Την Παρασκευή 6/11 ο ρατσιστικός συρφετός μαγαζατόρων, «αγανακτισμένων κατοίκων», κεκαλυμμένων- ή μη- φασιστών επιχειρεί εκ νέου να χύσει το ρατσιστικό του δηλητήριο στην πλατεία Βικτωρίας. Σε μια πλατεία που το τελευταίο διάστημα βρίσκουν προσωρινά καταφύγιο εκατοντάδες μετανάστες και μετανάστριες, στο δύσβατο δρόμο τους από τις εμπόλεμες και ρημαγμένες χώρες τους προς κάποια ευρωπαική μητρόπολη. Σε ένα δρόμο που περνάει από χιλιόμετρα με τα πόδια, οικονομική αφαίμαξη, φράχτες, τείχη, εκατοντάδες πτώματα από ναυάγια στη Μεσόγειο. Από ένα γιγαντιαίο σύστημα καταγραφής, ελέγχου, κράτησης και ταυτοποίησης, την απόφαση για ευρύτερη στρατιωτικοποίηση στα ευρωπαικά, αλλά και τα αφρικανικά σύνορα. Και μια ρητορική που λανσάρει κρατικό ανθρωπισμό, συμπόνοια και φιλανθρωπία. Που κατακλύζει το δημόσιο λόγο από δηλώσεις και άρθρα, δάκρυα και ευαισθησία. Απενοχοποιεί το θάνατο στις συνειδήσεις-μετατρέποντας τον σε θέαμα στις οθόνες- και επιχειρεί να αφομοιώσει – ενσωματώσει την αλληλεγγύη από τα κάτω.
Στην πλατεία Βικτωρίας, το τελευταίο διάστημα ξεδιπλώθηκαν άρκετες κινήσεις αλληλεγγύης στους μετανάστες και τις μετανάστριες από συλλογικότητες, εγχειρήματα, συντρόφους και συντρόφισσες από την περιοχή και άλλες γειτονιές της πόλης. Υλική στήριξη σε είδη πρώτης ανάγκης και διανομή αρκετών μερίδων φαγητού, μοιράσματα, παρεμβάσεις , παιδικά εργαστήρια και συγκεντρώσεις υπεράσπισης των μεταναστ(ρι)ών στην πλατεία ενάντια σε κάθε ρατσιστικό κατακάθι. Παράλληλα με την αμέριστη βοήθεια από δεκάδες μεμονωμένους ανθρώπους .
Οι μαγαζάτορες, τα αφεντικά , οι φασίστες και οι ρατσιστές συνοδοιπόροι τους επανέρχονται πιο απροκάλυπτα και δείχνουν τις πραγματικές τους προθέσεις. Στο εμετικό τους κάλεσμα – «όχι στη γκετοποίηση, όχι στον εποικισμό της Αθήνας, όχι σε καταυλισμούς στην Αθήνα, όχι στην ανομία» επαναφέρουν στο προσκήνιο ωμά τον φασιστικό λόγο των προηγούμενων χρόνων. Πλέον, χωρίς το ανθρωπιστικό προσωπείο «για τα καημένα τα παιδάκια που μένουν στην πλατεία» και τα κακόμοιρα αφεντικά «που χάνουν τις δουλειές τους». Μια ξεκάθαρη απόπειρα συγκρότησης φασιστοεπιτροπής με ευρύτερες στοχεύσεις πέρα από το πρόσχημα της παρουσίας μεταναστ(ρι)ών στην πλατεία. Γιατί γνωρίζουν ότι πλέον δεν διαμένουν μετανάστ(ρι)ες στην πλατεία το βράδυ, αλλά περνούν και ξαποστένουν εκεί καθημερινά για κάποιες ώρες, μέχρι να ξεκινήσουν για τον επόμενο προορισμό τους. Ο ρατσιστικός συρφετός ακολουθεί εν μέρει το μοντέλο αντίστοιχων προσπαθειών που έπεσαν στο κενό στο παρελθόν. Και θα πέσουν και στο παρόν και στο μέλλον.
Στηρίζουμε, λοιπον, έμπρακτα την αντιφασιστική συγκέντρωση αλληλεγγύης στους μετανάστες, που καλεί η συνέλευση πλατείας Βικτωρίας την Παρασκευή 6/11 στις 4μμ στην πλατεία. Παράλληλα καλούμε τις αναρχικές, αντιεξουσιαστικές και αντιφασιστικές συλλογικότητες, μεμονωμένους συντρόφους και συντρόφισσες, τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα και κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο να πλαισιώσουν τη συγκέντρωση της Παρασκευής.

