Επανα(δια)τυπώσεις απο τα παλιά. Αφίσα ενάντια στην αστυνομοκρατία

Ανα(δια)τυπωση αφίσας του 2009 με αφορμή τις απεργίες στη καθαριότητα και το ρόλο της αστυνομίας ως εγγυητή των απεργοσπαστικών μηχανισμών και της κρατικής επιβολής. Με μικρές αλλαγές τα νοήματα παραμένουν επίκαιρα…ayta ta skoupidia poios tha ta mazepsei

 

ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΑ ΜΑΖΕΨΕΙ; 

Οι μπάτσοι ήταν, είναι και θα είναι αυτοί που:

  • ρίχνοναι πρόθυμα να τσακίσουν διαδηλώσεις και κοινωνικές αντιστάσεις ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας και που με κάθε ευκαιρία συνεργάζονται με τις φασιστικές συμμορίες.
  • καταστέλλουν εργατικούς αγώνες, προστατεύουν απεργοσπαστικές κινήσεις και διαφυλάττουν τα συμφέροντα των αφεντικών.
  • γίνονται η μηχανή στρατιωτικής διαχείρισης του κράτους για τους μετανάστες στα σύνορα, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης αλλά και στις πόλεις με καθημερινούς ελέγχους και με τις εκκενώσεις μεταναστευτικών καταλήψεων.
  • ευθύνονται για τους χιλιάδες εξευτελισμούς, τους ξυλοδαρμούς αλλά και τις αμέτρητες δολοφονίες στα αστυνομικά τμήματα και τις γειτονιές, είναι αυτοί που σκότωσαν το Νικολά Τόντι γιατί τον πέρασαν για ληστή, αυτοί που επισφράγισαν – νομιμοποίησαν τη δολοφονία του Ζακ από μια δράκα νοικοκυραίους.
  • στους δρόμους που εκτέλεσαν τον Καλτεζά και τον Γρηγορόπουλο, επιβάλλουν τρομοκρατία και στρατιωτική κατοχή στοχεύοντας πραγματικά και συμβολικά, όσους/ες εξεγείρονται στην εξουσία, χτίζουν κοινότητες αλληλεγγύης και χαράσσουν δρόμους για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση.

Από το ξέσπασμα της κρίσης, τα σώματα ασφαλείας – σε αντίθεση με άλλους – δε τα κουνάει κανείς. Με δεξιά ή αριστερή κρατική διαχείριση, με το δόγμα μηδενικής ανοχής, ή με χειρουργική καταστολή ντυμένη με κοινωνικό μανδύα, στόχος του κράτους είναι είτε να κατευνάσει και να ενσωματώσει, είτε να τρομοκρατήσει, να σβήσει με εμφανή -ή και όχι- βία κάθε αντιστεκόμενη φωνή.

Και οι μπάτσοι έχουν καταλάβει το καίριο σημείο της θέσης τους στο πεδίο των κοινωνικών-ταξικών αγώνων, ώντας πεπεισμένοι πως είναι αυτοί που κρατάνε τη πόλη. Και θα αδράξουν κάθε ευκαιρία να χτυπήσουν, να ματώσουν, να σκοτώσουν. Γιατί πέρα από έμμισθες ένοπλες ομάδες κρούσης, είναι ένα κοπάδι βασανιστών.

ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΥΣ

αναρχικές/οί – αντιεξουσιαστές/τριες

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΠΟΥ ΣΤΗΘΗΚΕ ΣΤΑ LEROY MERLIN ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ Χ. ΚΟΡΤΕΣΗ. ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 6 ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ

  • ΔΕΥΤΕΡΑ 22/7, 18.30 ΜΕΤΡΟ ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, στα γραφεία της εταιρείας security OVIT

 

  • ΤΡΙΤΗ 23/7, 18.30, στο κατάστημα του LEROY MERLIN Αμαρουσίου, Λεωφ.Κηφισίας  73

 

Ακολουθεί το κείμενο που μοιράζεται στις παρεμβάσεις:

 

 

OVIT A.E – LEROY MERLIN- ΚΡΑΤΙΚΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ

ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝΕ ΜΑΖΙ

Την Παρασκευή 12/7/19, στο πολυκατάστημα της Leroy Merlin στην Πειραιώς μια απλή απόπειρα κλοπής μερικών εμπορευμάτων στέκεται η αφορμή προκειμένου η διοίκηση της Leroy Merlin σε αγαστή συνεργασία με την εταιρεία security OVIT να διαμορφώσουν ένα κακοστημένο σκηνικό για την στοχοποίηση αρχικά του συντρόφου εργαζόμενού Γ.Α. ως δήθεν συνεργού. Σαφής τους στόχος να δρομολογήσουν την «αιτιολογημένη» απόλυση ή εξώθηση σε παραίτηση ενός αγωνιστή με ενεργό συνδικαλιστική δράση στο χώρο του εμπορίου και στους κοινωνικοταξικούς αγώνες. Η ιστορία που ξεκινά από ένα συμβάν ρουτίνας ανάμεσα σε ράφια και βιτρίνες – μιας πράξης που αποτελούσε ανέκαθεν, πόσο μάλλον στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης μια σχετικά διαδεδομένη πρακτική αυτομείωσης για μεγάλο κομμάτι των πιο υποτιμημένων τάξεων – καταλήγει μέσα σε ένα 24ωρο στην μετατροπή μιας ασήμαντης απόπειρας κλοπής προϊόντων αξίας μόλις 180 ευρώ στην αναβαθμισμένη δίωξη συνολικά 7 εμπλεκόμενων συντρόφων και τελικά στην προφυλάκιση του αναρχικού συντρόφου Χ.Κορτέση.

Οι 2 σύντροφοί που αρχικά υποδεικνύονται ως «ύποπτοι» οδηγούνται βίαια από τους σεκιουριτάδες στο δωμάτιο ασφαλείας και ενώ μετά από κάποια ώρα, η διαφορά φαίνεται να οδεύει προς επίλυση, ο πρώην καραβανάς, υπεύθυνος ασφαλείας και ιδιοκτήτης της OVIT, Κωνσταντίνος Δρίβας,  αρχίζει να απειλεί και να εκβιάζει με χρήση ψυχολογικής και σωματικής βίας, ώστε οι σύντροφοι να κατονομάσουν τον εργαζόμενο Γ.Α. ως «συνεργό» τους. Να σημειωθεί ότι το “βιογραφικό” του Δρίβα περιέχει την ειδική του στρατιωτική εκπαίδευση γύρω από την άντληση, συλλογή, διαχείριση και αξιοποίηση υπηρεσιακών πληροφοριών με σειρά στρατιωτικών σεμιναρίων που ακολουθούν τα πρότυπα του ΝΑΤΟ! Έτσι, η Ovit αναλαμβάνει πρόθυμα για λογαριασμό της Leroy Merlin τον ρόλο των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους και η ιστορία αρχίσει πλέον να παίρνει αναντιστοιχίες διαστάσεις. Φαίνεται αρχικά, ότι η στοχοποίηση του Γ.Α. συνδέεται με την ενεργή και ανιδιοτελή συνδικαλιστική πολιτική του δράση, ως απεργού,  μέλους του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Πειραιά, ως αλληλέγγυου στους αγωνιζόμενους συναδέλφους, στους εργατικούς αγώνες, ως συνεπή αγωνιστή που μπαίνει στη μύτη της διοίκησης. Στην άρνηση των 2 συντρόφων να νομιμοποιήσουν την μεθόδευση των αφεντικών, ο Δρίβας τους απειλεί με την εμπλοκή της ΕΛ.ΑΣ., εκμεταλλευόμενος χυδαία το γεγονός της αναστολής ποινής του Χ. Κορτέση για προηγούμενη δίωξη του και επιχειρώντας με την βία την παρακράτηση τους στο χώρο. Οι 2 σύντροφοι έχοντας επιστρέψει τα προϊόντα απαιτούν να αφεθούν. 3 ώρες αργότερα, η παρουσία αλληλέγγυων συντρόφων που προσέτρεξαν να καταβάλλουν το χρηματικό αντίτιμο και να καταγγείλουν το περιστατικό εργοδοτικής βίας, επέφερε την αποδέσμευσή τους από την αιχμαλωσία τους.

