οι 50 αποχρώσεις του φαιού (για οσα εξελίχθηκαν κι εξελίσσονται στην πλατεία Βικτωρίας)

οι 50 αποχρώσεις του φαιού*
*φαιό είναι το χρώμα που ταυτίζεται με τους ναζί και τους φασίστες γενικότερα
(με ιστορική προέλευση από το σακάκια των μελανοχιτόνων).

Από τις αρχές του καλοκαιριού, οι μεταναστευτικές ροές από την Αφρική και κυρίως την Ασία με προορισμό τις βορειοκεντρικές ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις, μέσω του ελλαδικού χώρου (πύλη εισόδου στην αλαζονικά αφιλόξενη για τους κολασμένους των δικών της στρατιωτικών και οικονομικών πολέμων, Ευρώπη-φρούριο), έχουν αυξηθεί σε
τεράστιο βαθμό. Χιλιάδες αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες –στα νησιά, την Αθήνα, τις μεγάλες πόλεις-πέρασμα προς τα βόρεια σύνορα, αλλά και πέρα από αυτά– στέκονται στο πλευρό των μεταναστών και των μεταναστριών, των ξεριζωμένων από τον πόλεμο, τη βία, την κακοποίηση, τη βαρβαρότητα, την οικονομική εκμετάλλευση, το θάνατο. Την ίδια στιγμή, ο
σιχαμερός υπόκοσμος των ρατσιστών, των φασιστών, των αφεντικών, των μαγαζατόρων, των μαφιόζων και των μπάτσων έχει κηρύξει ένα νέο πόλεμο εναντίον των υποτιμημένων και αποκλεισμένων «ξένων».
Στην πλατεία Βικτωρίας, πριν οι δεκάδες χιλιάδες μετανάστες/μετανάστριες του φετινού Σεπτέμβρη στρώσουν πρόχειρα τις κουβέρτες τους για μια μικρή ανάσα στο μακρύ ταξίδι τους, οι ρατσιστές είχαν ήδη προσπαθήσει να στρέψουν τους «ντόπιους» κατοίκους εναντίον των μεταναστών γειτόνων τους. Όμως η γειτονιά τούς γύρισε την πλάτη και οι συνεχείς και δυναμικές παρεμβάσεις αλληλεγγύης στους μετανάστες (αφισοκολλήσεις, μοιράσματα κειμένων, μικροφωνικές συγκεντρώσεις, πορείες, συλλογικές κουζίνες, παιδότοποι) από ένα πλήθος τοπικών συλλογικοτήτων έστειλαν τα καθάρματα πίσω στις τρύπες τους.
Τώρα ξεμύτισαν και …άλλαξαν τροπάρι. Υποψιασμένοι για την αντίδραση της γειτονιάς μετά τις αποτυχημένες πρώτες απόπειρες να μολύνουν την πλατεία με το ρατσιστικό δηλητήριό τους και όλο και πιο σίγουρες μετά τη συμπαράσταση που έδειξαν οι κάτοικοι της περιοχής (και όχι μόνο) μοιράζοντας τρόφιμα, νερό, ρούχα, φάρμακα, είδη πρώτης ανάγκης και ανοίγοντας τις εισόδους των πολυκατοικιών τους για να στεγάσουν τους μετανάστες τις μέρες που έβρεχε, οι ρατσίστριες φόρεσαν τις μάσκες του ανθρωπιστή και του θύματος και …οι κανίβαλοι γίναν καρνάβαλοι! Έτσι, τα ίδια άτομα που πάντα ήθελαν να διώξουν τους μετανάστες από τη γειτονιά, είναι τα ίδια άτομα που σήμερα δήθεν «υποφέρουν να βλέπουν τα καημένα τα παιδάκια» –τα βρώμικα και κατώτερα από τα δικά τους μέχρι χθες– «να κοιμούνται στο δρόμο». Αυτοί οι υποκριτές, που ούτε μια μπουκιά φαγητό δεν πρόσφεραν στα «καημένα τα παιδάκια» (εκτός κι αν την πλήρωσαν πρώτα λες και ήταν χρυσάφι!), που έβριζαν και απειλούσαν άτομα που μοίραζαν τρόφιμα και ρούχα «να πάρουν οι βρωμιάρηδες τους βρωμιάρηδες στα σπίτια τους», «να φύγουν και να μην ξαναπατήσουν στην πλατεία τους». Γιατί η πλατεία –αυτό πιστεύουν τα γελοία καθάρματα– ανήκει σε αυτούς και τα τραπεζοκαθίσματά τους! Σε αυτούς τους απερίγραπτους πρώην φανερούς και νυν κρυφοφασίστες μαγαζάτορες, που παριστάνουν τα θύματα-ομήρους των μεταναστών, γιατί «χάνουν τις δουλειές, τις εισπράξεις, τους πελάτες τους», γιατί «καταστρέφονται οικονομικά και θα επιτεθούν οι ίδιοι στους μετανάστες για να προστατεύσουν τις επιχειρήσεις τους» όπως απειλούσε ένας από αυτούς στο «Μακελειό.gr» (πολύ ταιριαστό όνομα!) του υστερικού προπαγανδιστή της χρυσής αυγής, Στέφανου Χίου.