Αλληλεγύη στους μετανάστες και τις μετανάστριες
Ενάντια στο κράτος, τα αφεντικά, τους φασίστες και κάθε ρατσιστικό δηλητήριο

αντίστροφη μέτρηση

συνέλευση στα πέριξ της Πατησίων

οι 50 αποχρώσεις του φαιού*
*φαιό είναι το χρώμα που ταυτίζεται με τους ναζί και τους φασίστες γενικότερα
(με ιστορική προέλευση από το σακάκια των μελανοχιτόνων).

      Από τις αρχές του καλοκαιριού, οι μεταναστευτικές ροές από την Αφρική και κυρίως την Ασία με προορισμό τις βορειοκεντρικές ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις, μέσω του ελλαδικού χώρου (πύλη εισόδου στην αλαζονικά αφιλόξενη για τους κολασμένους των δικών της στρατιωτικών και οικονομικών πολέμων, Ευρώπη-φρούριο), έχουν αυξηθεί σε
τεράστιο βαθμό. Χιλιάδες αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες –στα νησιά, την Αθήνα, τις μεγάλες πόλεις-πέρασμα προς τα βόρεια σύνορα, αλλά και πέρα από αυτά– στέκονται στο πλευρό των μεταναστών και των μεταναστριών, των ξεριζωμένων από τον πόλεμο, τη βία, την κακοποίηση, τη βαρβαρότητα, την οικονομική εκμετάλλευση, το θάνατο. Την ίδια στιγμή, ο
σιχαμερός υπόκοσμος των ρατσιστών, των φασιστών, των αφεντικών, των μαγαζατόρων, των μαφιόζων και των μπάτσων έχει κηρύξει ένα νέο πόλεμο εναντίον των υποτιμημένων και αποκλεισμένων «ξένων».
Στην πλατεία Βικτωρίας, πριν οι δεκάδες χιλιάδες μετανάστες/μετανάστριες του φετινού Σεπτέμβρη στρώσουν πρόχειρα τις κουβέρτες τους για μια μικρή ανάσα στο μακρύ ταξίδι τους, οι ρατσιστές είχαν ήδη προσπαθήσει να στρέψουν τους «ντόπιους» κατοίκους εναντίον των μεταναστών γειτόνων τους. Όμως η γειτονιά τούς γύρισε την πλάτη και οι συνεχείς και δυναμικές παρεμβάσεις αλληλεγγύης στους μετανάστες (αφισοκολλήσεις, μοιράσματα κειμένων, μικροφωνικές συγκεντρώσεις, πορείες, συλλογικές κουζίνες, παιδότοποι) από ένα πλήθος τοπικών συλλογικοτήτων έστειλαν τα καθάρματα πίσω στις τρύπες τους.
Τώρα ξεμύτισαν και …άλλαξαν τροπάρι. Υποψιασμένοι για την αντίδραση της γειτονιάς μετά τις αποτυχημένες πρώτες απόπειρες να μολύνουν την πλατεία με το ρατσιστικό δηλητήριό τους και όλο και πιο σίγουρες μετά τη συμπαράσταση που έδειξαν οι κάτοικοι της περιοχής (και όχι μόνο) μοιράζοντας τρόφιμα, νερό, ρούχα, φάρμακα, είδη πρώτης ανάγκης και ανοίγοντας τις εισόδους των πολυκατοικιών τους για να στεγάσουν τους μετανάστες τις μέρες που έβρεχε, οι ρατσίστριες φόρεσαν τις μάσκες του ανθρωπιστή και του θύματος και …οι κανίβαλοι γίναν