Η πρώτη μεθόδευση καταρρέει πλήρως όταν η προσωπική-συντροφική σχέση του εργαζόμενου Γ.Α. με τον Χ.Κορτέση αξιοποιείται από την εργοδοσία, ώστε να εκβιαστεί η παραίτηση του, απόπειρα που πέφτει στο κενό. Αυτό αποτελεί και την αφορμή, ώστε ο εργαζόμενος Γ.Α. να κληθεί στην Ασφάλεια Πειραιά για απλή κατάθεση. Το κατηγορητήριο που διαβιβάζει η ΕΛ.ΑΣ. στην Εισαγγελία Πειραιώς αφορά σε 3 πλημμελήματα: κλοπή, παράνομη χρήση βίας, σωματικές βλάβες. Την επόμενη μέρα, ο σύντροφος Χ. Κορτέσης συλλαμβάνεται σε κεντρικό δρόμο της Αθήνας, από μπάτσους που του φορούν κουκούλα και τον οδηγούν με περιπολικό σε άγνωστη κατεύθυνση, ενώ τον ξυλοκοπούν κατά τη σύλληψή του, μέχρι να καταλήξουν στην Ασφάλεια Πειραιά. Ταυτόχρονα, πραγματοποιείται μια τρομοκρατικού τύπου έρευνα στο σπίτι του με την αρωγή πολυπληθών αστυνομικών δυνάμεων.

Για την μεθοδευμένη διόγκωση του κατηγορητηρίου, την προφυλάκιση
και την συνολικότερη απόπειρα πολιτικής εξόντωσης του Χ.Κ.

Η κρατική εκδικητικότητα οδήγησε τελικά στην μετατροπή της αρχικής κατηγορίας της κλοπής στο κακούργημα της «ληστρικής κλοπής» με σκοπό την άμεση προφυλάκισή των 2 συντρόφων, γεγονός που επιβεβαιώνεται με την προφυλάκιση του Χ. Κορτέση. Η αιτιολόγηση της προφυλάκισης αυτής στηρίζεται ουσιαστικά στην άρνηση του να κατονομάσει τους υπόλοιπους συντρόφους και συντρόφισσες και στην κρίση του ανακριτή Παντελίδη ότι η πολιτική διαδρομή του Χ.Κορτέση τον καθιστά ύποπτο για τέλεση νέων αξιόποινων πράξεων.

Το κράτος και οι διωκτικοί-κατασταλτικοί μηχανισμοί του έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς με τους δηλωμένους εχθρούς τους και με αγωνιστές που εδώ και χρόνια δίνουν μάχες σε κάθε πεδίο του κοινωνικού ανταγωνισμού. Ο Χ.Κορτέσης είναι αναρχικός και δεν το έκρυψε ποτέ. Έχει καταδικαστεί από ειδικό δικαστήριο για την κατηγορία συμμετοχής στην οργάνωση “Επαναστατικός Αγώνας” και έχει φυλακιστεί για 2 χρόνια. Ένας από τους πολλούς ανθρώπους που στάθηκαν στο πλάι του απέναντι στην κρατική καταστολή είναι και ο αναρχικός σύντροφος και εργαζόμενος στα Leroy Merlin Γ.Α., ο οποίος και είχε παραστεί στην δίκη του ως πολιτικός μάρτυρας. Οι πολιτικές και προσωπικές σχέσεις των δύο συντρόφων είναι αρκετές, ώστε να κατασκευαστεί άλλη μια αστυνομική δικαστική δίωξη με σκοπό την πολιτική εξόντωση των δύο. Η ανυποχώρητη στάση τους μέσα στους αγώνες είναι το καταφανές κίνητρο για το ξέσπασμα αυτού του κύματος εκδικητικότητας που δρα παραδειγματικά προς όλους όσοι στέκονται αλληλέγγυοι απέναντι στους σχεδιασμούς κράτους-αφεντικών. Έτσι, η μαρτυρική εκείνη κατάθεση του συντρόφου Γ.Α. αποτελεί ικανή ένδειξη, ώστε να βρεθεί ξαφνικά στη θέση του κατηγορούμενου σε βαθμό κακουργήματος με την κατηγορία της “άμεσης συνέργειας σε ληστρική κλοπή”. Συνολικότερα, η εισαγγελέας Αγγελούδη ασκεί διώξεις σε άλλα 5 άτομα, ανεβάζοντας τον αριθμό των διωκόμενων σε 7. Για να δέσει και το γνωστό εισαγγελικό τρομοσενάριο, ανασύρεται και η συνήθης καταδοτική πρακτική του πλαστού «ανώνυμου τηλεφωνήματος», ώστε να ταυτοποιηθεί και ο αναρχικός σύντροφος Π.Χ. για την συμμετοχή του στο περιστατικό. Τέλος, την Πέμπτη 18/7, ο εργαζόμενος Γ.Α περνά από ανακριτή και αφήνεται ελεύθερος χωρίς περιοριστικούς όρους αφού αποδομήθηκε πλήρως η κατηγορία που του φόρτωσε η εισαγγελέας και ξεμπροστιάστηκε η εργοδοτική μεθόδευση που οργανώθηκε από κοινού μεταξύ OVIT-Leroy Merlin.

Η στοχοποίηση του αναρχικού κινήματος και των πολύμορφων εκφάνσεών του, η ενορχηστρωμένη προσπάθεια εγκληματοποίησης των κοινωνικών ταξικών αγώνων, η απόπειρα στοχοποίησης και εξόντωσης αγωνιστών-ριών, το τσάκισμα κάθε έκφανσης αυτοοργανωμένου και ακηδεμόνευτου αγώνα, η τρομοκράτηση και ο αφοπλισμός των κινημάτων βρίσκονται στον πυρήνα του δόγματος «τάξη-ανάπτυξη-ασφάλεια» που υπηρετεί εδώ και χρόνια το πολιτικό προσωπικό του ελληνικού κράτους εν μέσω συστημικής καπιταλιστικής κρίσης. Από τις κραυγές για πάταξη της ανομίας και ισοπέδωση των Εξαρχείων, την εκκένωση των καταλήψεων, με πρόσφατη την εκκένωση της στεγαστικής κατάληψης «Μπρούκλυν» στα Γιάννενα, την τρομοκράτηση των τοπικών αντιστάσεων (χτύπημα της πορείας γειτονιάς στο Κουκάκι ενάντια στο AirBnB και την τουριστική ανάπλαση) ως την ποινικοποίηση της απεργίας, την επικείμενη κατάργηση του ασύλου, την φρονηματική δίωξη με κριτήριο την πολιτικής τους ταυτότητα 20 πρώην και νυν πολιτικών κρατουμένων για λόγους δημόσιας έκφρασης της αλληλεγγύης σε αγώνες εντός της φυλακής, το κράτος και τα αφεντικά οικοδομούν το σύγχρονο ολοκληρωτικό πλαίσιο αντιμετώπισης κάθε κοινωνικής εστίας αμφισβήτησης και αγώνα. Δηλώνουμε συλλογικά παρόντες και παρούσες στο μέτωπο του κοινωνικό – ταξικού πολέμου. Δηλώνουμε ότι δε θα αφήσουμε κανέναν σύντροφο μόνο του απέναντι στις κατασταλτικές μεθοδεύσεις, καμία αγωνιζόμενη ανυπεράσπιστη απέναντι στο κράτος, τα αφεντικά και τα τσιράκια τους, απέναντι σε αυτούς που διαπράττουν πραγματικά την μεγάλη ληστεία, απομυζώντας κέρδη δισεκατομμυρίων. Μια διαρκή και καθημερινή ληστεία, άλλοτε ξεκάθαρα βίαιη, άλλοτε αποσπώντας μεθοδικά την συναίνεση των εκμεταλλευόμενων κι άλλοτε βρίσκοντάς τους να ορθώνουν δυναμικά ανάστημα ενάντιά της.

