Πορεία στην πλατεία Βικτωρίας-Πέμπτη 24/9

βικτωρια

Σήμερα το απόγευμα πραγματοποιήθηκε ακάλεστη-μίνι πορεία στην πλατεία Βικτωρίας από 70 συντρόφους και συντρόφισσες. Η πορεία έγινε σε αλληλεγγύη στους μετανάστες και απέναντι σε κάθε απόπειρα μαγαζατόρων και επίδοξων “αγανακτισμένων” ρατσιστών να χύσουν το δηλητήριο τους στην πλατεία. Μοιράστηκαν κείμενα, πετάχτηκαν τρικάκια και έγινε ολιγόλεπτη στάση έξω από 3 μαγαζιά που επιχειρούν αποτυχημένα το τελευταίο διάστημα να εκφράσουν το ρατσιστικό τους οχετό και να φτιάξουν κλίμα και έδαφος για την παρουσία “αγανακτισμένων” στην πλατεία. Κατάπτυστα χαρτιά που έχουν κολληθεί στις τζαμαρίες τους, εμετικό ρεπορτάζ με ένα από τα αφεντικά στο μακελειό του χίου, λεκτική επίθεση σε άτομα που μοίραζαν τρόφιμα στους μετανάστες είναι μερικά γεγονότα ενδεικτικά για το ποιόν αυτών των τύπων”.

Το κείμενο που μοιράστηκε

Υποβάθμιση για τις γειτονιές είναι τα αφεντικά και οι ρατσιστές

Το τελευταίο διάστημα η πλατεία Βικτωρίας κατακλύζεται από μετανάστες και μετανάστριες. Μετά την εκδίωξή τους από το Πεδίον του Άρεως, η πλατεία είναι πλέον ο χώρος όπου πλήθος από οικογένειες διανυκτερεύνουν για λίγες μέρες, μέχρις ότου καταφέρουν και πάλι να μετακινηθούν με προορισμό την βορειοκεντρική ευρώπη.

Επάνω στην ιδιαιτερότητα και τον έκτακτο χαρακτήρα αυτής της συνθήκης έγιναν κάποιες αποτυχημενες απόπειρες ακροδεξιάς/φασιστικής παρουσίας.Τη Δευτέρα 7/9 μοιράστηκε στη Βικτώρια ένα κείμενο κάποιων δήθεν «αγανακτισμένων κατοίκων», το οποίο αν και μόλις δύο γραμμών συμπύκνωνε όλη τη ρατσιστική τους σαπίλα απέναντι στην παραμονή των μεταναστών στην πλατεία. Τέσσερις μέρες μετά, την Παρασκευή 11/9, προσπάθησαν να κάνουν και μια πιο οργανωμένη συγκέντρωση – που έφτασε το πολύ τα δέκα άτομα. Η αρχική τους εμφάνιση προσπαθούσε ματαίως να επενδύσει επάνω σε ένα δήθεν ανθρωπιστικό προσωπείο μιλώντας για τα παιδάκια των προσφύγων.  Δυστυχώς για αυτά τα φασιστοειδή, η κινητοποίηση και η παρουσία αλληλέγγυου κόσμου τους ξεμπρόστιασε γρήγορα. Έτσι, λίγο πριν εξαφανιστούν από την πλατεία, εκδήλωσαν τις πραγματικές ρατσιστικές διαθέσεις τους και οι ίδιοι αξιώθηκαν ως υπερασπιστές της καθαρότητας, της τάξης και της ασφάλειας. Continue reading

