουν να ζήσουν. Και η έμπρακτη άρνηση του κόσμου αυτού, των εκπροσώπων και των μοντέλων ζωής και «αγώνα» που προσφέρουν, αποτελεί το πρώτο βήμα για την ολική χειραφέτηση μας.

Στην εποχή της αναβίωσης των κάθε λογής πατριωτισμών και εθνικισμών, συνεχίζουμε να προτάσσουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη των αγωνιζόμενων ανθρώπων και κοινοτήτων πέρα από έθνη, κράτη και τα σύνορα που τα οριοθετούν και τα περιφρουρούν. Απέναντι στις σειρήνες των διακρατικών ανταγωνισμών και των πολέμων τους, αντιπαραθέτουμε την όξυνση του κοινωνικού-ταξικού πολέμου σε κάθε συντεταγμένη του πλανητικού χάρτη. Η δύναμη και η δυνατότητα της αλληλεγγύης, η ελεύθερη κυκλοφορία εμπειριών και αγώνων, η διαρκής συνέχεια των κοινών μας αγώνων, η εξύφανση ενός αέναου δικτύου ανταλλαγής και συνεννόησης των αρνήσεών μας μπορούν να εμπλουτίζουν την συλλογική μας ευφυΐα και δύναμη ώστε όλα πλέον να φαίνονται δυνατά. Για την κοινωνική επανάσταση και την απελευθέρωση όλων μας! Πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών, η αλληλεγγύη το όπλο των λαών!

Αναρχικές-Αναρχικοί

και στα γαλλικά

De Athènes jusqu’à la France,les révoltes n’ont ni frontières, ni patrie!

Guerre à l’État et au Capital!

En janviers 2019 on s’est aperçu_e d’un Appel à la solidarité internationale, venant de révolté_es de quelques villes en France, qui font parti des Gilets Jaunes. Nous faisons partie de ceux et celles qui suivent de près les éventements et les émeutes qui secouent la vie des villes française, et qui se (auto)définissent comme mouvement des gilets jaunes.

Malgré la distance, tout ce temps là, à part les questionnements et l’inspiration que les mobilisation en France nous ont suscité, nous avons relevé à l’intérieur du mouvement des contenus et des pratiques que nous défendons et utilisons dans le cadre des mouvements sociaux qui ont surgit en Grèce. Des pratiques et des contenus qui radicalisent l’antagonisme social, élargissent sa base sociale et libèrent ses potentiels. Parmi ces pratiques sont la récupération massive des rues et des espaces publiques qui les transforment en lieux de constitution et d’expressions multiples, le blocage de la circulation des humains et des marchandises dans les avenues, les ronds points et les centres commerciaux, la diffusion et la légitimisation de la contre-violence sociale contre les forces de l’ordre, les attaques contre des banques et des entreprises, les pillages des grands magasins, les incendies des péages et des moyens de contrôle de la circulation, la confrontation physique et l’isolement politique des fachaux, l’organisation horizontal et diffuse, la négation de la délégation de la lutte à des représentants et des intermédiaires, qu’ils soient de gauche ou de droite. A cet appel à solidarité, et à ces gens qui actent de tel manière, nous nous sommes reconnu_es, et nous avons reconnus des alliés. Parce que nous reconnaissons que dans le mouvement actuel en France, comme dans tous les mouvements, il y a également des antagonismes intérieurs, vue que dans ce mouvement se rencontre différents élans et motivations, des gestes et des choix divergeant, même des intérêts opposés. Ainsi, notre solidarité ne peut que être spécifique, de tout cœur et attachée à ceux et celles avec les quelles nous unissent des élans et des butes de lutte communs contre l’asphyxie que nous impose ce monde.

Après 13 semaines de mobilisations et d’affrontements dans de dizaines de villes, nous comptons,jusqu’au 9/1, «déjà une personne tuée percutée par une grenade lacrymogène, plusieurs personnes dans le coma suite à des tirs de flashball à la tête, 4 personnes qui ont eu la main arrachée (par des grenades GLI F4 contenant du TNT), 12 personnes éborgnées, dont une ayant perdu définitivement l’audition et plus d’une centaine de mutilés divers (fractures, visages en miettes, joues arrachées etc.)». Il faut rajouter en tout cela des milliers d’arrestations, des gardes à vue, des condamnations et emprisonnements. La répression militaire que l’État français a lancé contre les émeutes ne peut être analyser qu’à travers l’état d’urgence permanent qui est appliqué pendant 5 ans maintenant, au nom de l’anti-terrorisme, avec la présence de l’armée nationale dans les rues comme régulateur de la sécurité nationale. Et ce n’est pas un hasard si l’État français, comme pleins d’autres États européens, indépendamment de la déclaration «officielle» ou non de l’État d’urgence, continue (et continuera) d’utiliser et même de développer le cadre institutionnel et législatif de l’État d’urgence. Il n’y a rien de nouveau ni d’original dans la militarisation de la quotidienneté dans les villes occidentales. Il y a juste un des fondements du totalitarisme étatique-capitaliste qu’on retrouve dans tout «l’occident civilisé»: de la gestion militaire des populations en trop dans les frontières, les ban-lieux ou les C.R.A., jusqu’à la répression militaro-policière des tentions sociales. Les ennemies du totalitarisme contemporain et de ses machines de guerre sont entassés à l’intérieur des frontières, dans l’espace urbain, dans des relations sociales compliquées et leurs tensions imprévisibles. Exactement dans le même espace ou les parties progressistes/démocratiques, comme les parties nationalistes/d’extrême droite, veulent que règne la peur, la paupérisation et la xénophobie. C’est ça le programme politique de l’unité nationale qu’il faut qu’on écrase, c’est ça le monopole violent des États qu’il faut mettre en cause.

