Μοτοπορεία αντιπληροφόρησης και αλληλεγγύης στον αναρχικό κομμουνιστή Τάσο Θεοφίλου πραγματοποιήσαμε σήμερα δεκάδες συντρόφισσες και σύντροφοι από τις γειτονιές του κέντρου, της Κυψέλης, του Γκύζη, των Πατησίων και του Γαλατσίου. Η μοτοπορεία πέρασε από κεντρικές πλατείες των γειτονιών μας όπου κρεμάστηκαν πανό και μοιράστηκαν κείμενα, ενώ καθόλη τη διάρκεια της κίνησής μας φωνάζονταν συνθήματα και οι δρόμοι γέμισαν με χιλιάδες τρικάκια.

Το δικαστήριο σε δεύτερο βαθμό του συντρόφου ξεκινά τη Δευτέρα 21 Νοεμβρίου στο Εφετείο Αθηνών (οδ. Λουκάρεως) με τις κατηγορίες της ένταξης στην Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς και της συμμετοχής το 2012 σε ληστεία στην alpha bank της Πάρου και στον θανάσιμο τραυματισμό πολίτη που επιχείρησε να σταματήσει τους «δράστες». Ο Τ.Θεοφίλου είχε πρωτόδικα αθωωθεί για την συμμετοχή του στη ΣΠΦ και παρά την παντελή έλλειψη στοιχείων εναντίον του είχε καταδικαστεί σε 25 χρόνια κάθειρξη για απλή συνέργεια σε δολοφονία. Αποτέλεσμα της «έφεσης υπέρ του νόμου» που άσκησε ο εντεταλμένος εισαγγελέας Δράκος, είναι ο σύντροφος να δικάζεται ξανά -αν και σε δεύτερο βαθμό- για όλες τις κατηγορίες και για εκείνες που έχει αθωωθεί.

Ο ίδιος έχει από τις πρώτη στιγμή αρνηθεί το σε βάρος του κατηγορητήριο. Έχει δηλώσει εξαρχής την πολιτική του ταυτότητα ως αναρχικός κομμουνιστής θέτοντας τον εαυτό του στο πλευρό των εκμεταλλευόμενων, των καταπιεσμένων, των αποκλεισμένων του ταξικού πολέμου και ταυτόχρονα όντας κομμάτι των αγωνιζόμενων ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ    
ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ ΤΑΣΟ ΘΕΟΦΙΛΟΥ
ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 21 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2016,
ΣΤΙΣ 9.00 ΣΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ, (οδ. Λουκάρεως)

ΚΑΝΕΝΑΣ-ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ-ΙΣΣΑ ΜΟΝΟΣ-Η ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

• Την Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2016 πραγματοποιήθηκε μοίρασμα κειμένων στον σταθμό του τρένου των Άνω Πατησίων και στη συνέχεια σε κεντρικούς δρόμους στο Γαλάτσι από συλλογικότητες από το κέντρο της Αθήνας και το Γαλάτσι. Η παρέμβαση για το ζήτημα των μέσων μαζικής μεταφοράς (βλ. τα παρακάτω κείμενα) διήρκεσε περίπου 2 ώρες. Εκατοντάδες έντυπα μοιράστηκαν, πετάχτηκαν τρικάκια, τοποθετηθήκανε αφίσες και στένσιλ κόσμησαν επιφάνειες τους δρόμους. Τη δράση αυτή όπως και προγενέστερες εξέλαβε θετικά η πλειοψηφία των επιβατών και περαστικών, ενώ σε πολλές περιπτώσεις άνοιξε σύντομος αλλά γόνιμος διάλογος. Οι παρεμβάσεις και δράσεις θα συνεχιστούν όπως γίνεται εδώ και πολλούς μήνες στο πλαίσιο ενός αγώνα ενάντια στις αυξήσεις των τιμών των εισιτηρίων, στους τραμπουκισμούς των ελεγκτών που το τελευταίο διάστημα εντείνονται και στον έλεγχο που προσπαθούν να επιβάλλουν με το νέο ονομαστικό ηλεκτρονικό εισιτήριο. Με συνεχείς παρεμβάσεις στις γειτονιές μας, μέσα από αντιιεραρχικούς και αδιαμεσολάβητους αγώνες, διεκδικούμε ελεύθερη μετακίνηση για όλους και όλες.
• Την Πέμπτη 20 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε παρέμβαση για το ζήτημα των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς στην ΑΣΟΕΕ.Στήθηκε μικροφωνική, μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα, ενώ ανα τακτά διαστήματα κλεινόταν η Πατησίων και γινόταν μοίρασμα στο εσωτερικό των λεωφορείων- τρόλευ.Οι δράσεις θα συνεχιστούν, σαν ελάχιστη απάντηση στις αυξήσεις εισιτηρίων, στους τραμπουκισμούς των ελεγκτών, στη δραματική αύξηση του ελέγχου που προσπαθούν να επιβάλλουν με το ονομαστικό ηλεκτρονικό εισιτήριο.