Κάποιες πρώτες σκέψεις μετά το δημοψήψισμα

     Untitled

Είναι κάποιες στιγμές που από τη μία συμπυκνώνουν τον πολιτικό και ιστορικό χρόνο μιας ολόκληρης περιόδου. Από την άλλη αποτελούν τομές για την πολιτική, οικονομική και κοινωνική συνθήκη που βιώνουμε. Όπου το σύνολο των συστημικών μηχανισμών τοποθετείται με ιδιαίτερη ένταση, επιχειρεί να διαμορφώσει τα δικά του στρατόπεδα και θέτει κυρίαρχα τα δικά του ερωτήματα, αλλά κυρίως το πλαίσιο των όποιων απαντήσεων. Ταυτόχρονα, όμως, τοποθετούνται μέσα σε ένα ρευστό και δυναμικό κοινωνικό πεδίο, όπου συνυπάρχει ο φόβος, η αγωνία και η αβεβαιότητα με την πόλωση και την οργή.
Η κήρυξη του δημοψηφίσματος από τη συγκυβέρνηση Σύριζα- Ανέλ , η λήξη του υφιστάμενου οικονομικού προγράμματος (2ο μνημόνιο) , η επιβολή capital controls και το κλείσιμο των τραπεζών αποτελούν αναμφισβήτητα μια τέτοια στιγμή. Κορύφωση μιας πολυεπίπεδης διεργασίας που λαμβάνει χώρα από την έναρξη της συστημικής κρίσης, την υπογραφή του 1ου και του 2ου μνημονίου. Την ταξική-κοινωνική ισοπέδωση που ακολούθησε, αλλά και του ξεσπάσματος κοινωνικών και ταξικών αγώνων με δυναμικές και συγκρουσιακές απεργίες και διαδηλώσεις, καταλήψεις υπουργείων και δημοσίων κτιρίων, δημιουργία συνελεύσεων γειτονιάς και δομών αλληλοβοήθειας. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αναδύθηκε το καθεστώς έκτακτης ανάγκης των 3 τελευταίων χρόνων. Με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, αστυνομικό στρατό κατοχής στους δρόμους, κηνύγι μαγισσών και στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών. Με την είσοδο της ναζιστικής εφεδρείας του συστήματος στη Βουλή και το ξαμόλυμα των δολοφόνων της στους δρόμους. Από το 2012 και μετά, οι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες υποχώρησαν και ένα σημαντικό μέρος των αγωνιζόμενων ή αντιδρώντων κοινωνικών κομματιών εναπόθεσε τις ελπίδες του στην προοπτική μιας κυβέρνησης του Σύριζα. Η οποία προέκυψε μετά τις εκλογές της 25ης Γενάρη έχοντας ως σημαία της την αντιμνημονιακή ρητορική.
Το στείρο δίπολο μνημόνιο-αντιμνημόνιο μονοπώλησε(και συνεχίζει να μονοπωλεί) το δημόσιο λόγο όλου του πολιτικού φάσματος, εγκλωβίζοντας στο εσωτερικό του ευρύτερα περιεχόμενα, αντιλήψεις, ταξικές και κοινωνικές αντιθέσεις που παραμένουν γιγαντωμένες στον κοινωνικό ιστό και αναπαράγονται από μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Σε αδιάρρηκτη σχέση με μια εθνική αφήγηση, που θέτει στο επίκεντρο την εθνική σωτηρία και την ανάκαμψη της εθνικής οικονομίας. Μπολιασμένη με διάχυτο πατριωτισμό, αντιγερμανισμό και αντιευρωπαισμό, τόσο από τα δεξιά όσο και από τα αριστερά. Ο εχθρός επιδείχθηκε κατ’ αποκλειστικότητα στα ξένα κέντρα αποφάσεων, στα ευρωπαικά επιτελεία, στους οικονομικούς-υπερεθνικούς σχηματισμούς και επαναδιατυπώθηκε η επίκληση στο διαταξικό υποκείμενο του «ελληνικού λαού», από τους αυτόκλητους σωτήρες του. Όλη αυτή η διαδικασία δεν πρέπει να υποτιμάται κατά την απόπειρα κατανόησης της κρατικής διαχείρισης μετά τις εκλογές, της δυνατότητας συνύπαρξης στην κυβέρνηση των αριστερών του Σύριζα με τους (ακρο)δεξιούς των Ανέλ , της βαθύτερης υποχώρησης των κινηματικών διεργασιών, αλλά και της βασικής τεχνικής της σημερινής διακυβέρνησης. Της διαπραγμάτευσης. Continue reading