Τα ξέρουμε καλά αυτά τα «δυστυχισμένα αφεντικά», ξέρουμε από πρώτο χέρι τι σημαίνει να είσαι αναλώσιμη και περισσευούμενος στις πλατείες τους και τα μαγαζάκια τους. Έχουμε ζήσει τη μισθωτή σκλαβιά στα κάτεργα-επιχειρήσεις τους και ξέρουμε πώς είναι να τρέχεις όλη μέρα για ένα μισθό πείνας. Χωρίς ρεπό, δώρα και πληρωμή των υπερωριών. Χωρίς ένσημα, ασφάλιση και αποζημίωση απόλυσης. Να σε ξεζουμίζουν και να σου φωνάζουν ότι «δεν είσαι αρκετά καλή στη δουλειά σου». Να σε εκμεταλλεύονται άγρια και να σου λένε πως «δε βγάζουν πολλά», «δεν πάει καλά το μαγαζί» και «δε γίνεται να πληρωθείς αυτό το μήνα, να περιμένεις». Και άμα δε θέλεις ή δεν μπορείς, «να φύγεις, ξέρεις πόσοι ψάχνουν για δουλειά; εσύ θα χάσεις». Ξεδιάντροποι. Τα πάντα για το συμφέρον, τη μπίζνα και την κονόμα τους. Εργάτες και εργάτριες, «ντόπιοι/ντόπιες» και μετανάστες/μετανάστριες, όλοι και όλες εργαλεία αναλώσιμα και περισσευούμενα, γιατί αλλιώς τα αφεντικά καταστρέφονται.
Κι από κοντά, τα ΜΜΕ (μέσα μαζικής εξαχρείωσης …των συνειδήσεων) και ο δήμος-δήμιος των δημόσιων χώρων (που τους νοικιάζει και γίνονται ιδιωτικοί, και γίνονται όμορφα τραπεζοκαθίσματα και ευρώ που αλλάζουν χέρια, από τους πελάτες στους μαγαζάτορες και από αυτούς στο δήμο), να σιγοντάρουν. Μεγάλοι υποκριτές ανθρωπιστές και αυτοί, να
χύνουν τόνους μελάνι και δάκρυα κροκοδείλια για «τους βασανισμένους που τρέχουν να ξεφύγουν από τον πόλεμο», για να θολώσουν τα νερά. Ότι δήθεν τους νοιάζονται και τις συμπονούν. Αλλά ούτε λέξη για τα άδεια σπίτια της γειτονιάς –και όλων των γειτονιών– που θα μπορούσαν να τους/τις στεγάσουν. Και μισές κουβέντες, ύπουλες, για τα στοιχειώδη (τροφή, νερό, τουαλέτες, φάρμακα, νοσηλεία) που στερούνται, όχι γιατί κανένας και καμία δεν μπορεί –και δεν πρέπει– να τα στερείται, αλλά γιατί «δεν αντέχουν άλλο οι κάτοικοι και οι καταστηματάρχες τη βρώμα και τη δυσωδία», γιατί «θα αρρωστήσουν οι γείτονες». «Να φύγουν», «να τους πάρουν από εδώ και να τους πάνε αλλού».
Ώσπου ήρθαν τα λεωφορεία και τους πήραν. Για να θεωρηθεί λήξαν το «πρόβλημα» της πλατείας Βικτωρίας. Λες και λύθηκαν τα δικά τους προβλήματα και οι ανάγκες τους στα γήπεδα που τους στοιβάζουν και κανείς δεν τους βλέπει. Απλά, γίναν αόρατοι, για να μην μολύνουν με την ενοχλητική παρουσία τους στους δρόμους. Κι ήρθαν οι κλούβες με τους μπάτσους να φυλάνε την πλατεία και να σηκώνουν τις μετανάστριες από τα παγκάκια, που είναι μόνο για ελληνικούς κώλους!Και ευχαριστήθηκε ο δήμος, και επιδοκίμασαν τα ΜΜΕ. Επιδοκίμασαν και οι ίδιες πάντα φάτσες, οι ίδιοι πάντα φασίστες! Μαζί με τους παρατρεχάμενούς τους, όπως στέκονταν κάτω από τα πανό τους “για τη ζωή τους που υποβαθμίζεται και τα μαγαζάκια τους που καταστρέφονται” παρουσίαζαν μια εμετική εικόνα, τελείως ανίκανοι μες στην “αγανάκτησή τους” να καταλάβουν την πραγματική κίνηση της απαξίωσης που ξετυλίγεται πρόθυμα από κράτος και κεφάλαιο. Οι τυχόν αφελείς που βρίσκονταν αναμεταξύ τους είναι μόνο η πιο γελοία έκφραση της αμηχανίας μιας κοινωνίας να αντιδράσει στην λεηλασία και την υποταγή της. Όσες επιπλέον αηδίασαν από τις χυδαίες βρισιές στους αλληλέγγυους, καιρός να επαναπροσδιορίσουν τη θέση τους στην πλατεία και τη θέση μιας πλατείας στον κόσμο.
Ό,τι και να πείτε, ό,τι και να κάνετε (κράτος, δήμος, ΜΜΕ, μπάτσοι, φασίστες κάτοικοι και καταστηματάρχες), εμείς έχουμε διαλέξει εδώ και καιρό τους φίλους μας και τους εχθρούς μας. Στεκόμαστε και θα συνεχίσουμε να στεκόμαστε στο πλευρό των μεταναστών και των μεταναστριών, δίπλα στους υποτιμημένους και τις αποκλεισμένες και απέναντι στο δικό σας άθλιο και γερασμένο κόσμο. Χτίζουμε και θα συνεχίσουμε να χτίζουμε σχέσεις φιλίας, εμπιστοσύνης και αλληλοσεβασμού, χωρίς ιεραρχίες και διαχωρισμούς φυλής.

Δεν θα αφήσουμε κανένα ρατσιστικό καθήκι να διεκδικήσει χώρο για το μισαλλόδοξο και νοσηρό δηλητήριό του σε μια πλατεία ζωντανή από μετανάστες και μετανάστριες.

Η πλατεία Βικτωρίας ήταν και θα είναι πλατεία αλληλεγγύης!

αντίστροφη μέτρηση – συνέλευση στα πέριξ της Πατησίων