Les dernières années en France se tisse un fil de désobéissance et d’émeutes qui essaye de créer depuis la base sont propre «État d’exception» contre les politiques de l’État français. La désobéissance quasi permanente des lycéen_es, les mobilisations contre la restructuration néo-libérale du travail et la rencontre d’ouvriers, de jeunes et de précaires dans les rues, le spontanéisme et les intentions subversives du mouvement des «nuits debout», la résistance offensive contre les méga-projets dévastateurs, comme les dizaines de ZAD partout en France ou la résistance contre le TAV dans les frontières italo-françaises, ne sont que quelques instantanés de la montée des contradictions sociales qui mettent feux à la paix sociale, si chère pour les dominants. Des contradictions sociales qui sont les conséquences d’un coté de la violence de la restructuration capitaliste et l’intensification dans les vies de milliers de personnes, en France comme ailleurs… et de l’autre coté d’un durcissement généralisé de la simple survie dans un cadre étouffant de lois spéciales, de mesures spéciales, de traitement spéciales de l’État français contre ceux et celles qui sont de trop, qui résistent et doivent être discipliné_es ou exterminé_es. Toutes ces résistances, ces longues luttes ou ces mouvements spontanés constituent l’expression vivante de la négation de la paix sociale et de classe, que l’État français essaye à tout prix de préserver. En même temps, à l’intérieur de ces mouvements se développent les dynamiques de la destitution et de l’affrontement avec les alternatives «proposées» par l’État français, qu’elles soient de droite/nationalistes ou de gauche/démocrates, mettant ainsi à mal les efforts de morcellement et de canalisation des résistances sociales. Le fait que ceux et celles d’en bas nient de se faire représenter par et de dialoguer sous les termes du syndicalisme traditionnel, la présence d’une nouvelle forme d’unité dans la rue, avec la participation des «casseurs» et des sans-papiers dans tous les mouvements massifs, l’éloignement des groupes fachaux et l’anéantissent de leur présence publique, comme l’écartement du Front National et de France Insoumise qui voulaient devenir les représentants de la colère anti-gouvernementale, font partie des négations créatrices qui libèrent les possibilités et les perspectives d’une désobéissance civile. Parce que de notre coté, on continue de voir l’histoire du point de vue de ceux et celles qui sont de trop et qui résistent, qui s’étouffent et qui s’enragent, qui veulent vivre. Et la négation de ce monde, des représentants et des modèles de vie et de «lutte» qu’ils proposent, est le premier pas pour notre émancipation totale.

Dans l’époque ou resurgissent toute sorte de patriotismes et de nationalismes, nous continuons de mettre en avant la solidarité des personnes qui luttent et des communautés au-delà des nations, des États et des frontières qui les délimites. Contre les antagonismes inter-étatiques et leurs guerres, nous luttons pour l’approfondissement de la guerre sociale et de classe dans les quatre coins de la terre. La puissance et les possibilités de la solidarité, la libre circulation des expériences et des luttes, la continuité de nos luttes en commun, la création d’un réseau d’échange et de coordination de nos négations ont la force d’enrichir notre intellect et notre force collectifs, et de faire que tout paraisse possible.

Pour la révolution sociale et la libération de tous!

Guerre contre la guerre des patrons,la solidarité est l’arme des peuples

Des anarchistes

Continue reading

Συγκέντρωση Αλληλεγγύης – Δικαστήρια Ευελπίδων (κτήριο 9) – Παρασκευή 17/2, 09:00

Ακολουθεί η αναδημοσίευση του κειμένου από το Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Ανω Κάτω Πατησίων.

ΠΟΙΩΝ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΘΑ ΔΙΚΑΣΕΙ;

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στα ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17/2 – 9.00

Στις 17 Φλεβάρη 2017 δυο σύντροφοί μας δικάζονται για μια συμπλοκή που έλαβε χώρα, στις γειτονιές μας στα Κάτω Πατήσια, μεταξύ μιας δράκας νεοναζί της Χρυσής Αυγής που μοίραζαν την κωλοφυλλάδα τους και μιας μηχανοκίνητης ομάδας αντιεξουσιαστών που κατευθυνόντουσαν στο Χαϊδάρι για να διαδηλώσουν για τις τέσσερις δολοφονίες των εργατών Χ. Δευτεραίου, Ρ. Ντελιλάι, Α. Αβραμπού και Κ. Μαγγούρα και το σοβαρό τραυματισμό άλλων δύο στα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛ.ΠΕ). Δολοφονίες που πλασάρονται από τα αφεντικά και τους δημοσιογράφους ως «εργατικά ατυχήματα».

Δικάζονται από μια δικαιοσύνη που αθωώνει επανειλημμένα δολοφόνους εργατών, μια δικαιοσύνη που κλείνει τα μάτια στη στυγνή εκμετάλλευση της εργασίας μας από το βρικόλακα του κεφαλαίου, που φυλακίζει κατά κόρον τους φτωχούς, τους αποκλεισμένους και τους αγωνιστές. Αυτή η ταξική δικαιοσύνη είναι που θα δικάσει τους συντρόφους μας, τη στιγμή που φασίστες σαν τον Πέτρο Περράκη, που πρωτοστάτησε στη συμπλοκή των Κάτω Πατησίων, τράβηξε πιστόλι και πυροβόλησε 7 φορές, όχι μόνο δεν κατηγορείται, αλλά ούτε καν καλείται ως μάρτυρας στη δίκη.

Ο φασίστας Π. Περράκης, μετά το περιστατικό στα Κάτω Πατήσια, καταθέτει πωςείναι έμμισθος φρουρός στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στην Οδό Δηλιγιάννη […] αποσπασμένος από τον ΟΣΥ”, (!) τον φορέα των αστικών συγκοινωνιών. Ένας ένοπλος φρουρός δηλαδή διορισμένος πρώτα στο δημόσιο, που συνοδεύει το φασιστικό κόμμα στις εξορμήσεις, βγάζει όπλο και πυροβολεί επιθετικά και κατά βούληση. Ο συγκεκριμένος φασίστας δεν είναι τυχαίος. Έχει βγάλει ξανά το κουμπούρι του εναντίον αντιφασιστών, που πραγματοποιούσαν παρέμβαση στα γραφεία της Χρυσής Αυγής, στον σταθμό Λαρίσης.