Καμία πρόκληση δε θα μείνει αναπάντητη.
Να τσακίσουμε την τρομοκρατία κράτους και αφεντικών.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ Χ. ΚΟΡΤΕΣΗ
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ – ΤΑΞΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

Συνέλευση αναρχικών συλλογικοτήτων,
συντρόφων, συντροφισσών και αλληλέγγυων

ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ (αντιεκλογική αφίσα)

ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ
από τη παραίτηση και την αδράνεια

Το ερώτημα που τίθεται μέσα στο εκλογικό πανηγύρι για το ποια πολιτική δύναμη θα κυβερνήσει επάξια στην “μεταμνημονιακή εποχή” πλανιέται εδώ και μήνες πάνω από τα κεφάλια μας. Κάθε κόμμα, ασχέτως ιδεολογικού αυτοπροσδιορισμού, χρησιμοποιεί εργαλειακά τα “εθνικά ζητήματα”, την “εθνική ανάπτυξη” την «ασφάλεια στις γειτονιές», υιοθετώντας την ίδια κεντρική πολιτική ατζέντα και αναδεικνύοντας «προβλήματα και λύσεις» για να διεκδικήσει μερίδιο στην εκμετάλλευση των ζωών μας, ωθώντας τον κυρίαρχο δημόσιο λόγο και το κοινωνικό τους ακροατήριο όλο και πιο κοντά στον συντηρητισμό.

Οι εκλογές, που επιβάλλεται τάχα καθένας και καθεμία να συμμετέχει, είναι το άλλοθι της δημοκρατίας που νομιμοποιεί την ταξική ειρήνη με όρους κοινωνικής συναίνεσης. Κι αν η μεγάλη εκλογική αποχή μπορούσε εκτός από αποστασιοποίηση από τα «κοινά», να εμπεριέχει μια αρχή πολιτικής αμφισβήτησης, η αποχή που προτάσσουμε ως αναρχικοί/ες συνιστά μια συνολική θέση ενάντια στην ανάθεση διαχείρισης των ζωών μας σε θεσμικούς αντιπροσώπους, άρνηση των γραφειοκρατικών και συγκεντρωτικών μοντέλων οργάνωσης που μας υποτάσσουν σε ρόλο κομπάρσου. Από την οικογένεια και το σχολείο ως την εργασία η ιεραρχική μορφή κοινωνικής οργάνωσης, η κρατική εξουσία, η ιδιοκτησία αλλά και κάθε σχέση ανισότητας, εκμετάλλευσης και καταπίεσης αναπαράγονται ως αναγκαίες και φυσικές, εξορίζοντας κάθε άλλη μορφή ισότιμης και οριζόντιας οργάνωσης και συνύπαρξης σε κάποια μακρινή Ουτοπία.

Το δίλημμα λοιπόν, δεν απαντάται με ψήφο – τιμωρία στο ΣΥΡΙΖΑ, αντιδεξιά ψήφο, ή «μαύρισμα» της ΧΑ. Οι μικρές και μεγάλες ταξικές και κοινωνικές συγκρούσεις διεξάγονται καθημερινά στον δρόμο, στις δουλειές μας, στα σχολεία, στις γειτονιές και μέσα στα ίδια μας τα «σπίτια», με πολλούς τρόπους και μέσα, ενάντια και απέναντι σε πολλαπλούς φορείς αλλά και σχέσεις εξουσίας. Εκεί τσακίζονται και οι φασίστες, εκεί μπλοκάρεται και ο κοινωνικός εκφασισμός.

Μέχρι να καταφέρουμε να ορίσουμε ολοκληρωτικά εμείς τις ζωές μας, θα παλεύουμε ενεργά μέσα σε οριζόντιους, αυτοοργανωμένους και αδιαμεσολάβητους αγώνες, θα συμμετέχουμε στη δυνατότητα των καταπιεσμένων να διαμορφώνουμε χωρίς ηγέτες και ιερατεία τους όρους ρήξης και ανατροπής του θλιβερού καπιταλιστικού κόσμου στον οποίο ζούμε.

ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ
ΣΤΟΥΣ ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ – ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

Να συνθέσουμε τα κύτταρα για μια ελεύθερη, αταξική κοινωνία
Για την κοινωνική επανάσταση και την αναρχία

Αντίστροφη Μέτρηση
στα πέριξ της Πατησίων

18.04.19 Εκδήλωση – Ενημέρωση για τις κινητοποιήσεις του κινήματος των Κίτρινων Γιλέκων στην Γαλλία

ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ για τις πολύμηνες κινητοποιήσεις του κινήματος των κίτρινων γιλέκων στις γαλλικές πόλεις, μέσα από τη ματιά των γάλλων συντρόφων/ισσών της συλλογικότητας CLASSE, που συμμετείχαν ενεργά στο κίνημα στην Τουλούζη.

Ημέρα/Ώρα: 18/04/2019 στις 19:30

Τοποθεσία: Αθήνα / ΑΣΟΕΕ, Πατησίων 76

Οι αντιστάσεις, οι πολύχρονοι αγώνες και τα πρόσκαιρα κινήματα αποτελούν τη ζωντανή έκφραση της άρνησης της κοινωνικής-ταξικής ειρήνης. Στην Γαλλία, στην Ελλάδα, παντού, αναζητούμε και υπερασπιζόμαστε πρακτικές και προτάγματα που ριζοσπαστικοποιούν τον κοινωνικό ανταγωνισμό, διευρύνουν την κοινωνική του βάση και απελευθερώνουν τις δυνατότητές του: την μαζική οικειοποίηση των δρόμων και των δημόσιων χώρων, την μετατροπή των μητροπολιτικών κέντρων από τουριστικά αξιοθέατα σε πεδία παραγωγής πολιτικής «από τα κάτω», το μπλοκάρισμα της κυκλοφορίας ανθρώπων κι εμπορευμάτων σε κόμβους και εμπορικά κέντρα, τη νομιμοποίηση της κοινωνικής αντιβίας απέναντι στις δυνάμεις καταστολής, τις επιθέσεις σε τράπεζες και εταιρείες, τους εμπρησμούς των διοδίων και των καμερών διαχείρισης της κυκλοφορίας, την υλική αντιπαράθεση και την πολιτική απομόνωση απέναντι στους φασίστες, τη διάχυτη και οριζόντια οργάνωση των αγωνιζόμενων, την άρνηση αναγνώρισης και ανάθεσης του αγώνα σε αριστερούς-δεξιούς εκπροσώπους και διαμεσολαβητές. Στην εποχή της αναβίωσης των κάθε λογής πατριωτισμών και εθνικισμών, συνεχίζουμε να προτάσσουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη των αγωνιζόμενων ανθρώπων και κοινοτήτων πέρα από έθνη, κράτη και τα σύνορα. H ελεύθερη κυκλοφορία των εμπειριών και των αρνήσεών μας, η διαρκής συνέχεια των κοινών μας αγώνων εμπλουτίζουν την συλλογική μας ευφυΐα και δύναμη ώστε όλα πλέον να φαίνονται δυνατά.