καρνάβαλοι! Έτσι, τα ίδια άτομα που πάντα ήθελαν να διώξουν τους μετανάστες από τη γειτονιά, είναι τα ίδια άτομα που σήμερα δήθεν «υποφέρουν να βλέπουν τα καημένα τα παιδάκια» –τα βρώμικα και κατώτερα από τα δικά τους μέχρι χθες– «να κοιμούνται στο δρόμο». Αυτοί οι υποκριτές, που ούτε μια μπουκιά φαγητό δεν πρόσφεραν στα «καημένα τα παιδάκια» (εκτός κι αν την πλήρωσαν πρώτα λες και ήταν χρυσάφι!), που έβριζαν και απειλούσαν άτομα που μοίραζαν τρόφιμα και ρούχα «να πάρουν οι βρωμιάρηδες τους βρωμιάρηδες στα σπίτια τους», «να φύγουν και να μην ξαναπατήσουν στην πλατεία τους». Γιατί η πλατεία –αυτό πιστεύουν τα γελοία καθάρματα– ανήκει σε αυτούς και τα τραπεζοκαθίσματά τους! Σε αυτούς τους απερίγραπτους πρώην φανερούς και νυν κρυφοφασίστες μαγαζάτορες, που παριστάνουν τα θύματα-ομήρους των μεταναστών, γιατί «χάνουν τις δουλειές, τις εισπράξεις, τους πελάτες τους», γιατί «καταστρέφονται οικονομικά και θα επιτεθούν οι ίδιοι στους μετανάστες για να προστατεύσουν τις επιχειρήσεις τους» όπως απειλούσε ένας από αυτούς στο «Μακελειό.gr» (πολύ ταιριαστό όνομα!) του υστερικού προπαγανδιστή της χρυσής αυγής, Στέφανου Χίου.
Τα ξέρουμε καλά αυτά τα «δυστυχισμένα αφεντικά», ξέρουμε από πρώτο χέρι τι σημαίνει να είσαι αναλώσιμη και περισσευούμενος στις πλατείες τους και τα μαγαζάκια τους. Έχουμε ζήσει τη μισθωτή σκλαβιά στα κάτεργα-επιχειρήσεις τους και ξέρουμε πώς είναι να τρέχεις όλη μέρα για ένα μισθό πείνας. Χωρίς ρεπό, δώρα και πληρωμή των υπερωριών. Χωρίς ένσημα, ασφάλιση και αποζημίωση απόλυσης. Να σε ξεζουμίζουν και να σου φωνάζουν ότι «δεν είσαι αρκετά καλή στη δουλειά σου». Να σε εκμεταλλεύονται άγρια και να σου λένε πως «δε βγάζουν πολλά», «δεν πάει καλά το μαγαζί» και «δε γίνεται να πληρωθείς αυτό το μήνα, να περιμένεις». Και άμα δε θέλεις ή δεν μπορείς, «να φύγεις, ξέρεις πόσοι ψάχνουν για δουλειά; εσύ θα χάσεις». Ξεδιάντροποι. Τα πάντα για το συμφέρον, τη μπίζνα και την κονόμα τους. Εργάτες και εργάτριες, «ντόπιοι/ντόπιες» και μετανάστες/μετανάστριες, όλοι και όλες εργαλεία αναλώσιμα και περισσευούμενα, γιατί αλλιώς τα αφεντικά καταστρέφονται.
Κι από κοντά, τα ΜΜΕ (μέσα μαζικής εξαχρείωσης …των συνειδήσεων) και ο δήμος-δήμιος των δημόσιων χώρων (που τους νοικιάζει και γίνονται ιδιωτικοί, και γίνονται όμορφα τραπεζοκαθίσματα και ευρώ που αλλάζουν χέρια, από τους πελάτες στους μαγαζάτορες και από αυτούς στο δήμο), να σιγοντάρουν. Μεγάλοι υποκριτές ανθρωπιστές και αυτοί, να