Ναι είναι αλήθεια, εκείνο το πρωινό της 13 Ιούνη του 2015 στα Κάτω Πατήσια, οι σύντροφοι μας υπερασπίστηκαν τη σωματική τους ακεραιότητα και την πολιτική τους παρουσία στον δρόμο. Για αυτό δικάζονται. Την ίδια στιγμή που αυτό το ξέπλυμα νομοθετών, εισαγγελέων, δικαστών και λοιπών παρατρεχάμενων που κάποιοι επιμένουν να ονομάζουν «δικαιοσύνη», όχι μόνο αφήνει προκλητικά ελεύθερο τον πιστολέρο φασίστα Περράκη, αλλά του επιστρέφει και το όπλο, ύστερα από αίτηση όπου λέει πως το χρειάζεται για να πυροβολεί, «αναρχικούς, αντιεξουσιαστές και τρομοκράτες».

Αν η δικαιοσύνη, είναι αυτή που αφήνει ελεύθερους χωρίς καμία δίωξη χρυσαγίτες έμμισθους φρουρούς που πυροβολούν με το έτσι θέλω˙ αν είναι αυτή που μετά τις τέσσερις δολοφονίες των εργατών στα ΕΛΠΕ επέλεξε να αθωώσει τους υπεύθυνους˙ αν είναι αυτή που καταδικάζει φτωχούς ανθρώπους για χρέη, που υπερασπίζεται εν τέλει την τάξη των αφεντικών και την εξουσία τους, τότε εμείς είμαστε πανηγυρικά απέναντι της. Απέναντι στη δικαιοσύνη και στο κράτος που υπηρετεί, όποια προβιά κι αν έχει αυτό ακροδεξιά ή αριστερή-, το κράτος που φυλακίζει τους μετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και διατηρεί σαν εφεδρεία τους φασίστες, είτε ως τάγματα εφόδου, είτε απλά για να ξεπλένει το δημοκρατικό του πρόσωπο. Που μία φορά φυλακίζει τους φασίστες και δύο χιλιάδες φορές τους αφήνει ελεύθερους και συνομιλεί μαζί τους. Να ποιανού η δικαιοσύνη λοιπόν και ποιανού το δίκιο στέκεται απέναντι στους δύο συντρόφους μας, αυτή που μιλάει για διατάραξη κοινής ειρήνης τη στιγμή που εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές.

Το αντιφασιστικό κίνημα όμως δεν έχει κοντή μνήμη ούτε νωθρά αντανακλαστικά. Από την Ξάνθη ως την Κρήτη, από τη Μυτιλήνη ως το Αγρίνιο στέκεται απέναντι στους φασίστες, στα μαντρόσκυλα των αφεντικών, αυτούς που δολοφονούν μετανάστες εργάτες, που στήνουν εργοδοτικά σωματεία με μεροκάματα ξεφτίλας και εκβιαστικά κυκλώματα, επιτίθενται σε συνδικαλιστές και υπερασπίζονται τους εφοπλι­στές. Το κίνημα μας τους χτυπάει όπου τους βρει, τους κατατροπώνει ακόμα κι όταν οι μπάτσοι είναι μαζί τους, ακυρώνει φιέστες και εγκαίνια παρά τη σωρεία καταδικαστικών αποφάσεων σε αντιφασίστες. Στον ίδιο δρόμο βαδίζουμε κι εμείς και οι δύο σύντροφοί μας, οργανωνό­μαστε και αγωνιζόμαστε κόντρα σ’ όλους αυτούς που μας σκοτώνουν στη δουλειά μεταφορικά και κυριολεκτικά, δε σταματάμε να παλεύουμε για το δίκιο μας και να κάνουμε το χρέος μας απέναντι στους σύγχρονους ταγματασφαλίτες και απόγονους των ναζί.

ΕΛΑΤΕ ΜΕ ΠΙΣΤΟΛΙΑ, ΕΛΑΤΕ ΜΕ ΜΑΧΑΙΡΙΑ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΘΑ ΣΑΣ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΕΡΙΑ

ΜΠΑΤΣΟΙ – ΔΙΚΑΣΤΕΣ, ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ

Για την ιστορία, ο Πέτρος Περράκης ήταν ο πρώτος που επιτέθηκε, τράβηξε πιστόλι, απείλησε και σημάδεψε παρατεταμένα τους συντρόφους μας, πυροβολώντας τελικά εφτά φορές στον αέρα. Αφότου η επίθεση των χρυσαυγιτών αναχαιτίστηκε, οι σύντροφοι αποχώρησαν συγκροτημένα για να συνεχίσουν την πορεία τους προς τα Ελ.Πε. Λίγο πιο κάτω όμως, δυνάμεις τις αστυνομίας σταμάτησαν και προσήγαγαν δεκατέσσερις συντρόφους/ισσες, κάποιοι από τους οποίους βρίσκονταν και στη συμπλοκή στα Κάτω Πατήσια. Οδηγήθηκαν στην γενική αστυνομική διεύθυνση Αθήνας (γαδα) και μετά από 6-ωρη κράτηση, οι δύο από τις δεκατέσσερις προσαγωγές μετατράπηκαν σε συλλήψεις. Κατά τη διάρκεια κράτησης των συντρόφων στη γαδα, η μοτοπορεία που είχε καλεστεί από τη «Σύμπραξη Αναρχικών/Αντιεξουσιαστών ενάντια στην ταξική ειρήνη» προς τα ΕΛΠΕ ξεκίνησε, αλλά στον Ασπρόπυργο χτυπήθηκε. Στο ύψος των γραφείων της Χρυσής Αυγής, νεοναζί που εξορμούσαν μέσα από τις γραμμές των δυνάμεων καταστολής, επιτέθηκαν στη μέση της μοτοπορείας με πέτρες και σιδερόβεργες. Η επίθεση των ναζί αναχαιτίστηκε αλλά την ίδια στιγμή τα ΜΑΤ επιδόθηκαν σε ένα όργιο βίας εναντίον των διαδηλωτών. Δυο εβδομάδες μετά από αυτά τα γεγονότα, το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Άνω-Κάτω Πατησίων και η ομάδα «αναρχικοί και κομμουνιστές από τις γειτονιές της Κυψέλης και του Γκύζη» διοργάνωσαν πορεία στις γειτονιές των Πατησίων με τη συμμετοχή περίπου 500 ατόμων.