Αναρχικές συλλογικότητες από την Αθήνα, σύντροφοι και συντρόφισσες

Διαδήλωση 20.04.19 | Ενάντια στον εθνικισμό, τον μιλιταρισμό, τον φασισμό… στον πόλεμο και την ειρήνη των κυρίαρχων

ΟΥΤΕ ΣΤΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΟΥΤΕ ΣΤΙΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΤΩΝ ΦΑΣΙΣΤΩΝ – Κείμενο που μοιράζεται σε σχολεία με αφορμή τις εθνικιστικές καταλήψεις

(κείμενο που μοιράζεται σε λύκεια/γυμνάσια της Βικτώριας, Κυψέλης, Ευελπίδων_Φλεβάρης-Μάρτης 2019)
στημένο αρχείο: mathitiko_02_2019

ΟΥΤΕ ΣΤΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΟΥΤΕ ΣΤΙΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΤΩΝ ΦΑΣΙΣΤΩΝ

Είναι ξεκάθαρο ότι από την είσοδο της Χρυσής Αυγής στην βουλή μέχρι και σήμερα, η τακτική του πατριωτικού καμουφλάζ του ναζισμού που πρεσβεύει είτε η ίδια η οργάνωση, είτε τα διάφορα συγγενή της κατακάθια, στοχεύει στην προσέγγιση ενός ευρύτερου κοινωνικού ακροατηρίου. Η ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών με τον πολιτικό αναβρασμό που θα επέφερε και με φόντο τις επερχόμενες εκλογές ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να βγουν δυναμικά στο προσκήνιο. Για τους φασίστες, αλλά και τους κάθε λογής εθνικόφρονες, το μακεδονικό ζήτημα άναψε τα αίματα με τις ανιστόρητες κραυγές για την ελληνικότητα της μιας και μοναδικής (!) μακεδονίας και για την προαιώνια κοινή καταγωγή των ελλήνων να δίνουν και να παίρνουν. Αιώνες πολέμων, συγκρούσεων και καταπιέσεων των ντόπιων πληθυσμών στα βαλκάνια λόγω των γεωπολιτικών συμφερόντων γειτονικών και όχι μόνο κρατών στην περιοχή, μεταξύ αυτών και του ελληνικού, έγιναν εν τέλει η αφορμή να μάθουμε πάλι πόση βλακεία μπορεί να χωρέσει σ’ αυτόν τον τόπο Continue reading

Παρέμβαση στην «Πανελλήνια Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Ακινήτων» σε αλληλεγγύη στην κατάληψη Μπρούκλυν στα Γιάννενα

Την Πέμπτη 7/3 πραγματοποιήσαμε παρέμβαση με πανό, κείμενα και τρικάκια στην «Πανελλήνια Ομοσπονδία Ιδιοκτητών Ακινήτων», Αιόλου & Σοφοκλέους 15, την ώρα που πραγματοποιούσαν το «1ο ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΠΟΜΙΔΑ 2019» σε αλληλεγγύη στην κατάληψη Μπρούκλυν στα Γιάννινα, που απειλείται με εκκένωση. Αφού ολοκληρώσαμε την παρέμβαση, αποχωρήσαμε μοιράζοντας το υλικό μας, κινηθήκαμε μέσω της Αθηνάς, καταλήγοντας στην πλατεία Μοναστηρακίου.Αρχεία: 

 keimeno parembasis gia tin mprouklin.pdf

Ακολουθεί το κείμενο της παρέμβασης και φωτογραφικό υλικό: 

Αλληλεγγύη στην κατάληψη Μπρούκλυν στα ΓιάννεναΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ, ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΦΡΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥΣΝΑ ΟΙΚΕΙΟΠΟΙΗΘΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

Στις αρχές του 2019 οι κάτοικοι της στεγαστικής κατάληψης Μπρούκλυν στα Γιάννενα ενημερώνονται ότι το οίκημα έχει αγοραστεί, προκειμένου να φυτευτεί λίγο ακόμα φρέσκο τσιμέντο στην πόλη των Ιωαννίνων۰μια ακόμα πολυκατοικία, επένδυση χιλιάδων ευρώ για τον εργολάβο Παπαθανασίου.

Η επί δεκαετία εγκαταλειμμένη μονοκατοικία ζωντάνεψε το 2016, αποτέλεσμα της συλλογικής φροντίδας των ανθρώπων που την κατέλαβαν για να καλύψουν την ανάγκη τους για στέγαση και την πολιτική επιλογή της συλλογικής ζωής, έξω από τις λογικές της ιδιώτευσης, τις επιταγές του νόμου και τη λογική της μοιρολατρίας, που επιβάλλουν να δεχόμαστε αγόγγυστα την επιβίωση για ζωή. Continue reading

Αλληλεγγύη στους εξεγερμένους των γαλλικών πόλεων

Αναδημοσίευση: https://athens.indymedia.org/post/1596017/

Την Τρίτη 26/2 σύντροφοι και συντρόφισσες παρεμβήκαμε στα κεντρικά γραφεία της ΑΧΑ, γαλλικής πολυεθνικής ασφαλιστικής και χρηματιστηριακής εταιρείας, στην οδό Μιχαλακοπούλου στην Αθήνα. Γράφτηκαν συνθήματα αλληλεγγύης, πετάχτηκαν τρικάκια και μοιράστηκαν κείμενα στο εσωτερικό του κτιρίου και στους περαστικούς.

Η παρέμβασή μας αποτελεί μια έμπρακτη απόκριση στο διεθνές κάλεσμα αλληλεγγύης των εξεγερμένων από διάφορε πόλεις της Γαλλίας όπως δημοσιεύτηκε στα μέσα Γενάρη.

Παρακάτω το κείμενο που μοιράστηκε, μεταφρασμένο και στα γαλλικά, καθώς και μερικές φωτογραφίες από την παρέμβαση.

Από την Αθήνα μέχρι τη Γαλλία, οι εξεγέρσεις δεν έχουν σύνορα και πατρίδα! Πόλεμο σε κράτος και κεφάλαιο!

Τον Γενάρη του 2019 έπεσε στα χέρια μας το διεθνές κάλεσμα αλληλεγγύης από τους «Εξεγερμένους και εξεγερμένες από διάφορες πόλεις της Γαλλίας», που αποτελούν κομμάτι των αποκαλούμενων κίτρινων γιλέκων (www.athens.indymedia.org/post/1594617/). Είμαστε από αυτές που παρακολουθήσαμε στενά τις εξελίξεις και τις ταραχές που σημαδεύουν από τα τέλη του Νοέμβρη τη ζωή των γαλλικών πόλεων και (αυτο)προσδιορίζονται ως κίνημα των κίτρινων γιλέκων.