χύνουν τόνους μελάνι και δάκρυα κροκοδείλια για «τους βασανισμένους που τρέχουν να ξεφύγουν από τον πόλεμο», για να θολώσουν τα νερά. Ότι δήθεν τους νοιάζονται και τις συμπονούν. Αλλά ούτε λέξη για τα άδεια σπίτια της γειτονιάς –και όλων των γειτονιών– που θα μπορούσαν να τους/τις στεγάσουν. Και μισές κουβέντες, ύπουλες, για τα στοιχειώδη (τροφή, νερό, τουαλέτες, φάρμακα, νοσηλεία) που στερούνται, όχι γιατί κανένας και καμία δεν μπορεί –και δεν πρέπει– να τα στερείται, αλλά γιατί «δεν αντέχουν άλλο οι κάτοικοι και οι καταστηματάρχες τη βρώμα και τη δυσωδία», γιατί «θα αρρωστήσουν οι γείτονες». «Να φύγουν», «να τους πάρουν από εδώ και να τους πάνε αλλού».
Ώσπου ήρθαν τα λεωφορεία και τους πήραν. Για να θεωρηθεί λήξαν το «πρόβλημα» της πλατείας Βικτωρίας. Λες και λύθηκαν τα δικά τους προβλήματα και οι ανάγκες τους στα γήπεδα που τους στοιβάζουν και κανείς δεν τους βλέπει. Απλά, γίναν αόρατοι, για να μην μολύνουν με την ενοχλητική παρουσία τους στους δρόμους. Κι ήρθαν οι κλούβες με τους μπάτσους να φυλάνε την πλατεία και να σηκώνουν τις μετανάστριες από τα παγκάκια, που είναι μόνο για ελληνικούς κώλους!Και ευχαριστήθηκε ο δήμος, και επιδοκίμασαν τα ΜΜΕ. Επιδοκίμασαν και οι ίδιες πάντα φάτσες, οι ίδιοι πάντα φασίστες! Μαζί με τους παρατρεχάμενούς τους, όπως στέκονταν κάτω από τα πανό τους “για τη ζωή τους που υποβαθμίζεται και τα μαγαζάκια τους που καταστρέφονται” παρουσίαζαν μια εμετική εικόνα, τελείως ανίκανοι μες στην “αγανάκτησή τους” να καταλάβουν την πραγματική κίνηση της απαξίωσης που ξετυλίγεται πρόθυμα από κράτος και κεφάλαιο. Οι τυχόν αφελείς που βρίσκονταν αναμεταξύ τους είναι μόνο η πιο γελοία έκφραση της αμηχανίας μιας κοινωνίας να αντιδράσει στην λεηλασία και την υποταγή της. Όσες επιπλέον αηδίασαν από τις χυδαίες βρισιές στους αλληλέγγυους, καιρός να επαναπροσδιορίσουν τη θέση τους στην πλατεία και τη θέση μιας πλατείας στον κόσμο.
Ό,τι και να πείτε, ό,τι και να κάνετε (κράτος, δήμος, ΜΜΕ, μπάτσοι, φασίστες κάτοικοι και καταστηματάρχες), εμείς έχουμε διαλέξει εδώ και καιρό τους φίλους μας και τους εχθρούς μας. Στεκόμαστε και θα συνεχίσουμε να στεκόμαστε στο πλευρό των μεταναστών και των μεταναστριών, δίπλα στους υποτιμημένους και τις αποκλεισμένες και απέναντι στο δικό σας άθλιο και γερασμένο κόσμο. Χτίζουμε και θα συνεχίσουμε να χτίζουμε σχέσεις φιλίας, εμπιστοσύνης και αλληλοσεβασμού, χωρίς ιεραρχίες και διαχωρισμούς φυλής.