Φλεβάρης 2017, Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Άνω-Κάτω Πατησίων

Από τη μη έκδοση ώς την παύση κάθε δίωξης, αλληλεγγύη στους διωκόμενους του NO EXPO σε Ελλάδα & Ιταλία

Συγκέντρωση στην Ιταλική πρεσβεία [Βασ. Σοφίας & Σέκερη 2]
Σάββατο 4/2, ώρα 12.00

Συνέλευση αλληλεγγύης στους διωκόμενους για την πορεία NO EXPO στο Μιλάνο

Μοτοπορεία αντιπληροφόρησης και αλληλεγγύης στον αναρχικό κομμουνιστή Τάσο Θεοφίλου

Μοτοπορεία αντιπληροφόρησης και αλληλεγγύης στον αναρχικό κομμουνιστή Τάσο Θεοφίλου πραγματοποιήσαμε σήμερα δεκάδες συντρόφισσες και σύντροφοι από τις γειτονιές του κέντρου, της Κυψέλης, του Γκύζη, των Πατησίων και του Γαλατσίου. Η μοτοπορεία πέρασε από κεντρικές πλατείες των γειτονιών μας όπου κρεμάστηκαν πανό και μοιράστηκαν κείμενα, ενώ καθόλη τη διάρκεια της κίνησής μας φωνάζονταν συνθήματα και οι δρόμοι γέμισαν με χιλιάδες τρικάκια.

Το δικαστήριο σε δεύτερο βαθμό του συντρόφου ξεκινά τη Δευτέρα 21 Νοεμβρίου στο Εφετείο Αθηνών (οδ. Λουκάρεως) με τις κατηγορίες της ένταξης στην Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς και της συμμετοχής το 2012 σε ληστεία στην alpha bank της Πάρου και στον θανάσιμο τραυματισμό πολίτη που επιχείρησε να σταματήσει τους «δράστες». Ο Τ.Θεοφίλου είχε πρωτόδικα αθωωθεί για την συμμετοχή του στη ΣΠΦ και παρά την παντελή έλλειψη στοιχείων εναντίον του είχε καταδικαστεί σε 25 χρόνια κάθειρξη για απλή συνέργεια σε δολοφονία. Αποτέλεσμα της «έφεσης υπέρ του νόμου» που άσκησε ο εντεταλμένος εισαγγελέας Δράκος, είναι ο σύντροφος να δικάζεται ξανά -αν και σε δεύτερο βαθμό- για όλες τις κατηγορίες και για εκείνες που έχει αθωωθεί.

Ο ίδιος έχει από τις πρώτη στιγμή αρνηθεί το σε βάρος του κατηγορητήριο. Έχει δηλώσει εξαρχής την πολιτική του ταυτότητα ως αναρχικός κομμουνιστής θέτοντας τον εαυτό του στο πλευρό των εκμεταλλευόμενων, των καταπιεσμένων, των αποκλεισμένων του ταξικού πολέμου και ταυτόχρονα όντας κομμάτι των αγωνιζόμενων ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ    
ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ ΤΑΣΟ ΘΕΟΦΙΛΟΥ
ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 21 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2016,
ΣΤΙΣ 9.00 ΣΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ, (οδ. Λουκάρεως)

ΚΑΝΕΝΑΣ-ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ-ΙΣΣΑ ΜΟΝΟΣ-Η ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

%ce%b8%ce%b5%ce%bf%cf%86%ce%b9%ce%bb%ce%bf%cf%85 dscn2082

dscn2075 dscn2067

dscn2079 dscn2078dscn2071

Συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στους 5 αγωνιστές φοιτητές, 7-8-11/1, Εφετείο Λουκάρεως

αφισa_εφετειο2ο κείμενο των 5 εκζητούμενων αγωνιστών από τις ιταλικές αρχές

1. Την 1η Μαη 2015 μια μεγαλειώδης διαδήλωση λαμβάνει χώρα στα πλαίσια της Εργατικής Πρωτομαγιάς στο Μιλάνο. Δεν ήταν απλά μια μέρα γενικής απεργίας, αλλά μια μέρα Πανιταλικής συνάντησης των κινημάτων (σωματεία βάσης, κοινωνικά κέντρα, φοιτητικές και μαθητικές ομάδες, επιτροπές αγώνα για τη στέγη, μεταναστευτικές κοινότητες, το κίνημα No Tav κλπ) ενάντια στα μέτρα λιτότητας που περνούσε το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση Ρέντσι. ‘Hταν επίσης και το αποκορύφωμα ολόκληρου του κινήματος ΝO EXPO ενάντια στην παγκόσμια επιχειρηματική έκθεση EXPO 2015 με συμμετοχή κόσμου από πολλές χώρες της Ευρώπης και τα προκλητικά χλιδάτα εγκαίνιά της, την ημέρα εκείνη. Η μαζικότητα και η δυναμική της διαδήλωσης ήταν το αποκορύφωμα ενός κινήματος επτά χρόνων που έθεσε σε αμφισβήτηση την έκθεση και την πολιτική εκστρατεία γύρω από αυτήν, φέρνοντας σε κρίση τις πολιτικές καριέρες των κυβερνητικών αξιωματούχων και τοπικών “αρχόντων”.