Συλλογικότητες από το κέντρο της Αθήνας.

Κείμενο από αυτοδιαχειριζόμενα στέκια και συλλογικότητες του κέντρου της Αθήνας

Κείμενο από το Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Στέκι Γαλατσίου Στέγαστρο

ΦΡΑΧΤΕΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ

«Η πλατεία Βικτωρίας ανακαταλήφθηκε και παραδόθηκε στους κατοίκους της», δήλωσε πρόσφατα ο πρωτοστάτης στους αποκλεισμούς και την καταστολή, κύριος Καμίνης. Ο εξουσιομανής δήμαρχος που ξήλωσε παγκάκια για να μην κοιμούνται άστεγοι, που τοποθέτησε κάγκελα σε όλα τα πεζούλια της πλατείας για να μην κάθεται κόσμος. Ο αδίστακτος τεχνοκράτης, που πρόσφερε απλόχερα μεγάλο έδαφος της πλατείας, για να καταληφθεί από τραπεζοκαθίσματα και κιόσκια, ικανοποιώντας τις ορέξεις των μαγαζατόρων-αφεντικών. Επανεμφανίστηκε, λοιπόν, στο προσκήνιο, μπροστάρης αυτή τη φορά στην επιχείρηση εκκένωσης της πλατείας Βικτωρίας. Απέναντι στους μετανάστες και τις μετανάστριες, που βρήκαν ξανά πρόσκαιρο «καταφύγιο» εκεί, στον ιδιαίτερα δύσβατο δρόμο τους για να περάσουν στην Ευρώπη. Η αστυνομοκρατία που επιβλήθηκε εδώ και 2 βδομάδες συνεχίζεται κανονικά, απαγορεύοντας την παραμονή των μεταναστών πάνω στην πλατεία. Με τις κλούβες των ΜΑΤ και τους δεκάδες μπάτσους, να υπενθυμίζουν εμφατικά, ότι φράχτες δεν υπάρχουν μόνο στα σύνορα, αλλά και στο εσωτερικό των δυτικών μητροπόλεων. Κι ότι για να να νοείσαι ως κάτοικος σε αυτή την περιοχή, θα πρέπει να είναι το χρώμα σου λευκό, η τσέπη σου γεμάτη , η παρουσία σου στην πλατεία να εξαντλείται στην κατανάλωση στα μαγαζιά της. Αν είσαι μάλιστα και ιδιοκτήτης θεωρείσαι ακόμη πιο πολύ κάτοικος.
Πέρα από όλα τα άλλα, η εκκένωση και ο αστυνομικός φραγμός της πλατείας Βικτωρίας αποβλέπει στον εξοστρακισμό των μεταναστριών από το δημόσιο χώρο. Γιατί μία από τις βασικές επιδιώξεις της αντιμεταναστευτικής πολιτικής είναι το μάντρωμα των μεταναστών έξω από τον κοινωνικό ιστό και η αναχαίτιση της διασταύρωσης τους με το ντόπιο και αλληλέγγυο πληθυσμό. Ένα γιγαντιαίο σύστημα ελέγχου και ταυτοποίησης, μέσω του οποίου το κράτος και το κεφάλαιο θα έχουν τον πρώτο λόγο πάνω στις ζωές τους.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε με όλες μας τις δυνάμεις, στο πλευρό των ξεριζωμένων, ανθρώπων που ζουν δίπλα μας κι ανάμεσά μας ή απλώς ξαποσταίνουν σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Απέναντι στην κρατική –καπιταλιστική μηχανή και στο πλέγμα των σχέσεων εξουσίας κι εκμετάλλευσης. Απέναντι σε όσους κι όσες, ενώ ο κόσμος γύρω τους χάνεται, κοιτούν να σώσουν το τομάρι τους, το μαγαζάκι τους, στη λογική του «ο θάνατος σου η ζωή μου». Προτάσσουμε την εμπιστοσύνη και μόνο στις δικές μας δυνάμεις, στη δυνατότητα αυτοοργάνωσης της ζωής και αλληλεγγύης μεταξύ των από κάτω.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ

αντίστροφη μέτρηση/συνέλευση στ πέριξ της Πατησίων

Τα αυτοκόλλητα σε pdf  για όσα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, συντρόφους και συντρόφισσες επιθυμήσουν την αναπαραγωγή ή ανατύπωσή τους.

Την Τετάρτη 9/3 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στις στάσεις λεωφορείων της Ασοοε – στην Πατησίων και στη Μαυροματαίων- με αφορμή την αύξηση του εισιτηρίου στα ΜΜΜ, ενάντια στα συστήματα ελέγχου και τους ελεγκτές, για την υπεράσπιση της ελεύθερης μετακίνησης. Η παρέμβαση έγινε από 40 συντρόφους και συντρόφισσες από συλλογικότητες και στέκια του κέντρου της Αθήνας και διήρκησε περίπου μιάμιση ώρα.  Μοιράστηκαν κείμενα και κολλήθηκαν αυτοκόλλητα εντός και εκτός λεωφορείων και τρόλει,, πετάχτηκαν τρικάκια, πατήθηκαν στενσιλ στο πίσω μέρος των λεωφορείων και “ακυρώθηκαν” διάφορα ακυρωτικά μηχανήματα. Παράλληλα είχε στηθεί και μικροφωνική στο κάτω προαύλιο της Ασοεε, για την ευρύτερη αντιπληροφόρηση του ζητήματος.

Κείμενο που μοιράστηκε σε pdf

ΔΕ «ΒΓΑΙΝΕΙ» Ο ΟΑΣΑ;

ΔΕ «ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ» ΟΥΤΕ ΕΜΕΙΣ!

       Η κρίση δεν είναι εποχική ασθένεια να περάσει και να φύγει. Μπορεί τα τελευταία χρόνια να ακούσαμε συνεχείς αντιμνημονιακές κορώνες και υποσχέσεις αριστερής διαχείρησης για πιο ανθρώπινο τάχα καπιταλισμό. Αλλά ανεξάρτητα από το τι ήθελε καθένας να πιστέψει, ο καπιταλισμός-  ειδικά – σε κρίση συνεχίζει ακάθεκτα να οξύνει τις ταξικές αντιθέσεις και να πολλαπλασιάζει τους οικονομικούς και κοινωνικούς αποκλεισμούς. Χιλιάδες άνεργοι παραμένουν ανασφάλιστοι, χωρίς πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, άνθρωποι  κάνουν περικοπές σε βασικά αγαθά όπως η θέρμανση και εκατοντάδες νεοάστεγοι γεμίζουν όλο και περισσότερο την τρύπα του κοινωνικού περιθωρίου.

      Γιατί η περιβόητη οικονομική ανάκαμψη και εθνική ανάπτυξη θα συνεχίσει να βασίζεται σε μείζονα βαθμό στην λεηλασία των εκμεταλλευόμενων. Οι εργαζόμενοι με τους μισθούς χαρτζιλίκι, οι άνεργοι, με ή χωρίς επίδομα, οι συνταξιούχοι που στηρίζουν ολόκληρες οικογένειες δεν έχουμε «θυσιαστεί» αρκετά φαίνεται. Έτσι στη συνολική αύξηση του κόστους ζωής (αυξημένοι φόροι, ακρίβεια βασικών αγαθών, φουσκωμένα τιμολόγια ΔΕΚΟ κ.α.), προστέθηκε το τελευταίο διάστημα η αύξηση της τιμής των εισιτηρίων στα Μέσα Μεταφοράς, που ανεβηκαν πάλι στο 1,40€. Διαμορφώνοντας, παράλληλα, ένα ακόμη πεδίο για την επέκταση των αποκλεισμών, του  ελέγχου και της καταστολής των απο κάτω.