Αν και από απόσταση, όλο αυτό το διάστημα, πέρα από τους προβληματισμούς και την έμπνευση που μας γέννησαν οι εκεί κινητοποιήσεις, εντοπίσαμε στο εσωτερικό του κινήματος περιεχόμενα και πρακτικές που και εμείς εξασκούμε και υπερασπιζόμαστε στα πλαίσια κοινωνικών κινημάτων που έχουν κατά καιρούς αναδυθεί και στον ελλαδικό χώρο. Πρακτικές και προτάγματα που ριζοσπαστικοποιούν τον κοινωνικό ανταγωνισμό, διευρύνουν την κοινωνική του βάση και απελευθερώνουν τις δυνατότητές του: την μαζική οικειοποίηση των δρόμων και των δημόσιων χώρων ως σημεία συγκρότησης και πολύμορφης έκφρασης, το μπλοκάρισμα της κυκλοφορίας ανθρώπων κι εμπορευμάτων σε λεωφόρους, κόμβους και εμπορικά κέντρα, την διάχυση και τη νομιμοποίηση της κοινωνικής αντιβίας απέναντι στις δυνάμεις καταστολής, τις επιθέσεις σε τράπεζες και εταιρείες, τα επαναλαμβανόμενα πλιάτσικα σε πολυκαταστήματα, τους εμπρησμούς των διοδίων και των καμερών διαχείρισης της κυκλοφορίας, την υλική αντιπαράθεση και την πολιτική απομόνωση απέναντι στους φασίστες, τη διάχυτη και οριζόντια οργάνωση, την άρνηση αναγνώρισης και ανάθεσης του αγώνα σε αριστερούς-δεξιούς εκπροσώπους και διαμεσολαβητές. Σ’ αυτό, λοιπόν, το κάλεσμα αλληλεγγύης και σ’ αυτούς τους ανθρώπους που δρουν με αυτό τον τρόπο βρήκαμε τους εαυτούς μας και τους συμμάχους μας. Γιατί αναγνωρίζουμε στο κοινωνικό κίνημα που εξελίσσεται αυτή τη στιγμή στη Γαλλία το γεγονός ότι, όπως όλα τα κινήματα, ανταγωνίζεται ΚΑΙ στο εσωτερικό του αφού σ’ αυτό συναντιούνται διαφορετικές προθέσεις και κίνητρα, αποκλίνουσες χειρονομίες και επιλογές, ή ακόμα και αντικρουόμενα συμφέροντα. Έτσι, η αλληλεγγύη μας δεν μπορεί παρά να’ ναι συγκεκριμένη, ολόψυχη και μεροληπτική ταυτόχρονα προς εκείνες και εκείνους που μας ενώνουν κοινά εφαλτήρια και στοχεύσεις αγώνα ενάντια στην ασφυξία του κόσμου αυτού.


Μετά από 13 εβδομάδες κινητοποιήσεων και διάχυτων συγκρούσεων σε δεκάδες πόλεις, μετράμε,ως τις 9/1, «ήδη ένα άτομο δολοφονημένο από χτύπημα δακρυγόνου, πολλά άτομα σε κώμα από πλαστικές σφαίρες( flashball) στο κεφάλι, 4 άτομα που ακρωτηριάστηκαν στα χέρια (από χειροβομβίδες GLI F4 που περιέχουν TNT), 12 άτομα τραυματίστηκαν στα μάτια, από τα οποία 1 έχασε οριστικά και την ακοή του και περισσότερα από 100 άτομα έχουν τραυματιστεί βαριά ( κατάγματα, σπασμένα κεφάλια, σκισμένα μάγουλα κλπ)». Σ’ αυτά προστίθενται οι χιλιάδες συλλήψεων, προληπτικών προσαγωγών, δικαστικών ποινών και φυλακίσεων. Η πολεμική καταστολή του γαλλικού κράτους απέναντι στις ταραχές που ξέσπασαν μπορεί να αποκωδικοποιηθεί μόνο μέσα από το διαρκές καθεστώς έκτακτης ανάγκης που εφαρμόζεται εδώ και μια πενταετία στη Γαλλία στο όνομα της αντιτρομοκρατίας με τον εθνικό στρατό να βρίσκεται στους δρόμους των γαλλικών πόλεων ως ρυθμιστής της εθνικής ασφάλειας. Και δεν είναι τυχαίο ότι πέρα από την τυπική κήρυξη ή μη της «έκτακτης ανάγκης», το γαλλικό κράτος, όπως και πολλά άλλα ευρωπαϊκά κράτη, συνεχίζει (και θα συνεχίζει) να επεκτείνει και να αξιοποιεί το θεσμικό και νομοθετικό πλαίσιο του ειδικού καθεστώτος. Η στρατιωτικοποίηση της καθημερινότητας των δυτικών μητροπόλεων δεν είναι κάτι καινούργιο ούτε και πρωτότυπο παρά μια από θεμελιακές εκφάνσεις του κρατικού-καπιταλιστικού ολοκληρωτισμού σε όλη την επικράτεια της «πολιτισμένης Δύσης»: από την στρατιωτική διαχείριση των περισσευούμενων πληθυσμών στα σύνορα, στα προάστια και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ως την αστυνομο-στρατιωτική καταστολή των κοινωνικών εντάσεων. Οι εχθροί του σύγχρονου ολοκληρωτισμού και των πολεμικών του μηχανών στριμώχνονται εντός των συνόρων, μέσα στο αστικό πεδίο, εντός των πολύπλοκων κοινωνικών σχέσεων και των απρόβλεπτων εντάσεών τους. Εκεί ακριβώς που σύσσωμα τα κοινοβουλευτικά/δημοκρατικά τόξα των ευρωπαϊκών κοινοβουλίων όσο και τα εθνικιστικά/ακροδεξιά ρεύματα επιθυμούν να βασιλεύσει ο φόβος, η φτωχοποίηση και η μισαλλοδοξία. Αυτό είναι το πολιτικό πρόγραμμα της εθνικής ενότητας που πρέπει να τσακίσουμε, αυτό είναι το βίαιο μονοπώλιο των κρατών που πρέπει να αμφισβητήσουμε έμπρακτα.

Κι όμως. Τα τελευταία χρόνια στη Γαλλία, υφαίνεται και ξεδιπλώνεται ένα νήμα ανυπακοής και ταραχών που επιχειρεί να γεννήσει από τα κάτω τη δική του «κατάσταση εξαίρεσης» απέναντι στις πολιτικές του γαλλικού κράτους. Η διαρκής ανυποταξία των μαθητών και των μαθητριών στα λύκεια της χώρας, οι κινητοποιήσεις ενάντια στην εργασιακή αναδιάρθρωση και η συνάντηση εργατών, νεολαίων και επισφαλών στους δρόμους, ο αυθορμητισμός και η ανατρεπτική διάθεση του κινήματος των «Όρθιων Νυχτών» (nuits debouts), η μαχητική αντίσταση ενάντια στα καταστροφικά mega projects όπως οι δεκάδες ZAD ανά την Γαλλία καθώς και η αντίσταση κατασκευή γραμμών υπερταχείας κυκλοφορίας στα ιταλο-γαλλικά σύνορα (TAV), είναι μερικά μόνο στιγμιότυπα όξυνσης των κοινωνικών αντιθέσεων που πυρπολούν την πολυπόθητη κοινωνική ειρήνη. Αντιθέσεις που πυροδοτούνται αφενός από την βιαιότητα της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης και την εντατικοποίηση που αυτή γεννά στις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων ΚΑΙ στη Γαλλία και αφετέρου από την ευρύτερη σκλήρυνση των όρων επιβίωσης μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο ειδικών νομοθεσιών, ειδικών μέτρων, ειδικών χειρισμών του γαλλικού κράτους απέναντι σε όσους περισσεύουν, αντιστέκονται και πρέπει να πειθαρχήσουν ή να εξοντωθούν. Όλες αυτές οι αντιστάσεις, οι πολύχρονοι αγώνες και τα πρόσκαιρα κινήματα αποτελούν τη ζωντανή έκφραση της άρνησης της κοινωνικής-ταξικής ειρήνης που με κάθε μέσο και κόστος επιχειρεί να διαφυλάξει το γαλλικό κράτος. Παράλληλα, στο εσωτερικό των κινημάτων αυτών αναπτύσσονται και οι δυναμικές αποκαθήλωσης και αντιπαράθεσης με τις δεξιές/εθνικιστικές και τις αριστερές/δημοκρατικές εναλλακτικές του γαλλικού κράτους δυσχεραίνοντας την προσπάθεια διαμελισμού και καναλιζαρίσματος των κοινωνικών αντιστάσεων. Η άρνηση των από κάτω να εκπροσωπηθούν και να συνδιαλλαγούν με τους όρους του παραδοσιακού συνδικαλισμού, η παραγωγή μιας νέας ενότητας στους δρόμους με την συμμετοχή των σπαστών και των «χωρίς χαρτιά» σε κάθε μαζική έκφραση των κινημάτων, η απόκρουση φασιστικών ομάδων κρούσης και η ακύρωση της δημόσιας έκφρασής της, ο παραγκωνισμός του «Εθνικού Μετώπου» της Λεπέν αλλά και του Αριστερού Κόμματος του Μελανσόν ως επίδοξων εκπροσώπων της αντικυβερνητικής δυσαρέσκειας αποτελούν κάποιες από τις δημιουργικές αρνήσεις που απελευθερώνουν τις δυνατότητες και τις προοπτικές της κοινωνικής ανυποταξίας. Γιατί από την πλευρά μας, συνεχίζουμε να βλέπουμε την ιστορία από την οπτική γωνία όσων περισσεύουν και αντιστέκονται, αυτών που ασφυκτιούν και οργίζονται, αυτών που επιθυμούν και θέλουν να ζήσουν. Και η έμπρακτη άρνηση του κόσμου αυτού, των εκπροσώπων και των μοντέλων ζωής και «αγώνα» που προσφέρουν, αποτελεί το πρώτο βήμα για την ολική χειραφέτηση μας.