Επτά χρόνια πριν, το 2008, ο δήμος του Μιλάνου αναλαμβάνει να φιλοξενήσει την έκθεση. Για χάρην αυτής, τσιμεντοποιούνται 1100 στρέμματα γης, αποφασίζεται ο εκτοπισμός ντόπιων με σκοπό την αρπαγή των κατοικιών και της γης τους, ώστε να υποταχθούν στα  αναπτυξιακά σχέδια αλλά και στην ισοπεδωτική εμπορευματοποίησή τους. Τα αφεντικά βάζουν στοίχημα το Μιλάνο να γίνει η πιο ελκυστική για τα κεφάλαια πόλη, προσπαθούν να την αναδείξουν σαν επιχειρηματική πρωτεύουσα και να την προμοτάρουν σαν το 8ο θαύμα για την ντόπια εργατική τάξη, στην οποία υπόσχονται ανάπτυξη και νέες θέσεις εργασίας. Μια ολόκληρη πόλη στιλιζάρεται από πολυτελή κτίρια, νέους αυτοκινητόδρομους και φαντασμαγορικά έργα. Πίσω από τις αναπτυξιακές βιτρίνες οι μίζες πέφτουν σαν ντόμινο η μια μετά την άλλη, οι τράπεζες δανείζουν, διαχειρίζονται και ξεπλένουν χρήμα για τους υπολοίπους, οι εργολάβοι φροντίζουν να καθυστερούν τα έργα για να έρθουν υπερτιμολογήσεις και φυσικά, ανάμεσα στους υπερεργολάβους εμπλέκονται και μαφιόζοι με τις εταιρείες τους.

Αυτός ο κύκλος κερδοφορίας των αφεντικών που ξεκίνησε το 2008 στήθηκε και ολοκληρώθηκε πάνω στη στυγνή εκμετάλλευση κακοπληρωμένης αλλά και εθελοντικής εργασίας χιλιάδων νέων, εξοικονομώντας ακόμα περισσότερες χιλιάδες ευρώ για τις τσέπες των αφεντικών. Παράλληλα με την οικοδόμηση της έκθεσης, πραγματοποιείται μια επιχείρηση εκκαθάρισης των όσων μπορούσαν να θεωρηθούν επικίνδυνοι για τη μακιγιαρισμένη εικόνα της πόλης. Μεγάλες αστυνομικές επιχειρήσεις πραγματοποιούνται στις γειτονιές με εξώσεις εργατικών κατοικιών ντόπιων και μεταναστών, εκκενώσεις κοινωνικών κέντρων και επιστράτευση απεργιών με αποκορύφωμα την απεργία των εργαζομένων στο μετρό λίγες μέρες πριν τα εγκαίνια. Continue reading

Να μπλοκάρουμε την έκδοση των 5 φοιτητών αγωνιστών-Μοτοπορεία Δευτέρα 14/12, 18:00 , Στουρνάρη

ΑΦΙΣΑ_ΤΕΛΙΚΗ_5

ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ – ΔΕΥΤΕΡΑ 14/12, ΩΡΑ 18:00 ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ : ΣΤΟΥΡΝΑΡΗ [ΕΞΑΡΧΕΙΑ]

MΠΛΟΚΟ ΣΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΩΝ 5 ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΣΤΙΣ ΙΤΑΛΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ / ΠΑΥΣΗ ΚΑΘΕ ΔΙΩΞΗΣ Σ’ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ “NO EXPO” ΤΗΣ 1 ΜΑΗ ΣΤΟ ΜΙΛΑΝΟ

Αλληλεγγύη στο σύντροφο Θοδωρή Σίψα που διώκεται για την υπόθεση της Μarfin

μαρφιν

Μικροφωνική παρέμβαση αλληλεγγύης:
Σάββατο 12/12/2015, 12:00, Μοναστηράκι

Συγκέντρωση αλληλεγγύης – Έναρξη δίκης:
Τετάρτη 16/12/2015, 9:00, Πρωτοδικείο Αθηνών (οδός Δέγλερη)

Να μπλοκάρουμε την έκδοση των 5 φοιτητών αγωνιστών-Τρίτη 24/11, 18.00 συγκέντρωση στην ιταλική πρεσβεία-Σάββατο 28/11, 12.00 Πορεία στην πλ. Μοναστηρακίου

Kαλέσματα της συνέλευσης αλληλεγγύης στους 5 αγωνιστές φοιτητές

POSTER_02

Να μπλοκάρουμε την έκδοση των 5 φοιτητών αγωνιστών / Καμία δίωξη στους συλληφθέντες της διαδήλωσης NO EXPO / Οι ταξικοί – κοινωνικοί αγώνες δεν είναι ούτε νόμιμοι ούτε παράνομοι, είναι δίκαιοι κι αναγκαίοι

Τρίτη 24/11, 18.00 ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ στην ιταλική πρεσβεία (Σέκερη και Β.Σοφίας)

Σάββατο 28/11, 12.00 ΠΟΡΕΙΑ στην πλ. Μοναστηρακίου (στα πλαίσια της Πανευρωπαική ημέραςς αλληλεγγύης στους συλληφθέντες του No Expo

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ στο εφετείο (Λουκάρεως) την ημέρα απόφασης της έκδοσης ή μη

Συνέλευση αλληλεγγύης στους 5 αγωνιστές φοιτητές

Κείμενο της συνέλευσης αλληλεγγύης στους 5 αγωνιστές φοιτητές (που ζητείται η έκδοσή τους από το ιταλικό κράτος)

ΝΑ ΜΗΝ ΕΚΔΟΘΟΥΝ ΟΙ 5 ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ
Την Πέμπτη 12 Νοεμβρίου, μέρα γενικής απεργίας, αστυνομικοί, με συνοδεία εισαγγελέα, εισβάλουν στα σπίτια πέντε φοιτητών από την Αγία Παρασκευή και τους συλλαμβάνουν, μετά από απαίτηση του Ιταλικού κράτους, το οποίο έχει εκδώσει Ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης εναντίον τους. Την ίδια μέρα, στο Μιλάνο, η ιταλική αστυνομία συλλαμβάνει πέντε Ιταλούς, οι οποίοι βρίσκονται κατηγορούμενοι για την ίδια υπόθεση. Με μοναδική σαφή κατηγορία τη συμμετοχή τους στη διαδήλωση No Expo στο Μιλάνο, την 1η Μάη 2015, ζητείται από τις ελληνικές δικαστικές αρχές και εμμέσως πλην σαφώς από την κυβέρνηση να εκδώσουν τους πέντε νέους για να δικαστούν στην Ιταλία, χωρίς καν, προς το παρόν, να υπάρχει η πλήρης δικογραφία στα χέρια του συμβουλίου εφετών, το οποίο και θα αποφασίσει για την έκδοσή τους ή μη. Το μόνο στοιχείο που “παραχωρείται” είναι μια γενικόλογη κατηγορία ότι εθεάθησαν να συμμετέχουν σε επεισόδια, χωρίς να διευκρινίζεται ούτε το από ποιόν εθεάθησαν, ούτε το τί ακριβώς εθεάθησαν να κάνουν.Αυτά αφήνονται στη διακριτική ευχέρεια και την πολιτική βούληση των εφετών να κρίνουν αν είναι απαραίτητα στοιχεία για να κατηγορηθεί κάποιος ή όχι.
.