       Τα ΜΜΜ, ως συστήματα συγκοινωνιών, τα χρησιμοποιούμε αναγκαστικά για τις μετακινήσεις μας μέσα στην πόλη και δεν δημιουργήθηκαν για να διευκολύνουν γενικά και αόριστα τη ζωή μας, αλλά κυρίως για να διευκολύνουν την καθημερινή ροή – μετακίνηση εργαζομένων και καταναλωτών. Το ποσό που πρέπει να δαπανήσει όμως ένας εργαζόμενος για τη καθημερινή μετακίνηση στην εργασία του σε ένα έτος αντιστοιχεί σε περίπου ένα βασικό μισθό. Όσον αφορά την «ανθρωπιστική ελάφρυνση» που παρέχει εδώ και κάποιους μήνες το κράτος στους δηλωμένους ανέργους,  αυτή σε καμία περίπτωση δεν καλύπτει τους επίσης χιλιάδες αδήλωτους ανέργους και τους χιλιάδες ανθρώπους που βρίσκονται στο όριο μεταξύ ανεργίας και επιβίωσης. Όσους κι όσες «ζουν» με περιστασιακά μεροκάματα μαύρης εργασίας, με συμβάσεις του μήνα ή δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται.

       Ταυτόχρονα, το κυβερνητικό επιτελείο του υπουργείου συγκοινωνιών, αναζητά νέους τρόπους ελέγχου των μετακινήσεων. Με πανάκριβα ηλεκτρονικά συστήματα, όπως τις κάμερες που τοποθετούνται στα νέα λεωφορεία, το επερχόμενο μέτρο του ηλεκτρονικού εισιτηρίου και τις μπάρες τύπου τουρνικέ, αλλά και την τοποθέτηση μπάτσων σε όλους τους σταθμούς του ΜΕΤΡΟ και του ΗΣΑΠ . Ούτως ώστε να ανακόψει από τη μία, την επιβίβαση χιλιάδων ανθρώπων χωρίς εισιτήριο και από την άλλη τις αυθόρμητες κινήσεις αλληλεγγύης μεταξύ των επιβατών (ανταλλαγές εισιτηρίων, αποτροπή προστίμων από ελεγκτές κ.ά.). Κι όλα αυτά, όταν δύο χρόνια μετά το θάνατο του 18χρονου Θανάση Καναούτη για ένα εισιτήριο στο Περιστέρι, οι ελεγκτές συνεχίζουν να παίζουν τον κανιβαλικό τους ρόλο στην επιβολή προστίμων, απέναντι σε ανθρώπους που αδυνατούν πραγματικά να πληρώσουν εισιτήριο. Με ρατσιστικές συμπεριφορές και απειλές σε μετανάστες και μετανάστριες που βρίσκονται και στη δυσκολότερη θέση είτε οικονομικά είτε λόγω έλλειψης χαρτιών.  Με πολλούς απο αυτούς (βλ. ΕΘΕΛ) να μπαίνουν εθελοντικά στο σώμα λόγω των bonus από τα πρόστιμα. Καλά δασκαλεμένοι από τους πολιτικούς τους προϊσταμένους και τη διοίκηση του οργανισμού οι περισσότεροι, δε διστάζουν να στιγματίζουν τους επιβάτες που εντοπίζουν χωρίς εισιτήριο και αρνούνται να δώσουν στοιχεία ή να πληρώσουν απευθείας το πρόστιμο με την γνωστή επωδό ότι τάχα ρίχνουν το βάρος στις πλάτες των υπολοίπων. Οπως κάθε «ευυπόληπτη» εταιρεία, άλλωστε, έτσι κι ο ΟΑΣΑ έχει ως απαραίτητο γρανάζι τους ρουφιάνους του, ώστε να διευρύνει τον εισπρακτικό του μηχανισμό, την τιμωρία και την πειθάρχηση των πελατών-επιβατών.