Δεν θα αφήσουμε κανένα ρατσιστικό καθήκι να διεκδικήσει χώρο για το μισαλλόδοξο και νοσηρό δηλητήριό του σε μια πλατεία ζωντανή από μετανάστες και μετανάστριες.

Η πλατεία Βικτωρίας ήταν και θα είναι πλατεία αλληλεγγύης!

 αντίστροφη μέτρηση – συνέλευση στα πέριξ της Πατησίων

Κάποιες από τις παρεμβάσεις αλληλεγγύης στην πλατεία Βικτωρίας το προηγούμενο διάστημα.

https://athens.indymedia.org/post/1548839/

https://athens.indymedia.org/post/1549315/

https://athens.indymedia.org/post/1549378/

https://athens.indymedia.org/post/1549436/

https://athens.indymedia.org/post/1549561/

https://athens.indymedia.org/post/1549661/

Σήμερα το απόγευμα πραγματοποιήθηκε ακάλεστη-μίνι πορεία στην πλατεία Βικτωρίας από 70 συντρόφους και συντρόφισσες. Η πορεία έγινε σε αλληλεγγύη στους μετανάστες και απέναντι σε κάθε απόπειρα μαγαζατόρων και επίδοξων “αγανακτισμένων” ρατσιστών να χύσουν το δηλητήριο τους στην πλατεία. Μοιράστηκαν κείμενα, πετάχτηκαν τρικάκια και έγινε ολιγόλεπτη στάση έξω από 3 μαγαζιά που επιχειρούν αποτυχημένα το τελευταίο διάστημα να εκφράσουν το ρατσιστικό τους οχετό και να φτιάξουν κλίμα και έδαφος για την παρουσία “αγανακτισμένων” στην πλατεία. Κατάπτυστα χαρτιά που έχουν κολληθεί στις τζαμαρίες τους, εμετικό ρεπορτάζ με ένα από τα αφεντικά στο μακελειό του χίου, λεκτική επίθεση σε άτομα που μοίραζαν τρόφιμα στους μετανάστες είναι μερικά γεγονότα ενδεικτικά για το ποιόν αυτών των τύπων”.

Το κείμενο που μοιράστηκε

Υποβάθμιση για τις γειτονιές είναι τα αφεντικά και οι ρατσιστές

Το τελευταίο διάστημα η πλατεία Βικτωρίας κατακλύζεται από μετανάστες και μετανάστριες. Μετά την εκδίωξή τους από το Πεδίον του Άρεως, η πλατεία είναι πλέον ο χώρος όπου πλήθος από οικογένειες διανυκτερεύνουν για λίγες μέρες, μέχρις ότου καταφέρουν και πάλι να μετακινηθούν με προορισμό την βορειοκεντρική ευρώπη.

Επάνω στην ιδιαιτερότητα και τον έκτακτο χαρακτήρα αυτής της συνθήκης έγιναν κάποιες αποτυχημενες απόπειρες ακροδεξιάς/φασιστικής παρουσίας.Τη Δευτέρα 7/9 μοιράστηκε στη Βικτώρια ένα κείμενο κάποιων δήθεν «αγανακτισμένων κατοίκων», το οποίο αν και μόλις δύο γραμμών συμπύκνωνε όλη τη ρατσιστική τους σαπίλα απέναντι στην παραμονή των μεταναστών στην πλατεία. Τέσσερις μέρες μετά, την Παρασκευή 11/9, προσπάθησαν να κάνουν και μια πιο οργανωμένη συγκέντρωση – που έφτασε το πολύ τα δέκα άτομα. Η αρχική τους εμφάνιση προσπαθούσε ματαίως να επενδύσει επάνω σε ένα δήθεν ανθρωπιστικό προσωπείο μιλώντας για τα παιδάκια των προσφύγων.  Δυστυχώς για αυτά τα φασιστοειδή, η κινητοποίηση και η παρουσία αλληλέγγυου κόσμου τους ξεμπρόστιασε γρήγορα. Έτσι, λίγο πριν εξαφανιστούν από την πλατεία, εκδήλωσαν τις πραγματικές ρατσιστικές διαθέσεις τους και οι ίδιοι αξιώθηκαν ως υπερασπιστές της καθαρότητας, της τάξης και της ασφάλειας. Continue reading →