Νο ΕXPO – Σαν να λέμε “Φτάνει Πια!”

Τι ήταν όμως η διαδήλωση στην οποία συμμετείχαν οι 5 φοιτητές;
Το 2015, η παγκόσμια έκθεση Expo διοργανώθηκε στο Μιλάνο. Οι εκθέσεις Expo είναι παγκόσμιες εκθέσεις που διοργανώνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα, σε διαφορετική κάθε φορά πόλη, για να εκθειαστούν και να διαφημιστούν τα προϊόντα της βιομηχανίας και του καπιταλισμού, να κανονιστούν λογής λογής εμπορικές συμφωνίες. Με λίγα λόγια είναι άλλο ένα από τα γνωστά καπιταλιστικά πανηγύρια (λέγε με Ολυμπιάδα, Παγκόσμιο Κύπελλο, Biennale κτλ.), κατά τη διάρκεια των οποίων η σαμπάνια ρέει άφθονη, σερβιρισμένη από εθελόδουλους και απλήρωτους εθελοντές, τα αστειάκια δίνουν και παίρνουν ανάμεσα σε γούνες και χρυσαφικά, και οι νέες συνθήκες εκμετάλλευσης των “από τα κάτω” σφραγίζονται με χρυσές πένες από τη διεθνή ελίτ του καπιταλισμού. Και προφανώς, για να στηθεί όλο αυτό το πανηγύρι, δεν έλειψαν οι μίζες σε μαφιόζους και μεγαλοεργολάβους, τα οικονομικά σκάνδαλα και οι μαύρες τρύπες στον προϋπολογισμό, παράλληλα με τις άθλιες συνθήκες -συχνά απλήρωτης- εργασίας πριν και κατά τη διάρκεια της έκθεσης, τις εκτοπίσεις πληθυσμών από τις φτωχογειτονιές, τα έκτακτα μέτρα ασφαλείας κτλ. Ε, τόσο κόσμο θα υποδεχτούμε! Μην αφήσουμε τη μιζέρια και την εκμετάλλευση της καθημερινότητας να μας χαλάσει τη γιορτή!
Και μην ξεχνάμε ότι όλο αυτό το πολυέξοδο πανηγύρι, κατά τη διάρκεια του οποίου φεύγουν και μερικά εκατομμύρια δεξιά κι αριστερά έγινε στη γειτονική Ιταλία, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση ψηφίζει μέτρα λιτότητας και ζητάει από τους φτωχούς να σφίξουν ακόμα περισσότερο το ζωνάρι!
Κι αν όλα αυτά θυμίζουν κάτι από Ελλάδα (Ολυμπιάδα, κρίση, μνημόνια) δεν είναι τυχαίο, λέγεται παγκόσμιος καπιταλισμός…
Απέναντι λοιπόν σε αυτήν τη φιέστα υποτίμησης των ζωών μας, ορισμένες χιλιάδες ανθρώπων από ολόκληρη την Ιταλία και από άλλες χώρες αποφάσισαν να ανταποκριθούν σε ένα πανευρωπαϊκό κάλεσμα αγωνιστών από το Μιλάνο, και να ενώσουν τις φωνές τους και τις πρακτικές τους σε ένα συλλογικό “Φτάνει Πια!”, αρκετά με την εκμετάλλευση! Καλέστηκε λοιπόν μία αντισυγκέντρωση τη μέρα των εγκαινίων της Expo, η οποία ονομάστηκε No Expo και στηρίχθηκε από το σύνολο των πολιτικών κινημάτων και εργατικών φορέων στο πλαίσιο της διαδήλωσης για την 1η Μάη. Όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες συγκεντρώσεις, διαφορετικές λογικές και πρακτικές συνυπάρχουν και διαμορφώνουν ένα πολύμορφο κίνημα κοινωνικής αντίστασης
.

 Μα καλά, τί δουλειά είχαν εκεί 5 Αγιοπαρασκευιώτες;

 Οι 5 κατηγορούμενοι φοιτητές συμμετέχουν στο ελληνικό φοιτητικό κίνημα, δραστηριοποιούνται στις συνελεύσεις των γειτονιών τους και έχουν πάρει μέρος σε ορισμένους από τους πολλούς εργατικούς/ταξικούς αγώνες που ξέσπασαν στη χώρα τα τελευταία χρόνια. Με λίγα λόγια, είναι κάποιοι από τους χιλιάδες που κατέβηκαν τους δρόμους τα τελευταία χρόνια για να αγωνιστούν για την αξιοπρέπεια τους και την κοινωνική αλληλεγγύη. Είναι μία σταγόνα στο ωκεανό των εκατομμυρίων ανθρώπων που αντιστέκονται, είτε οργανωμένα είτε σπασμωδικά, στην εκμετάλλευση και την υποτίμηση των ζωών τους, στην καθημερινή βία της εξουσίας, που φτάνει μέχρι τις ωμές δολοφονίες (είτε ως εργατικά ατυχήματα είτε ως εν ψυχρώ εκτελέσεις από τους μπάτσους), στην Ελλάδα, την Αργεντινή, την Τυνησία, την Αίγυπτο, τη Βοσνία, την Τουρκία, το Μεξικό, τη Βραζιλία και αλλού.
Όντας στην Ιταλία, οι 5 πολιτικά ενεργοί φοιτητές ήταν φυσικό να συμμετέχουν στη διαδήλωση που εναντιωνόταν στα σχέδια των από πάνω. Την επομένη της διαδήλωσης, στα πλαίσια μαζικών προσαγωγών στο σωρό, προσάγονται από μία καφετέρια με κριτήριο την έξοδό τους από κατειλημμένο κοινωνικό χώρο. Στη συνέχεια αναγκάζονται σε βίαιη λήψη αποτυπωμάτων και γενετικού υλικού (DNA), χωρίς παρουσία διερμηνέα. Μετά από πολύωρη κράτηση και χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις, αφήνονται.
 .