Για την ενορχηστρωμένη απόπειρα καταστολής της κατάληψης Βίλας Ζωγράφου

keimeno villa_Page_1

Η Βίλα Ζωγράφου, είναι ένα από τα κτήματα που ανήκαν στον αρχιτσιφλικά Ζωγράφο, ο οποίος μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο άρχισε να πουλάει τμηματικά οικόπεδα των έκτασεών του. Ο χαρακτηρισμός του κτήματος και της βίλας σε κοινόχρηστο χώρο πρασίνου το 2003, δεν βρήκε την απαραίτητη συναίνεση από τους κληρονόμους της οικογένειας. Έτσι το 2006 ο δήμος συναινεί να αγοραστεί το 50% και στο υπόλοιπο να ανεγερθεί εμπορικό κέντρο 45.000 τ.μ. Τα πράγματα αρχίζουν να γινονται πιο ξεκάθαρα (σε εμάς), όταν ο πρώην δήμαρχος πήρε το 2006 δάνειο 25 εκατομμυρίων ευρώ από αυστριακή τράπεζα χωρίς να περάσει τη σύμβαση από το ελεγκτικό συνέδριο με αποτέλεσμα αυτή να θεωρείται άκυρη. Τα λεφτά «χάθηκαν» και η έκταση – φιλέτο παρέμενε κλειδωμένη. Παράλληλα εκτυλίσσονταν αγώνες των κατοίκων της περιοχής, για το άνοιγμα και την κοινωνική διεκδίκηση του μέρους, όπου τελικά καταλαμβάνεται.
Στα τέσσερα χρόνια του αυτοοργανωμένου εγχειρήματος η Βίλα Ζωγράφου αποτελεί πολύ σημαντικό κομμάτι στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες τόσο σε τοπικό όσο και σε κεντρικό επίπεδο, λειτουργώντας με αντιιεραρχικές-οριζόντιες διαδικασίες και αντιεμπορευματικές σχέσεις. Με πλήθος εγχειρημάτων από τον ‘μπαξέ’ για τη γη και την ελευθερία μέχρι μαθηματα αυτομόρφωσης και παιδικά εργαστήρια, με πλήθος πολιτικών εκδηλώσεων και πολιτιστικών δρώμενων. Στήνοντας αναχώματα στις επιθετικές επεμβάσεις φτωχοποίησης, με επανασυνδέσεις ρεύματος και νερού και αγώνες για ελεύθερες μετακινήσεις (ΜΜΜ). Συμμετέχοντας σε συλλογικούς ταξικούς αγώνες, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τις κινητοποιήσεις ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, στους αγώνες των διοικητικών του ΕΚΠΑ, ενάντια σε εργοδοτικές αυθαιρεσίες του ΑΒ Βασιλόπουλου και του GAMATO. Αναδεικνύοντας το ριζοσπαστικό λόγο και τους πολιτικούς αγώνες που εκτυλίσσονται και στηρίζοντας έμπρακτα φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές.

Continue reading

και αύριο όλα θα είναι μαγικά….κείμενο με αφορμή τις εκλογές

αντιεκλογικο τελικοτο κείμενο σε pdf

και αύριο όλα θα είναι μαγικά (και αν δεν είναι έτσι; )

Από τη διάχυτη απαξίωση…

Tρία χρόνια πριν, ο κόσμος έβριζε, λοιδορούσε και προπηλάκιζε τους πολιτικούς κάθε στιγμή που τους πετύχαινε σε δημόσια θέα. Η απαξίωση προς τα τότε ισχυρά κόμματα ήταν διάχυτη. (Θυμόμαστε και τους φασίστες της χ.α., και τους υπόλοιπους εθνικοκολλημένους στο σύνταγμα.) Η συνθήκη αυτή σίγουρα δεν ήταν ικανή στο να θιχτούν ευρύτερα κοινωνικά θέματα ή να εμπνεύσει το πεδίο αμφισβήτησης της ίδιας της φύσης της εξουσίας. Σταδιακά η απαξίωση αυτή μετατράπηκε σε ελπίδα για δικαιότερη διακυβέρνηση.

στην αναστήλωση της δημοκρατίας..