Στην εποχή της αναβίωσης των κάθε λογής πατριωτισμών και εθνικισμών, συνεχίζουμε να προτάσσουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη των αγωνιζόμενων ανθρώπων και κοινοτήτων πέρα από έθνη, κράτη και τα σύνορα που τα οριοθετούν και τα περιφρουρούν. Απέναντι στις σειρήνες των διακρατικών ανταγωνισμών και των πολέμων τους, αντιπαραθέτουμε την όξυνση του κοινωνικού-ταξικού πολέμου σε κάθε συντεταγμένη του πλανητικού χάρτη. Η δύναμη και η δυνατότητα της αλληλεγγύης, η ελεύθερη κυκλοφορία εμπειριών και αγώνων, η διαρκής συνέχεια των κοινών μας αγώνων, η εξύφανση ενός αέναου δικτύου ανταλλαγής και συνεννόησης των αρνήσεών μας μπορούν να εμπλουτίζουν την συλλογική μας ευφυΐα και δύναμη ώστε όλα πλέον να φαίνονται δυνατά. Για την κοινωνική επανάσταση και την απελευθέρωση όλων μας! Πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών, η αλληλεγγύη το όπλο των λαών!

Αναρχικές-Αναρχικοί

και στα γαλλικά

De Athènes jusqu’à la France,les révoltes n’ont ni frontières, ni patrie!

Guerre à l’État et au Capital!

En janviers 2019 on s’est aperçu_e d’un Appel à la solidarité internationale, venant de révolté_es de quelques villes en France, qui font parti des Gilets Jaunes. Nous faisons partie de ceux et celles qui suivent de près les éventements et les émeutes qui secouent la vie des villes française, et qui se (auto)définissent comme mouvement des gilets jaunes.

Malgré la distance, tout ce temps là, à part les questionnements et l’inspiration que les mobilisation en France nous ont suscité, nous avons relevé à l’intérieur du mouvement des contenus et des pratiques que nous défendons et utilisons dans le cadre des mouvements sociaux qui ont surgit en Grèce. Des pratiques et des contenus qui radicalisent l’antagonisme social, élargissent sa base sociale et libèrent ses potentiels. Parmi ces pratiques sont la récupération massive des rues et des espaces publiques qui les transforment en lieux de constitution et d’expressions multiples, le blocage de la circulation des humains et des marchandises dans les avenues, les ronds points et les centres commerciaux, la diffusion et la légitimisation de la contre-violence sociale contre les forces de l’ordre, les attaques contre des banques et des entreprises, les pillages des grands magasins, les incendies des péages et des moyens de contrôle de la circulation, la confrontation physique et l’isolement politique des fachaux, l’organisation horizontal et diffuse, la négation de la délégation de la lutte à des représentants et des intermédiaires, qu’ils soient de gauche ou de droite. A cet appel à solidarité, et à ces gens qui actent de tel manière, nous nous sommes reconnu_es, et nous avons reconnus des alliés. Parce que nous reconnaissons que dans le mouvement actuel en France, comme dans tous les mouvements, il y a également des antagonismes intérieurs, vue que dans ce mouvement se rencontre différents élans et motivations, des gestes et des choix divergeant, même des intérêts opposés. Ainsi, notre solidarité ne peut que être spécifique, de tout cœur et attachée à ceux et celles avec les quelles nous unissent des élans et des butes de lutte communs contre l’asphyxie que nous impose ce monde.

Après 13 semaines de mobilisations et d’affrontements dans de dizaines de villes, nous comptons,jusqu’au 9/1, «déjà une personne tuée percutée par une grenade lacrymogène, plusieurs personnes dans le coma suite à des tirs de flashball à la tête, 4 personnes qui ont eu la main arrachée (par des grenades GLI F4 contenant du TNT), 12 personnes éborgnées, dont une ayant perdu définitivement l’audition et plus d’une centaine de mutilés divers (fractures, visages en miettes, joues arrachées etc.)». Il faut rajouter en tout cela des milliers d’arrestations, des gardes à vue, des condamnations et emprisonnements. La répression militaire que l’État français a lancé contre les émeutes ne peut être analyser qu’à travers l’état d’urgence permanent qui est appliqué pendant 5 ans maintenant, au nom de l’anti-terrorisme, avec la présence de l’armée nationale dans les rues comme régulateur de la sécurité nationale. Et ce n’est pas un hasard si l’État français, comme pleins d’autres États européens, indépendamment de la déclaration «officielle» ou non de l’État d’urgence, continue (et continuera) d’utiliser et même de développer le cadre institutionnel et législatif de l’État d’urgence. Il n’y a rien de nouveau ni d’original dans la militarisation de la quotidienneté dans les villes occidentales. Il y a juste un des fondements du totalitarisme étatique-capitaliste qu’on retrouve dans tout «l’occident civilisé»: de la gestion militaire des populations en trop dans les frontières, les ban-lieux ou les C.R.A., jusqu’à la répression militaro-policière des tentions sociales. Les ennemies du totalitarisme contemporain et de ses machines de guerre sont entassés à l’intérieur des frontières, dans l’espace urbain, dans des relations sociales compliquées et leurs tensions imprévisibles. Exactement dans le même espace ou les parties progressistes/démocratiques, comme les parties nationalistes/d’extrême droite, veulent que règne la peur, la paupérisation et la xénophobie. C’est ça le programme politique de l’unité nationale qu’il faut qu’on écrase, c’est ça le monopole violent des États qu’il faut mettre en cause.