Η Βίλα Ζωγράφου, είναι ένα από τα κτήματα που ανήκαν στον αρχιτσιφλικά Ζωγράφο, ο οποίος μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο άρχισε να πουλάει τμηματικά οικόπεδα των έκτασεών του. Ο χαρακτηρισμός του κτήματος και της βίλας σε κοινόχρηστο χώρο πρασίνου το 2003, δεν βρήκε την απαραίτητη συναίνεση από τους κληρονόμους της οικογένειας. Έτσι το 2006 ο δήμος συναινεί να αγοραστεί το 50% και στο υπόλοιπο να ανεγερθεί εμπορικό κέντρο 45.000 τ.μ. Τα πράγματα αρχίζουν να γινονται πιο ξεκάθαρα (σε εμάς), όταν ο πρώην δήμαρχος πήρε το 2006 δάνειο 25 εκατομμυρίων ευρώ από αυστριακή τράπεζα χωρίς να περάσει τη σύμβαση από το ελεγκτικό συνέδριο με αποτέλεσμα αυτή να θεωρείται άκυρη. Τα λεφτά «χάθηκαν» και η έκταση – φιλέτο παρέμενε κλειδωμένη. Παράλληλα εκτυλίσσονταν αγώνες των κατοίκων της περιοχής, για το άνοιγμα και την κοινωνική διεκδίκηση του μέρους, όπου τελικά καταλαμβάνεται.
Στα τέσσερα χρόνια του αυτοοργανωμένου εγχειρήματος η Βίλα Ζωγράφου αποτελεί πολύ σημαντικό κομμάτι στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες τόσο σε τοπικό όσο και σε κεντρικό επίπεδο, λειτουργώντας με αντιιεραρχικές-οριζόντιες διαδικασίες και αντιεμπορευματικές σχέσεις. Με πλήθος εγχειρημάτων από τον ‘μπαξέ’ για τη γη και την ελευθερία μέχρι μαθηματα αυτομόρφωσης και παιδικά εργαστήρια, με πλήθος πολιτικών εκδηλώσεων και πολιτιστικών δρώμενων. Στήνοντας αναχώματα στις επιθετικές επεμβάσεις φτωχοποίησης, με επανασυνδέσεις ρεύματος και νερού και αγώνες για ελεύθερες μετακινήσεις (ΜΜΜ). Συμμετέχοντας σε συλλογικούς ταξικούς αγώνες, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τις κινητοποιήσεις ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, στους αγώνες των διοικητικών του ΕΚΠΑ, ενάντια σε εργοδοτικές αυθαιρεσίες του ΑΒ Βασιλόπουλου και του GAMATO. Αναδεικνύοντας το ριζοσπαστικό λόγο και τους πολιτικούς αγώνες που εκτυλίσσονται και στηρίζοντας έμπρακτα φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές.