 Κι όσο ξυπνάν οι από κάτω, τρέμουν οι από πάνω

 Απέναντι στις γενικευμένες αντιστάσεις των από κάτω, οι κρατικοί μηχανισμοί δε μένουν προφανώς απαθείς, αλλά θωρακίζονται σε όλα τα επίπεδα. Από τη μία επιτίθενται ακόμα περισσότερο στα εργασιακά δικαιώματα και σε ό,τι μπορεί να εξασφαλίσει μία αξιοπρεπή ζωή, ώστε να εντείνουν την εκμετάλλευση και το φόβο, και άρα να περιορίσουν τα περιθώρια αντίδρασης που έχουμε. Με λίγα λόγια, να μας υποχρεώσουν να περνάμε τη ζωή μας με σκυμμένο το κεφάλι, ζητιανεύοντας για ψίχουλα και να λέμε κι ευχαριστώ, ώστε να μην έχουμε τον χρόνο, τη δύναμη και την ενέργεια να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας.
Οργανώνονται βέβαια και στο επίπεδο της αστυνομικής βίας και καταστολής, με τις εθνικές αστυνομίες να μοιάζουν όλο κα περισσότερο με στρατούς, τόσο στις τακτικές τους όσο και στον οπλισμό τους. Είναι το ίδιο νήμα που ενώνει την δολοφονία του Γρηγορόπουλου, τις κτηνωδίες ματάδων, δελτάδων και λοιπόν μπάτσων στις γενικές απεργίες και αλλού, με τις δολοφονίες στις φαβέλες της Βραζιλίας, τα αμερικανικά γκέτο και τα γαλλικά προάστια, τη δολοφονία του Τζιουλιάνι στην Γένοβα το 2001, και βέβαια τις δολοφονίες των μεταναστών στην Μεσόγειο και αλλού, τις οποίες ονομάζουν “ναυάγια”. Είναι η ίδια προειδοποιητική ταμπέλα που αναβοσβήνει πάνω από τα κεφάλια των κολασμένων αυτής της γης, που λέει “Καθίστε ήρεμα, γιατί οι ζωές σας για εμάς δεν έχουν καμία αξία!”
Τέλος, το σύστημα οργανώνει την καταστολή του και στο δικαστικό επίπεδο. Άλλωστε, το Ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης βάση του οποίου ζητά η Ιταλία να εκδοθούν οι 5 αγωνιζόμενοι φοιτητές έχει κυρωθεί στο ελληνικό δίκαιο με τον τρομονόμο νο2 (2004). Το πλαίσιο των τρομονόμων είναι αυτό που καταπατά και τα πιο βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, όπως για παράδειγμα το ότι στην Ιταλία δεν υπάρχει ανώτατο όριο προφυλάκισης. Με λίγα λόγια, αν εκδοθούν οι 5 φοιτητές, μπορεί να περάσουν πέντε χρόνια στις Ιταλικές φυλακές, μακριά από τους δικούς τους, και όταν γίνει η δίκη να αθωωθούν, όπως είναι το πιο πιθανό με βάση τα ανύπαρκτα στοιχεία με τα οποία κατηγορούνται. Επίσης η έκδοσή τους στην Ιταλία θα σημαίνει την πλήρη απομόνωση, την οικονομική τους εξόντωση και την αδυναμία υπεράσπισής τους (άλλη γλώσσα και άλλο δίκαιο) Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση χτίζει ένα γενικευμένο Γκουαντάναμο που πολύ θα ήθελε να δει όλες και όλους εμάς που κατεβαίναμε όλα αυτά τα χρόνια στις απεργιακές και τις υπόλοιπες δυναμικές κινητοποιήσεις στο κέντρο της Αθήνας, στη φυλακή.
 Είναι σαφές ότι η μόνη κατηγορία που βαραίνει τους 5 φοιτητές, είναι το ότι ένωσαν τη φωνή τους με χιλιάδες άλλους στο Μιλάνο και αλλού, το ότι αποφάσισαν να αντισταθούν στη μοίρα που μας επιφυλάσσουν οι δυνατοί αυτού του κόσμου!
Είναι όμως εξίσου σαφές, ότι η αλληλεγγύη μας απέναντι στους ανθρώπους που αγωνίζονται είναι αδιαπραγμάτευτη!
 .

Να μην εκδοθούν οι 5 αγωνιζόμενοι φοιτητές από την Αγία Παρασκευή

Παύση κάθε δίωξης

Αλληλεγγύη στους 5 Ιταλούς κατηγορούμενους για την ίδια υπόθεση

Τρίτη 24/11 Συγκέντρωση στην Ιταλική Πρεσβεία 18.00, Σέκερη και Β. Σοφίας

Σάββατο 28/11 Πορεία Μοναστηράκι 12.00, στα πλαίσια της Πανευρωπαϊκής ημέρας αλληλεγγύης στους συλληφθέντες του No Expo

Συνέλευση αλληλεγγύης στους 5 αγωνιστές φοιτητές

 

Αλληλεγγύη στους 5 αγωνιζόμενους φοιτητές που διώκονται και ζητείται η έκδοση τους από το ιταλικό κράτος