          Κι όλα αυτά γιατί δεν «βγαίνει» ο ΟΑΣΑ. Γι΄αυτό θα πρέπει να ενταθεί το κυνήγι των «λαθρεπιβατών», τα σωληνάκια και τα φίλτρα των λεωφορείων να μην ανανεώνονται, το μόνιμο τεχνικό προσωπικό να μειώνεται. Γι’ αυτό συνεχίζονται οι μίζες συγγενών και φίλων σε στημένους διαγωνισμούς και οι συμβάσεις με εξωτερικούς προμηθευτές (τεχνικός εξοπλισμός με νέα μηχανήματα και κάμερες, εργολάβοι καθαρισμού και ασφάλειας, τεχνικής υποστήριξης και συντήρησης κ.α) φορτωμένες με υπέρογκα ποσά και ασφαλιστικές καλύψεις. Τι κι αν πολλές απο αυτές τις εταιρείες, ιδίως σε κλάδους όπως ο καθαρισμός ισορροπούν μεταξύ κάτεργου και μαφίας. Δε «βγαίνει» λοιπόν ο ΟΑΣΑ, όπως δε «βγαίνουν» τα τελευταία χρόνια τα αφεντικά, οι τραπεζίτες και οι εφοπλιστές. Για τη «διάσωση» των οποίων επιβάλλεται από το κράτος η κοινωνική ισοπέδωση.

         Ζούμε σε γκρίζες μεγαλουπόλεις, σε γειτονιές απλωμένες από άκρη σε άκρη, με διαχωρισμένες ζώνες οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας. Ζώνες που ενοποιούνται, όμως, από τις ανάγκες εξάπλωσης του κεφαλαίου και της εύρυθμης κυκλοφορίας του εμπορεύματος. Εμπορικά κέντρα, υπηρεσίες, νοσοκομεία, σχολεία, φροντιστήρια, επιχειρήσεις, καφετέριες…  Κόμβοι μιας κατακερματισμένης πόλης που απαιτούν από εμάς μια διαρκή κινητικότητα, σε ένα πλαίσιο ασφυκτικά προσδιορισμένο από τη συνθήκη της μισθωτής εργασίας και την κουλτούρα της κατανάλωσης. Ένα πλέγμα από ανάγκες  και καταναγκασμούς που γενούν την ανάγκη της μετακίνησης, για την οποία  επιβάλλεται να πληρώσουμε αδρά κι απο πάνω. Σε μια σύνθηκη, όπου το κράτος και οι μηχανισμοί του μας υπόσχονται περαιτέρω φτωχοποίηση, μπάρες και απαγορεύσεις, έλεγχο και καταστολή. Όμως εμείς, που η αγωνία της επιβίωσης  διαπερνά κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας,  είναι ζητούμενο να μην είμαστε απαθείς. Να μην αφήσουμε κανέναν μόνο και καμία μόνη απεναντι στους ρουφιάνους, τους μπάτσους και τους ελεγκτές, τους μαυραγορίτες και κάθε λογής -κρατικούς ή μη- νταβατζήδες. Να διευρύνουμε κινήσεις αλληλεγγύης στα λεωφορεία και τα τρένα, στις εφορίες, στους εργασιακούς χώρους και τις γειτονιές. Από τις συλλογικές επανασυνδέσεις ρεύματος και τα μπλοκαρίσματα ενάντια στις επερχόμενες κατασχέσες πρώτης κατοικίας μέχρι τη δημιουργία αυτοοργανωμένων κοινωνικών δομών. Να αντιληφθούμε ξανά τη σημασία των κοινοτήτων αγώνα, ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση, στη βάση των δικών μας αναγκών και επιθυμιών.

ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ

εισιτηρίων,προστίμων

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

μεταξύ των από κάτω

ή ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

του κράτους , των αφεντικών και των ρουφιάνων τους

αντίστροφη μέτρηση, συνέλευση στα πέριξ της Πατησίων

antistrofi-metrisi.espivblogs.net

αναρχικοί και κομμουνιστές από την Κυψέλη και το Γκύζη    sak-kg.espivblogs.net

αυτοδιαχειριζόμενο στέκι στην κατάληψη Vancouver  Apartman  /  vancouverapartman.espivblogs.net