Τα μνημόνια ως η κατεξοχήν εξωθεσμική διαδικασία που ήρθε και επιβλήθηκε ως έκτροπο, έδειξαν ότι η κυριαρχία βρήκε τρόπους να ανασυνταχθεί προκειμένου να συνεχίσει να αναπαράγεται με τις λιγότερες δυνατές κοινωνικές αναταράξεις. Ένα μνημόνιο που “υποθηκεύει το μέλλον”, γίνεται ειδικό – από τους μέντορες της λογιστικής αλχημείας, αποκόπτεται από τα νοήματά του, και επιστρέφει απλοποιημένο, για να το χωνέψουμε: Από τη μία οι θιασώτες της οικονομικής εξυγίανσης και από την άλλοι οι “επικριτές”, εκείνοι που έθιγαν τη βιωσιμότητα του χρέους. Σ’όλα τα πεδία του δημόσιου καθεστωτικού λόγου, προσπαθούν να εμπεδωθούν οι πλαστές πολιτικές αντιπαραθέσεις: η επιβολή και η αντίδραση, η κατάσταση εκτάκτης ανάγκης και η καταστροφή, μέχρι και το δίπολο «συστημικοί – αντισυστημικοί», τρανό παράδειγμα ανιστορικότητας και εκχυδαϊσμού πολιτικής ορολογίας. Continue reading

Κείμενο αλληλεγγύης στους διωκόμενους μετανάστες για την εξέγερση στην Αμυγδαλέζα – Οκτώβρης 2014

amygdaleza

το κείμενο σε pdf

«…γιατί τα κάγκελα έχουνε κλείσει
τα μυαλά μας και τις σκέψεις μας.»
Μπάυρον

Η υποτίμηση των ζωών μας τίθεται σαν μια γενικευμένη πραγματικότητα. Από την εργασία μέχρι κάθε έκφανση των καθημερινών σχέσεων, σε μια κοινωνία διαποτισμένη από την εκμετάλλευση, την καταπίεση, την περιθωριοποίηση και τους αποκλεισμούς. Σε κάποιες ζωές , όμως, η υποτίμηση είναι ολοσχερής και άμεση, τόσο άμεση που το μάτι δεν προφταίνει να ακολουθήσει το ξετύλιγμά της ως τα ξέφτια.
Πριν από ένα περίπου χρόνο οι έγκλειστοι μετανάστες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας εξεγέρθηκαν. Παραδίνοντας τα κοντέινέρ τους στις φλόγες έδειξαν πόσο «ανάρμοστο» ήταν να παραδίνονται αυτά σε ανθρώπους ως «οικίσκοι» (όπως αποκαλούνται από τη γλώσσα της εξουσίας μέσω υπουργών και media) . Ή, καλύτερα, οι άνθρωποι να παραδίδονται σ’ αυτά σαν παραδομένοι στη μοίρα τους. Οι φλόγες έριξαν τότε λίγο φως στoυς άθλιους όρους διαβίωσης εκεί, η μυστικοποίηση των οποίων διαμορφώνει ευνοϊκότερο έδαφος για την ύπαρξη και την επέκταση της συνθήκης του εγκλεισμού.Όλα αυτά σε μια κοινωνία που η μακάρια αδιαφορία ενθαρρύνεται ως εναλλακτική της συνειδητής βαρβαρότητας. Η χρυσή αυγή ήταν πλέρια συντονισμένη σ’ αυτό το λεπτό έργο όταν έκανε την θλιβερή διακήρυξη πως τη θέση των μεταναστών πρέπει να πάρουν οι Έλληνες άστεγοι. Σ’ έναν κόσμο που έχουν έρθει τα πάνω κάτω ανταποκρίνεται και η αντιστροφή της λογικής: Έχει καταχωρηθεί επίσημος λόγος φυλάκισης των μεταναστών ότι «αποτελούν απειλή για τη δημόσια υγεία» τη στιγμή που από τα ίδια τα στενόχωρα κέντρα κράτησης λείπoυν στοιχειώδεις ιατροφαρμακευτικές παροχές. Σε μια περίπτωση 15 μετανάστες που είχαν αποδράσει από την Αστυνομική Διεύθυνση Θεσπρωτίας είχαν αθωωθεί αφού το δικαστήριο τους αναγνώρισε το δικαίωμα να προστατεύσουν την υγεία τους. Δέκα μετανάστες κατάφεραν τον περασμένο Αύγουστο να δραπετεύσουν από την Αμυγδαλέζα όπου με κάθε άνεση χρόνου και μέσων μπορεί να εφαρμόζεται το δόγμα “να τους κάνουμε τον βίο αβίωτο” – οι πέντε είναι ακόμη ελεύθεροι. Αν αντικρίζει, λοιπόν, κανείς συνθήκες εξαθλίωσης, αυτές είναι και συνθήκες εξέγερσης, που τρέφονται από τα όνειρα των κολασμένων για ένα μέρος γης και ουρανό. Continue reading