Les dernières années en France se tisse un fil de désobéissance et d’émeutes qui essaye de créer depuis la base sont propre «État d’exception» contre les politiques de l’État français. La désobéissance quasi permanente des lycéen_es, les mobilisations contre la restructuration néo-libérale du travail et la rencontre d’ouvriers, de jeunes et de précaires dans les rues, le spontanéisme et les intentions subversives du mouvement des «nuits debout», la résistance offensive contre les méga-projets dévastateurs, comme les dizaines de ZAD partout en France ou la résistance contre le TAV dans les frontières italo-françaises, ne sont que quelques instantanés de la montée des contradictions sociales qui mettent feux à la paix sociale, si chère pour les dominants. Des contradictions sociales qui sont les conséquences d’un coté de la violence de la restructuration capitaliste et l’intensification dans les vies de milliers de personnes, en France comme ailleurs… et de l’autre coté d’un durcissement généralisé de la simple survie dans un cadre étouffant de lois spéciales, de mesures spéciales, de traitement spéciales de l’État français contre ceux et celles qui sont de trop, qui résistent et doivent être discipliné_es ou exterminé_es. Toutes ces résistances, ces longues luttes ou ces mouvements spontanés constituent l’expression vivante de la négation de la paix sociale et de classe, que l’État français essaye à tout prix de préserver. En même temps, à l’intérieur de ces mouvements se développent les dynamiques de la destitution et de l’affrontement avec les alternatives «proposées» par l’État français, qu’elles soient de droite/nationalistes ou de gauche/démocrates, mettant ainsi à mal les efforts de morcellement et de canalisation des résistances sociales. Le fait que ceux et celles d’en bas nient de se faire représenter par et de dialoguer sous les termes du syndicalisme traditionnel, la présence d’une nouvelle forme d’unité dans la rue, avec la participation des «casseurs» et des sans-papiers dans tous les mouvements massifs, l’éloignement des groupes fachaux et l’anéantissent de leur présence publique, comme l’écartement du Front National et de France Insoumise qui voulaient devenir les représentants de la colère anti-gouvernementale, font partie des négations créatrices qui libèrent les possibilités et les perspectives d’une désobéissance civile. Parce que de notre coté, on continue de voir l’histoire du point de vue de ceux et celles qui sont de trop et qui résistent, qui s’étouffent et qui s’enragent, qui veulent vivre. Et la négation de ce monde, des représentants et des modèles de vie et de «lutte» qu’ils proposent, est le premier pas pour notre émancipation totale.

Dans l’époque ou resurgissent toute sorte de patriotismes et de nationalismes, nous continuons de mettre en avant la solidarité des personnes qui luttent et des communautés au-delà des nations, des États et des frontières qui les délimites. Contre les antagonismes inter-étatiques et leurs guerres, nous luttons pour l’approfondissement de la guerre sociale et de classe dans les quatre coins de la terre. La puissance et les possibilités de la solidarité, la libre circulation des expériences et des luttes, la continuité de nos luttes en commun, la création d’un réseau d’échange et de coordination de nos négations ont la force d’enrichir notre intellect et notre force collectifs, et de faire que tout paraisse possible.

Pour la révolution sociale et la libération de tous!

Guerre contre la guerre des patrons,la solidarité est l’arme des peuples

Des anarchistes

Continue reading

Αλληλεγγύη στους ολικούς αρνητές στράτευσης_με αφορμή τα τρέχοντα στρατοδικεία

Με αφορμή τα στρατοδικεία τα οποία ξεκινούν αυτό το διάστημα στηρίζουμε τις καμπάνιες αντιπληροφόρησης και αλληλεγγύης που οργανώνονται απο αναρχικές συλογγικότητες πανελλαδικά. Ακολουθούν οι αφίσες της καμπάνιας που συνδιοργανώνεται απο: Πρωτοβουλία για την ολική άρνηση στράτευσης (Αθήνα), Αναρχικές/οί από τις δυτικές συνοικίες της Αθήνας και τον Πειραιά, Κατάληψη Αγρός (Πάρκο Τρίτση – Ίλιον), Θερσίτης (Ίλιον), Κατάληψη Σινιάλο (Αιγάλεω), Πάροδος (Νίκαια), Ρεσάλτο (Κερατσίνι)

Κείμενο των ολικών αρνητών στράτευσης Κωνσταντή Γουνιτσιώτη, Στράτου Μωυσή, Παύλου Χριστόπουλου / Γενάρης 2019

——————————————————————————-

Ακολουθεί αφίσα ενάντια στον εθνικισμό και τον μιλιταρισμό και αλληλεγγύης στους ολικούς αρνητές στράτευσης που δικάζονται στο στρατοδικείο το διάστημα Φλεβάρη – Μάρτη 2018 τυπώθηκε τον Φλεβάρη του 2019 απο αναρχικές συλλογικότητες και κολλιέται πανελλαδικά.

 

Αντιεθνικιστική συγκέντρωση

Αντιεθνικιστική συγκέντρωσηΠλατεία Βικτωρίας, Κυρική 20/1, 13:00

 

ΚΑΝΕΝΑ ΕΘΝΟΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ

ΚΑΝΕΝΑ ΟΝΟΜΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΧΩΡΙΖΕΙ

Με αφορμή και πρόσχημα την επίλυση του ονοματολογικού ζητήματος του κράτους της Μακεδονίας, παρακολουθούμε τους τελευταίους μήνες τον εθνικιστικό παροξυσμό που εκφράστηκε αρχικά με «αυθόρμητα» και υπερκομματικά συλλαλητήρια και εσχάτως με το τερατούργημα των λίγων εθνικιστικών μαθητικών καταλήψεων. Ενώ είναι προφανές ότι κράτος και κεφάλαιο ταΐζουν την κοινωνική βάση με έθνος και εξωτερικούς εχθρούς, ένας μέρος της αυτής ανταποκρίνεται και αναπαράγει την εθνικιστική ρητορεία και πρακτική. Οι συμμετέχοντες/ουσες στα συλλαλητήρια, βρέθηκαν πλάι πλάι με ακροδεξιούς κομματικούς, με νεοναζί, με στρατιωτικούς, με την εκκλησία, καθώς και με πολλές άλλες γραφικές παρουσίες του ακροδεξιού θιάσου αλλά και αριστερών παραφυάδων, ισχυροποιώντας το δόγμα ΠΑΤΡΙΣ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ και τον εθνικισμό/πατριωτισμό και νομιμοποιώντας τις φασιστικές ομάδες κρούσης. Κατά τη διάρκεια ή στο τέλος των εθνικιστικών αυτών μαζώξεων πραγματοποιήθηκαν επιθέσεις, πάντα με τις πλάτες της αστυνομίας, σε χώρους αντίστασης και ελευθερίας (ΕΚΧ σχολείο, εμπρησμός κατάληψης Libertatia, κατειλημμένο θέατρο Εμπρός, κατάληψη πρώην ΠΙΚΠΑ), άλλα και σε μετανάστες/στριες.

Με την επικείμενη ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών από το ελληνικό κοινοβούλιο ο ΣΥΡΙΖΑ, συνεπής στην εθνικιστική ιδεολογία υπό τη μορφή του αριστερού πατριωτισμού, αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο ότι το κράτος έχει συνέχεια και μπαίνει μπροστά στην υπόθεση της εθνικής συνοχής, προωθώντας και ισχυροποιώντας τα εθνικά συμφέροντα. Η αριστερή πολιτική διαχείριση βασίζεται επίσης στο ιδεολόγημα της εθνικής ενότητας που προϋποθέτει την ύπαρξη μιας φαντασιακής κοινότητας, τα μέλη της οποίας δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν μεταξύ τους. Το αποτέλεσμα είναι οι ταξικοί, φυλετικοί και έμφυλοι διαχωρισμοί να αποκρύπτονται, και ως εκ τούτου να διατηρούνται πάντα προς όφελος των κυρίαρχων και των ισχυρών.

Η ίδια κρατική διαχείριση δολοφονεί μετανάστες και μετανάστριες στα σύνορα ή τους/τις φυλακίζει ή εξοντώνει στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, και καταστέλλει κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Οι μηχανισμοί καταστολής της συνεργάζονται με τα τάγματα εφόδου, εξευτελίζουν, βασανίζουν, φυλακίζουν αγωνιστές/αγωνίστριες. Η ίδια στοχοποιεί εσωτερικούς εχθρούς, που δεν ταιριάζουν στο εθνικό της αφήγημα.

Οι εθνικές ιδέες γεννούν νεκροταφεία.

Να μην αφήσουμε σπιθαμή γης στον εθνικισμό και τις φασιστικές συμμορίες.