2ο κείμενο των 5 εκζητούμενων αγωνιστών από τις ιταλικές αρχές

1. Την 1η Μαη 2015 μια μεγαλειώδης διαδήλωση λαμβάνει χώρα στα πλαίσια της Εργατικής Πρωτομαγιάς στο Μιλάνο. Δεν ήταν απλά μια μέρα γενικής απεργίας, αλλά μια μέρα Πανιταλικής συνάντησης των κινημάτων (σωματεία βάσης, κοινωνικά κέντρα, φοιτητικές και μαθητικές ομάδες, επιτροπές αγώνα για τη στέγη, μεταναστευτικές κοινότητες, το κίνημα No Tav κλπ) ενάντια στα μέτρα λιτότητας που περνούσε το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση Ρέντσι. ‘Hταν επίσης και το αποκορύφωμα ολόκληρου του κινήματος ΝO EXPO ενάντια στην παγκόσμια επιχειρηματική έκθεση EXPO 2015 με συμμετοχή κόσμου από πολλές χώρες της Ευρώπης και τα προκλητικά χλιδάτα εγκαίνιά της, την ημέρα εκείνη. Η μαζικότητα και η δυναμική της διαδήλωσης ήταν το αποκορύφωμα ενός κινήματος επτά χρόνων που έθεσε σε αμφισβήτηση την έκθεση και την πολιτική εκστρατεία γύρω από αυτήν, φέρνοντας σε κρίση τις πολιτικές καριέρες των κυβερνητικών αξιωματούχων και τοπικών “αρχόντων”.

Επτά χρόνια πριν, το 2008, ο δήμος του Μιλάνου αναλαμβάνει να φιλοξενήσει την έκθεση. Για χάρην αυτής, τσιμεντοποιούνται 1100 στρέμματα γης, αποφασίζεται ο εκτοπισμός ντόπιων με σκοπό την αρπαγή των κατοικιών και της γης τους, ώστε να υποταχθούν στα  αναπτυξιακά σχέδια αλλά και στην ισοπεδωτική εμπορευματοποίησή τους. Τα αφεντικά βάζουν στοίχημα το Μιλάνο να γίνει η πιο ελκυστική για τα κεφάλαια πόλη, προσπαθούν να την αναδείξουν σαν επιχειρηματική πρωτεύουσα και να την προμοτάρουν σαν το 8ο θαύμα για την ντόπια εργατική τάξη, στην οποία υπόσχονται ανάπτυξη και νέες θέσεις εργασίας. Μια ολόκληρη πόλη στιλιζάρεται από πολυτελή κτίρια, νέους αυτοκινητόδρομους και φαντασμαγορικά έργα. Πίσω από τις αναπτυξιακές βιτρίνες οι μίζες πέφτουν σαν ντόμινο η μια μετά την άλλη, οι τράπεζες δανείζουν, διαχειρίζονται και ξεπλένουν χρήμα για τους υπολοίπους, οι εργολάβοι φροντίζουν να καθυστερούν τα έργα για να έρθουν υπερτιμολογήσεις και φυσικά, ανάμεσα στους υπερεργολάβους εμπλέκονται και μαφιόζοι με τις εταιρείες τους.

Αυτός ο κύκλος κερδοφορίας των αφεντικών που ξεκίνησε το 2008 στήθηκε και ολοκληρώθηκε πάνω στη στυγνή εκμετάλλευση κακοπληρωμένης αλλά και εθελοντικής εργασίας χιλιάδων νέων, εξοικονομώντας ακόμα περισσότερες χιλιάδες ευρώ για τις τσέπες των αφεντικών. Παράλληλα με την οικοδόμηση της έκθεσης, πραγματοποιείται μια επιχείρηση εκκαθάρισης των όσων μπορούσαν να θεωρηθούν επικίνδυνοι για τη μακιγιαρισμένη εικόνα της πόλης. Μεγάλες αστυνομικές επιχειρήσεις πραγματοποιούνται στις γειτονιές με εξώσεις εργατικών κατοικιών ντόπιων και μεταναστών, εκκενώσεις κοινωνικών κέντρων και επιστράτευση απεργιών με αποκορύφωμα την απεργία των εργαζομένων στο μετρό λίγες μέρες πριν τα εγκαίνια. Continue reading →

ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ – ΔΕΥΤΕΡΑ 14/12, ΩΡΑ 18:00 ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ : ΣΤΟΥΡΝΑΡΗ [ΕΞΑΡΧΕΙΑ]

MΠΛΟΚΟ ΣΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΩΝ 5 ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΣΤΙΣ ΙΤΑΛΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ / ΠΑΥΣΗ ΚΑΘΕ ΔΙΩΞΗΣ Σ’ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ “NO EXPO” ΤΗΣ 1 ΜΑΗ ΣΤΟ ΜΙΛΑΝΟ