Σάββατο 14/1/17 Πορεία προς το κέντρο κράτησης Ελληνικού

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗΣ

Σάββατο 14/1/17
Πορεία προς το κέντρο κράτησης Ελληνικού
Προσυγκέντρωση: πλ. Σουρμένων, 12:00

αφίσα για τα everest

Everest

Ένας καθόλου τυχαίος θάνατος

Ο θάνατος της Βασιλικής Παραστατίδου, της εργαζόμενης που σκοτώθηκε από έκρηξη στα Everest της πλατείας Βικτωρίας στη διάρκεια εργασιών ηλεκτροσυγκόλλησης, δεν είναι απλά ένα ατύχημα, ένα ανθρώπινο λάθος, η κακή στιγμή. Αυτό ισχυρίζονται πραγματογνώμονες, νομικοί εκπρόσωποι, δημοσιογράφοι και λοιποί «ειδικοί της αντικειμενικότητας» σπεύδοντας, όπως πάντα, να βγάλουν λάδι τα αφεντικά.

Δεν είναι ατύχημα ότι κουζίνα και γραφείο βρίσκονταν σε υπόγειο με αυξημένη πιθανότητα εγκλωβισμού, δεν είναι ατύχημα ότι το κατάστημα λειτουργούσε σε ώρα προγραμματισμένων επικίνδυνων εργασιών. Δεν είναι τυχαίο ότι η εταιρεία ανακοίνωσε σημαντικά κέρδη το 2015, λόγω της «επιτυχημένης στρατηγικής μείωσης κόστους» που εφαρμόζει.

σε ένα καθόλου τυχαίο ταχυφαγείο

Τα Everest είναι όλοι αυτοί που πληρώνουν ψίχουλα για εξαντλητικές ώρες ορθοστασίας, που μειώνουν τα διαλείμματα, που τρομοκρατούν εργαζόμενους για να τους αναγκάσουν σε παραίτηση και να γλιτώσουν το «κόστος» της απόλυσης. Γιατί οι εργαζόμενοι για τα αφεντικά είναι αναλώσιμοι. Σε εποχές καπιταλιστικής κρίσης, η ανάπτυξη και η βιωσιμότητα των μικρών και μεγάλων επιχειρήσεων στηρίζεται στην δική μας «μη βιωσιμότητα», με το κράτος να σιγοντάρει διαλύοντάς τους ελεγκτικούς μηχανισμούς. Καταργώντας για παράδειγμα, τους προληπτικούς ελέγχους μέτρων ασφαλείας, τη στιγμή που τα καταγγελλόμενα εργατικά ατυχήματα μόνο στο πρώτο εξάμηνο του 2016 έφτασαν ήδη τα 2000, με 29 βεβαιωμένους θανάτους. Ούτε λόγος για το τεράστιο ποσοστό ανασφάλιστων εργαζομένων, για τους οποίους δεν δημοσιεύονται στοιχεία. Για ένα μεροκάματο της πείνας λοιπόν, τσακίζουν ψυχές και σώματα και πρέπει να λέμε τάχα κι ευχαριστώ γιατί «έχουμε δουλίτσα».

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΕΡΓΑΤΕΣ

Κόντρα στην ματαιότητα και τη μιζέρια, να αντιληφθούμε ότι στον πόλεμο που διεξάγεται εναντίον μας, δύο δρόμοι υπάρχουν: Ή μένουμε μόνοι, φοβισμένοι και σκυφτοί ή αντιστεκόμαστε και παίρνουμε θέση μάχης μέσα από αυτοργανωμένους αγώνες.

Αντίστροφη μέτρηση, συνέλευση στα πέριξ της Πατησίων.