Rethink the Re-think … για την ανάπλαση του κέντρου της Αθήνας – Ιούλης 2014

rethinkτο κείμενο σε pdf

Rethink the Re-think
για την ανάπλαση του κέντρου της Αθήνας

«Η ανασυγκρότηση του κέντρου της πόλης είναι μια πρόταση με κέντρο τον πολίτη και τις ανάγκες του», διατυμπανίζουν οι βασικοί συντελεστές της επιχειρούμενης ανάπλασης στο κέντρο της Αθήνας. Μια δράκα οργανισμών (ίδρυμα Ωνάση, Αττικό Μετρό) που διαπλέκονται με συμφέροντα του –εφοπλιστικού και κατασκευαστικού κεφαλαίου, κυβερνητικοί αξιωματούχοι (Υ.Π.Ε.Κ.Α, Υπουργείο Ανάπτυξης), ο πανταχού παρών –σε ζητήματα κοινωνικής ισοπέδωσης– δήμαρχος Καμίνης, αρχιτέκτονες, «ειδικοί» και ακαδημαϊκοί της γνώσης της εξουσίας και ο βασικός χρηματοδότης-ανταποδότης, η ευρωπαϊκή ένωση (πρόγραμμα ΕΣΠΑ). Οι εφοπλιστές, οι εργολάβοι και το κράτος αφουγκράζονται, λοιπόν, τις ανάγκες μας! Γι’ αυτό, ως το 2016, θέλουν να πεζοδρομήσουν την Πανεπιστημίου και τμήμα της Ομόνοιας, να εγκαταστήσουν γραμμή του τραμ στον άξονα Αμαλίας-Πανεπιστημίου-Πατησίων (μέχρι Αλεξάνδρας σε πρώτη φάση και Άνω Πατήσια σε δεύτερη φάση). Εξυπηρετώντας κάποια από τα πολύ βασικά συμφέροντά τους: επέκταση του εμπορικού και οικονομικού κέντρου της Αθήνας, προσέλκυση επιπλέον τουριστών και καταστολή. Πολλή καταστολή, τόσο με υλικούς όσο και με ιδεολογικούς όρους, σε μια περιοχή που οι ταξικές αντιθέσεις διαπερνούν κάθε έκφανση της καθημερινότητας. Continue reading

στιγμιότυπα πολέμου γύρω από την ΑΣΟΕΕ- Ιούνης 2014

asoee

το κείμενο σε pdf

Εδώ και δυόμιση περίπου χρόνια εκτυλίσσεται στην ευρύτερη περιοχή της ΑΣΟΕΕ ένας ακόμη πόλεμος απέναντι στους φτωχούς. Η εικόνα γνώριμη για όσους και όσες ζούμε και κινούμαστε εκεί: Στρατοπέδευση ισχυρών αστυνομικών δυνάμεων, ΜΑΤ, δελτάδες, και ασφαλίτες, κλούβες, δακρυγόνα, αποκλεισμός οικοδομικών τετραγώνων, φασιστικές επιθέσεις, εισβολές στο πανεπιστήμιο, συλλήψεις. Κι από την άλλη κάποιες δεκάδες μεταναστών μικροπωλητών που πουλάνε την πραμάτεια τους διεκδικώντας το αυτονόητο, να εργάζονται για να διασφαλίσουν τη διαβίωσή τους με αξιοπρέπεια.
Στις 8 Απρίλη, 12 μετανάστες και ένας φοιτητής συλλαμβάνονται στα πέριξ της σχολής στη διάρκεια μιας ακόμη κατασταλτικής επέμβασης με στόχο την πολυδιαφημισμένη «πάταξη του παραεμπορίου». Μετά το ξύλο και τις συλλήψεις, οι κατηγορίες που τους αποδίδονται είναι αυτές της αντίστασης κατά της αρχής και της πρόκλησης σωματικών βλαβών, ενώ οι περισσότεροι μετανάστες κατηγορούνται και για λαθρεμπόριο(!). Με την ολοκλήρωση του αυτοφώρου και την αναβολή της δίκης, 10 από τους μετανάστες οδηγούνται και κρατούνται μέχρι σήμερα χωρίς δίκη, με απόφαση της αστυνομίας, στο Α.Τ. Ομονοίας και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας και του Ελληνικού. Continue reading