Κείμενο των 5 αγωνιζόμενων φοιτητών

Στις 1/5/2015 έλληνες φοιτητές κατά την διάρκεια ταξιδιού, συμμετείχαμε και σε διαδήλωση της εργατικής Πρωτομαγιάς στο Μιλάνο, που είχε ως σημείο αιχμής την εναντίωση στη διοργάνωση της διεθνούς έκθεσης Expo 2015, η οποία διεξάγονταν εκείνες τις μέρες στην πόλη, και η οποία δημιουργούσε ένα ασφυκτικό οικονομικό και κοινωνικό κλίμα εις βάρος των κατώτατων κοινωνικών στρωμάτων του Μιλάνου.
Στις 2/5/2015, μια μέρα μετά τη διαδήλωση, και με μόνο κριτήριο την έξοδό μας από κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο, προσαχθήκαμε από την ιταλική αστυνομία στα πλαίσια μαζικών προσαγωγών. Μετά από πολύωρη κράτηση και χωρίς την παρουσία διερμηνέα, μας άφησαν ελεύθερους χωρίς να μας απαγγείλουν καμία κατηγορία.
Την Πέμπτη 12/11/2015 οι ελληνικές αρχές εισέβαλαν στα σπίτια μας, και μας συνέλαβαν δυνάμει του Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης που εξέδωσε η εισαγγελική αρχή του Μιλάνου, με το οποίο ζητά τη σύλληψη και την έκδοση μας στην Ιταλία, λόγω της συμμετοχής μας στη διαδήλωση. Σύμφωνα με το ένταλμα, ”θεαθήκαμε” να συμμετέχουμε σε επεισόδια.
Η έμπρακτη αλληλεγγύη του κινήματος κατάφερε να αποτρέψει την προφυλάκισή μας, ενώ ακόμα εκκρεμεί δικαστικό συμβούλιο που θα αποφασίσει αν θα μας εκδώσει στην Ιταλία, όπου δεν υπάρχει καν κατώτατο χρονικό όριο προφυλάκισης μέχρι να διεξαχθεί η δίκη. Είναι η πρώτη φορά απ’ όταν θεσπίστηκε το Ευρωπαϊκό Ένταλμα Σύλληψης που ζητείται έκδοση πολιτών από ένα κράτος της ΕΕ σε ένα άλλο, για λόγους που ανάγονται στην πολιτική τους δράση.
Ως φοιτητές που συμμετέχουμε στο φοιτητικό κίνημα και τους αγώνες του , στις συνελεύσεις γειτονιών και στις εργατικές/ταξικές διεκδικήσεις, κάνουμε κάλεσμα σε όλο το ανταγωνιστικό κίνημα να εναντιωθεί και να μπλοκάρει την έκδοση μας στην Ιταλία αφού αυτός ο κίνδυνος είναι πια ορατός. Όταν τα κινήματα των “από τα κάτω” επιλέγουν να συναντηθούν ενάντια στις διεθνείς πολιτικές λιτότητας και υποτίμησης τότε τα κράτη επιλέγουν να συνεργαστούν εναντίον τους με σκοπό την καταστολή των αγώνων, ποινικοποιώντας την πολιτική δράση, με αποτέλεσμα το πρωτοφανές αυτό γεγονός που ξεπερνάει το εσωτερικό μιας χώρας και θα αφήσει παρακαταθήκη για κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο.

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΜΕ ΟΛΕΣ ΜΑΣ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ

Οι πέντε εκζητούμενοι από τις ιταλικές αρχές φοιτητές

Αθήνα 14/11/2015

Για την ενορχηστρωμένη απόπειρα καταστολής της κατάληψης Βίλας Ζωγράφου

keimeno villa_Page_1

Η Βίλα Ζωγράφου, είναι ένα από τα κτήματα που ανήκαν στον αρχιτσιφλικά Ζωγράφο, ο οποίος μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο άρχισε να πουλάει τμηματικά οικόπεδα των έκτασεών του. Ο χαρακτηρισμός του κτήματος και της βίλας σε κοινόχρηστο χώρο πρασίνου το 2003, δεν βρήκε την απαραίτητη συναίνεση από τους κληρονόμους της οικογένειας. Έτσι το 2006 ο δήμος συναινεί να αγοραστεί το 50% και στο υπόλοιπο να ανεγερθεί εμπορικό κέντρο 45.000 τ.μ. Τα πράγματα αρχίζουν να γινονται πιο ξεκάθαρα (σε εμάς), όταν ο πρώην δήμαρχος πήρε το 2006 δάνειο 25 εκατομμυρίων ευρώ από αυστριακή τράπεζα χωρίς να περάσει τη σύμβαση από το ελεγκτικό συνέδριο με αποτέλεσμα αυτή να θεωρείται άκυρη. Τα λεφτά «χάθηκαν» και η έκταση – φιλέτο παρέμενε κλειδωμένη. Παράλληλα εκτυλίσσονταν αγώνες των κατοίκων της περιοχής, για το άνοιγμα και την κοινωνική διεκδίκηση του μέρους, όπου τελικά καταλαμβάνεται.
Στα τέσσερα χρόνια του αυτοοργανωμένου εγχειρήματος η Βίλα Ζωγράφου αποτελεί πολύ σημαντικό κομμάτι στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες τόσο σε τοπικό όσο και σε κεντρικό επίπεδο, λειτουργώντας με αντιιεραρχικές-οριζόντιες διαδικασίες και αντιεμπορευματικές σχέσεις. Με πλήθος εγχειρημάτων από τον ‘μπαξέ’ για τη γη και την ελευθερία μέχρι μαθηματα αυτομόρφωσης και παιδικά εργαστήρια, με πλήθος πολιτικών εκδηλώσεων και πολιτιστικών δρώμενων. Στήνοντας αναχώματα στις επιθετικές επεμβάσεις φτωχοποίησης, με επανασυνδέσεις ρεύματος και νερού και αγώνες για ελεύθερες μετακινήσεις (ΜΜΜ). Συμμετέχοντας σε συλλογικούς ταξικούς αγώνες, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τις κινητοποιήσεις ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, στους αγώνες των διοικητικών του ΕΚΠΑ, ενάντια σε εργοδοτικές αυθαιρεσίες του ΑΒ Βασιλόπουλου και του GAMATO. Αναδεικνύοντας το ριζοσπαστικό λόγο και τους πολιτικούς αγώνες που εκτυλίσσονται και στηρίζοντας έμπρακτα φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές.

Continue reading