Continue reading →

Δημαρχοι-Τσιφλικάδες-Μπάτσοι-Εισαγγελείς

Κάτω τα χέρια από τη Βίλα Ζωγράφου

Αναδημοσίευση από το blog της συνέλευσης “αντφασίστες-ριες από τις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας”

Αναδημοσίευση απο το blog του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων

Aπό τη Δευτέρα 2/3 οι έγκλειστοι στις φυλακές Δομοκού Κ.Γουρνάς, Δ.Κουφοντίνας, Ν.Μαζιώτης, αρκετοί σύντροφοι του Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων και λίγες μέρες αργότερα Τούρκοι φυλακισμένοι αγωνιστές ξεκίνησαν απεργία πείνας. Αγωνιζόμενοι για την κατάργηση των τρομονόμων(άρθρα 187 και 187Α), των φυλακών τύπου Γ, του κουκουλονόμου, της βίαιης απόσπασης και αυθαίρετης δικαστικής χρήσης του DNA, καθώς και την απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού για σοβαρότατους ιατρικούς λόγους. Παράλληλα απεργία πείνας πραγματοποιεί ο πυρήνας φυλακής της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς και η Αγγελική Σπυροπούλου ενάντια στην εκδικητική και απροκάλυπτη προφυλάκιση(με τον τρομονόμο) της μητέρας και της φίλης μελών της οργάνωσης.

Ειδικές νομοθεσίες, ειδικές συνθήκες κράτησης, ειδικά δικαστήρια.

Νομικά εργαλεία μιας κατασταλτικής στρατηγικής,που εδώ και χρόνια επελαύνει με κυρίαρχο μηχανισμό την αστυνομία: Εκατοντάδες συλλήψεις, στοχοποίηση-παρακολούθηση συντρόφων και τηλεφώνων, ποινικοποίηση φιλικών και συγγενικών σχέσεων, εισβολές σε σπίτια με την πρόφαση «ανώνυμων καταγγελιών». Διογκωμένα ή κατασκευασμένα κατηγορητήρια, κατεθυνόμενα δημοσιεύματα και βαρύτατες ποινές εγκλεισμού σε δεκάδες συντρόφους/ισσες. Στρατηγική που μεθοδικά και με διάρκεια επιχειρεί την εγκληματοποίηση των αντιστάσεων και την αναχαίτιση των ριζοσπαστικών κοινωνικών και ταξικών αγώνων.

ΤΡΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ

ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ

Όσο για τους νυν κυβερνητικούς υπέρμαχους του σεβασμού των δικαιωμάτων, των ανθρωπιστικών ευαισθησιών, των υποσχέσεων για καλλωπισμό των συνθηκών κράτησης και των εμετικών εξαγγελιών για συμφιλίωση της αστυνομίας με τον πολίτη, ξέρουμε τι να περιμένουμε: Θεαματική-μιντιακή διαχείριση και χειρουργικές κινήσεις με έμφαση στην πρόληψη και το άμεσο «σβήσιμο» των εστιών αντίστασης. Διαφορετικές γλώσσες και υποσχέσεις με στόχο τη διάσπαση, την αφομοίωση και την απονεύρωση των αγώνων. Μα πάνω από όλα την υπεράσπιση της αστικής- κυρίαρχης ιδεολογίας και ηθικής… των προνομίων, της κοινωνίας του ελέγχου, της επιτήρησης και της πειθάρχησης. Των σχέσεων εκμετάλλευσης και καταπίεσης που αναπαράγουν την υποτίμηση της ζωής και τον αποκλεισμό χιλιάδων φτωχοδιάβολων, μεταναστριών, τοξικοεξαρτημένων. Όσων περισσεύουν, που μαζί με κομμάτι όσων επιλέγουν τη ρήξη, την αντίσταση και τον αγώνα για αξιοπρέπεια και ελευθερία, τιμωρούνται και «σωφρονίζονται» στα κολαστήρια της μηχανής εγκλεισμού.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ

αντίστροφη μέτρηση

συνέλευση στα πέριξ της Πατησίων

Κείμενο του Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων

Κείμενο των Κ.Γουρνά-Δ.Κουφοντίνα

Κείμενο του Ν.Μαζιώτη

Κείμενο της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς

Κείμενο της Αγγελικής Σπυροπούλου

Κείμενο των φυλακισμένων αγωνιστών από την Τουρκία