«…γιατί τα κάγκελα έχουνε κλείσει
τα μυαλά μας και τις σκέψεις μας.»
Μπάυρον
Η υποτίμηση των ζωών μας τίθεται σαν μια γενικευμένη πραγματικότητα. Από την εργασία μέχρι κάθε έκφανση των καθημερινών σχέσεων, σε μια κοινωνία διαποτισμένη από την εκμετάλλευση, την καταπίεση, την περιθωριοποίηση και τους αποκλεισμούς. Σε κάποιες ζωές , όμως, η υποτίμηση είναι ολοσχερής και άμεση, τόσο άμεση που το μάτι δεν προφταίνει να ακολουθήσει το ξετύλιγμά της ως τα ξέφτια.
Πριν από ένα περίπου χρόνο οι έγκλειστοι μετανάστες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας εξεγέρθηκαν. Παραδίνοντας τα κοντέινέρ τους στις φλόγες έδειξαν πόσο «ανάρμοστο» ήταν να παραδίνονται αυτά σε ανθρώπους ως «οικίσκοι» (όπως αποκαλούνται από τη γλώσσα της εξουσίας μέσω υπουργών και media) . Ή, καλύτερα, οι άνθρωποι να παραδίδονται σ’ αυτά σαν παραδομένοι στη μοίρα τους. Οι φλόγες έριξαν τότε λίγο φως στoυς άθλιους όρους διαβίωσης εκεί, η μυστικοποίηση των οποίων διαμορφώνει ευνοϊκότερο έδαφος για την ύπαρξη και την επέκταση της συνθήκης του εγκλεισμού.Όλα αυτά σε μια κοινωνία που η μακάρια αδιαφορία ενθαρρύνεται ως εναλλακτική της συνειδητής βαρβαρότητας. Η χρυσή αυγή ήταν πλέρια συντονισμένη σ’ αυτό το λεπτό έργο όταν έκανε την θλιβερή διακήρυξη πως τη θέση των μεταναστών πρέπει να πάρουν οι Έλληνες άστεγοι. Σ’ έναν κόσμο που έχουν έρθει τα πάνω κάτω ανταποκρίνεται και η αντιστροφή της λογικής: Έχει καταχωρηθεί επίσημος λόγος φυλάκισης των μεταναστών ότι «αποτελούν απειλή για τη δημόσια υγεία» τη στιγμή που από τα ίδια τα στενόχωρα κέντρα κράτησης λείπoυν στοιχειώδεις ιατροφαρμακευτικές παροχές. Σε μια περίπτωση 15 μετανάστες που είχαν αποδράσει από την Αστυνομική Διεύθυνση Θεσπρωτίας είχαν αθωωθεί αφού το δικαστήριο τους αναγνώρισε το δικαίωμα να προστατεύσουν την υγεία τους. Δέκα μετανάστες κατάφεραν τον περασμένο Αύγουστο να δραπετεύσουν από την Αμυγδαλέζα όπου με κάθε άνεση χρόνου και μέσων μπορεί να εφαρμόζεται το δόγμα “να τους κάνουμε τον βίο αβίωτο” – οι πέντε είναι ακόμη ελεύθεροι. Αν αντικρίζει, λοιπόν, κανείς συνθήκες εξαθλίωσης, αυτές είναι και συνθήκες εξέγερσης, που τρέφονται από τα όνειρα των κολασμένων για ένα μέρος γης και ουρανό.
Η αφορμή για την εξέγερση ήταν η νέα παράταση της κράτησης των μεταναστών από 12 σε 18 μήνες, μια απόφαση που τους την πέταξαν κατάμουτρα εν είδει άλλης μιας χλευαστικής τιμωρίας, χωρίς καμιά εξήγηση – σ’ αυτούς που άλλωστε ούτε τα δικαιώματά τους δεν έχουν ακούσει στη γλώσσα τους από τους ανθρωποφύλακες. Αλλά μήπως όσοι καταλαβαίνουν ελληνικά έχουν μια σαφή αιτιολόγηση; Γιατί στρατόπεδα συγκέντρωσης; Νοιάζεται κανείς να τους δώσει το λόγο; Η στρατηγική του κράτους μοιράζεται μεταξύ της ωμής επιβολής- συχνά με τις ευλογίες της ΕΕ- και την παράτυπη κωλυσιεργία μέχρι να βρεθεί η επόμενη ισομερώς πρόχειρη και επαίσχυντη «λύση». Έτσι θα πρέπει να διαβαστεί και η τελευταία νομική επίφαση για την επ’ αόριστον κράτηση των μεταναστών πέραν του 18μηνου που κρίθηκε παράνομη σε κάθε περίπτωση που έφτασε σε Διοικητικά Πρωτοδικεία. Στρατηγική που εδώ και δεκαετίες ενσαρκώνεται ως πολεμική διαχείριση απέναντι στους μετανάστες και τις μετανάστριες, επιχειρώντας να εγκολπώσει τις αντιφάσεις που θέτουν επιτακτικά οι σχέσεις Ευρώπης και καπιταλιστικής περιφέρειας (Ασία, Αφρική), Ελλάδας και Ευρώπης αλλά και τις αντιφάσεις μιας κοινωνίας σε αποσύνθεση. Τελικά, αυτό που κάνει το κράτος είναι άλλοτε να τις παραμορφώνει προς μια επίδειξη ‘’εθνοσωτήριας’’ πολιτικής της πυγμής και άλλοτε, σαν απαραίτητο συμπλήρωμα, βολικά να τις αποσιωπά. Το άμεσο αποτέλεσμα είναι μερικές χιλιάδες μετανάστες αυτή τη στιγμή να υφίστανται την με κάθε μέτρο καταχρηστική στέρηση της ελευθερίας τους. Από κοντά ο ρατσισμός, η έκρηξη των διαχωρισμών εντός της τάξης μας, η αποξένωση των γειτόνων μας. Και βέβαια τα ναυάγια. Οι πνιγμένοι σίγουρα δεν μπορούν να ψηφίσουν. Άλλωστε τα πρησμένα τους κορμιά δεν έχουν καμιά αξία για τους ψηφοφόρους – παρεκτός άμα επικρατήσει ο κανιβαλισμός…
Αυτό δεν θα το επιτρέψουμε. Οι αποστάσεις θα μηδενίζονται όσο θα συμπράττουμε σε κοινούς αγώνες. Η αλληλεγγύη μας στους διωκόμενους, είτε από αστικούς ΔΙΑΣ είτε από Ξένιους δικαστές, θα είναι πέρα από δεδομένη και έμπρακτη. Γι’ αυτήν και για όσες ακόμη εξεγέρσεις θα ‘χουμε τη χαρά να δούμε, μέχρι να γκρεμίσουμε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης πάνω στους Φύλακες.
Πορεία αλληλεγγύης στους διωκόμενους μετανάστες για την εξέγερση στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας
Παρασκευή 31/10 στην πλατεία Βικτωρίας, 6μ.μ.
Συγκέντρωση αλληλεγγύης Δευτέρα 3/11 9 π.μ. Πρωτοδικείο στη Δέγλερη
αντίστροφη μέτρηση
συνέλευση στα πέριξ της Πατησίων