Ενάντια σε έθνη, κράτη, σύνορα, πατρίδες, πατριαρχία, θρησκεία, πολεμικές μηχανές

Αγώνας για την κοινωνική απελευθέρωση

Αναρχικές συλλογικότητες, καταλήψεις, αναρχικοί – αναρχικές

Αφίσα με αφορμή την δολοφονία του/της Ζακ – Zackie Oh

dolofonia_zackie oh

ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ
μπάτσοι, αφεντικά, δημοσιογράφοι, νοικοκυραίοι 
ΚΟΙΜΑΣΤΕ ΗΣΥΧΟΙ ΤΩΡΑ;
 
 Ομονοια, 21/9/18, 14:50. Στο ενδεχόμενο μιας – υπαρκτής ή μη – απειλής, καταστηματάρχες του κέντρου της Αθήνας σπεύδουν να λιντσάρουν έναν υποτιθέμενο ληστή ως αυτόκλητοι ρυθμιστές της ομαλότητας και φρουροί της ιδιοκτησίας, του «υπέρτατου αγαθού» που καθορίζει τις ζωές μας στο πλαίσιο των κυρίαρχων αξιών, που γεννά ανισότητα, φράχτες και βαρβαρότητα. Το λιντσάρισμα καταλήγει σε μια κτηνώδη δολοφονία από «φιλήσυχους πολίτες», με δεκάδες «αμέτοχους» θεατές.  Σειρά παίρνουν οι μπάτσοι, για να υπενθυμίσουν ότι το τελικό χτύπημα (και ξέπλυμα) ανήκει στο κράτος. 
 
Το προφίλ του “εγκληματία” χτίζεται και προβάλλεται όπως επιτάσσουν οι κανόνες της μιντιακής ανθρωποφαγίας. Τελικά, ο «ανώνυμος παραβατικός» έχει πρόσωπο και ταυτότητες: Ζακ Κωστόπουλος-Zackie Oh, gay, drag queen, οροθετική, ακτιβιστής που διεκδικούσε ορατότητα, ενάντια στις προσταγές της ετεροκανονικότητας. Στο δρόμο, στη δουλειά, στους τηλεοπτικούς βόθρους, στα social media, η ζωή κοστολογείται με σχόλια και likes για να δικάσουν και να εξοντώσουν ξανά τις αδερφές, τις τρανς, τους τοξικοεξαρτημένους, τις περιθωριακές, τους ληστές. Η δημόσια σφαίρα παίρνει φωτιά και σκοτώνει και πάλι…
 
ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ!
 
Αυτοί που σκότωσαν τον Ζακ Κ., που λιντσάρουν την κάθε Zackie, σε κάθε κρίση ενεργοποιούνται με τα πιο συντηρητικά αντανακλαστικά, αποτελώντας- άλλοτε με την εκκωφαντική σιωπή τους και άλλοτε με το θόρυβο του όχλου- την αναγκαία κοινωνική υπόκρουση στα ενορχηστρωμένα σχέδια κράτους και αφεντικών. Οι κραυγές για περισσότερο κράτος ασφάλειας, η σχετικοποίηση της βίας στα μέτρα των κυρίαρχων, ο κοινωνικός εκφασισμός, εμπεδώνουν κοινωνικά την λογική της αξιοβίωτης ή μη ζωής με όρους φυσικής επιλογής. Κι όλα αυτά δεν σοκάρουν, γιατί είναι ριζωμένα στις αξίες αυτής της κοινωνία που συγκροτείται πάνω στην πατριαρχία, το έθνος, την ιδιοκτησία και την εκμετάλλευση. 
Από τον κοινωνικό στιγματισμό, μέχρι τα πογκρομ και τη φυσική εξόντωση ο δρόμος δεν είναι μακρύς. Άλλωστε, η  προβολή του κοινωνικού περιθωρίου ως απειλής, θέτει τα όρια της απονομής – αποστέρησης προνομίων και ενέχει μια προειδοποίηση για το ποιά “ζωή” επιφυλάσσει η κυριαρχία σε όποιον δε χωρά στα καλούπια της κοινωνικής ιεραρχίας και νόρμας.
Ας αντιληφθούμε τις πολλαπλές καταπιέσεις μας ως αιτία για συλλογικό και αδιαμεσολάβητο αγώνα ενάντια σε κάθε εξουσία και εκμετάλλευση. Ενάντια στις κυρίαρχες κοινωνικές αξίες. 
 
ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ
Αντίστροφή Μέτρηση

σκέψεις πάνω στους διαχωρισμούς & την ηγεμονία εντός του α/α κινήματος, με αφορμή τα γεγονότα του Πολυτεχνείου 2017

σκέψεις πάνω στους διαχωρισμούς & την ηγεμονία εντός του α/α κινήματος, με αφορμή τα γεγονότα του Πολυτεχνείου 2017

σκέψεις πάνω στους διαχωρισμούς & την ηγεμονία εντός του α/α κινήματος, με αφορμή τα γεγονότα του Πολυτεχνείου 2017 (download)

Η συγκεκριμένη μπροσούρα αποτελεί μια προσπάθεια κριτικής τοποθέτησης πάνω σε ζητήματα διαχωρισμών, επιβολής και ηγεμονίας μέσα στο α/α κίνημα και υπήρξε το αποτέλεσμα συζητήσεων με αφορμή τα γεγονότα του Πολυτεχνείου στο τριήμερο 15-17 Νοεμβρίου 2017, μεταξύ των συλλογικοτήτων και αναρχικών συντρόφων και συντροφισσών που την συνυπογράφουν. Πέρα από την κριτική που κατατίθεται, αποτυπώνεται παράλληλα και η δική μας οπτική πάνω στα αναρχικά προτάγματα αγώνα.

Αποφασίσαμε να αναρτήσουμε αυτή την μπροσούρα και στο indymedia, καθώς όλα τα κείμενα γύρω από το ζήτημα της κατάληψης του Πολυτεχνείου και του «σπασίματός» της αναρτήθηκαν εδώ, παρά τους προβληματισμούς και τις επιφυλάξεις μας σε σχέση με τον τρόπο λειτουργίας του μέσου και ειδικότερα με τις αντιπαραθέσεις που αναπτύσσονται στις συζητήσεις, αναπαράγοντας μια κουλτούρα ανώνυμων πολεμικών επιθέσεων.

Επίσης, με δεδομένο ότι η τοποθέτηση αυτή αγγίζει και ευρύτερα ζητήματα που αφορούν το αναρχικό/αντιεξουσιαστικό κίνημα τα τελευταία χρόνια, κρίναμε αναγκαίο η μπροσούρα να είναι δημόσια και προσβάσιμη με τον ευρύτερο δυνατό τρόπο, παράλληλα με τη διανομή/διακίνηση σε άτομα και συλλογικότητες με τη φυσική μας παρουσία στην Αθήνα και στις πόλεις ανά την περιφέρεια, όπου δηλαδή υπάρχει αναρχική παρουσία και δράση.

Για οποιαδήποτε επικοινωνία είναι διαθέσιμα τα e-mails των συλλογικοτήτων που την συνυπογράφουν, ενώ είναι αυτονόητο ότι όποια ανταπόκριση θα τεθεί προς συλλογική επεξεργασία από όσους και όσες συμμετείχαν στην συγγραφή της.

αναρχικοί, αναρχικές από τις γειτονιές του κέντρου της αθήνας,
αναρχικοί, αναρχικές από τις ανατολικές συνοικίες της αθήνας,
in omnia paratus(inomniaparatus@espiv.net),
αντίστροφη μέτρηση(antistrofi_metrisi@espiv.net),
χορός της καρμανιόλας (xorostiskarmaniolas@gmail.com).